نام فایل : تقسيمات اقليمي ايران 10 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 8

حجم : 100 کیلوبایت

تقسيمات اقليمي در ايران
اصولاً در بسياري از مناطق جهان، اقليم به وسيله ي عرض جغرافيايي و ارتفاع از سطح دريا مشخص مي شود. ايران با قرار رگرفتن بين 25 و 40 درجه عرض جغرافيايي شمالي، در منطقه ي گرم قرار دارد و از نظر ارتفاع نيز، فلات مرتفعي است كه مجموع سطوحي از آن كه ارتفاعشان از سطح دريا كمتر زا 475 متر است. درصد بسيار كمي از سطح كگل شكشور ار تشكي لمي دهندم
با وجوئد اينكه ايران داراي دو حوزه ي بزرگ آب (درياي خزر و خليج فارس) است به دليل وجود رشته كوه هاي البرز و زاگرس و نحوه ي قرارگيري آن ها، اثرات اين دو حوزه محدود به نواحي بسيار نزديك به آنهاست و اين حوزه ها، به ندرت اثري در تعديل درجه حرارت هواي قسمت هاي داخلي دارند.
دانشمندان ايراني، تقسيمات اقليمي ايران را بر اساس روش كوپن انجام داده اند. البته به ديلي موقعيت ايستثنايي كشور و كمبود اطلاعات لازم درباره ي شرايط آب و هوايي ايران استخراج اين تقسيمات براي ايران در بعضي موارد با واقعيت متفاوت است. ولي همان طور كه مهندس عدل در بررسي مطالعات كوپن مي نويسد : «منظور از تعيين تقسيمات اقليمي، كشور ، همان اصول كوپن است كه ناگزير بايد از آن پيروي كرد. البته بايد تغيراتي در آن صورت گيرد تا نتيجه ي مورد نظر حاصل شود و مناطقي با آب و هواي مشابه، تحت فرمول معيني قرار گيرند و معرفي شوند.
بنابراين، تقسيمات چهارگانه اي اقليم ايران را كه توسط دكتر حسن گنجي پيشنهاد شده مي.توان مورد استفده قرار داد. وي تقسيم بندي كوپن را با كمي تغيير و با توچه به عوارض جغرافيايي كشور به شحر زير پذيرفته است:
اقليم معتدل و مرطوب (سواحل جنوبي درياي خزر)
اقليم سرد (كوهستان هاي غربي)
اقليم گرم و خشك (فلات مركزي)
اقليم گرم و مرطوب (سواحل جنوبي)
شكل 4-3 حدود تقسيمات چهارگانه ي فوق در ايران را نشان مي دهد. البته ذكر اين نكته لازم است كه براي دستيابي به اين تقسيم بندي، از موارد استثنايي كه به دليل وضعيت خاص جفرافيايي ايران در هر يك از اين مناطق وجود دارد، صرف نظر شده كه اين موارد را مي توان در مطالعات كامل تري مشخص كرد.
اقليم گرم و مرطوب (سواحل جنوبي)
سواحل جنوبي ايران كه به وسيله ي رشته كوه هاي زاگرس از فلات مركزي جدا شده اند. اقليم گرم و مرطوب كشور را تشكيل مي دهند. از ويژگي هاي اين اقليم، تابستان هاي بسيار گرم و مرطوب و زمستان هاي معتدل است. در اين مناطق، حداكثر دماي هوا در تابستان به 35 تا 40 درجه ي سانتي گراد و حداكثر رطوبت نسبي آن به 70 درصد مي رسد. در اين اقليم، رطوبت هوا در تمام فصل هاي سال زياد است و به همين دليل، اختلاف درجه حرارت هوا در شب و روز و در فصل هاي مختلف كم است.
در اين مناطق، تفاوت دماي هواي سطح خشكي و سطح دريا باعث به وجود آمدن نسيم هاي دريا و خشكي مي شود. ولي اين نسيم ها به نوار باريك ساحلي محدود مي شود و هوا در مناطق داخلي، آرام و سرعت باد – در صورتي كه وجود داشته باشد- بسيار كم است.
از ديگر ويژگي هاي اين اقليم، شدت زياد تابش آفتاب است كه در هواي مرطوب اين ناحيه باعث خيرگي و ناراحتي چشم مي شود. البته شدت پرتوهاي خورشيدي مستقيم وپراكنده ي دريافت شده، به وضعيت هوا بستگي دارد. وقتي آسمان ابري و شيري رنگ است. شدت تابش پرتو پراكنش يافته به حداكثر ميزان ممكن مي رسد و روشنايي بسيار زياد آن چشم را آزار مي دهد. مقدار پرتو منعكس شده از زمين نيز، به وضعيت ابري بودن آسمان و نوع پوشش زمين بستگي دارد. وقتي آسمان ابري يا سطح زمين پوشيده از گياه باشد، اين مقدار به حدقال مي رسد. ولي اگر هوا صاف يا زمين باير باشد، مقدار پرتو منعكس شده از سطح زمين به حداكثر ميزان ممكن خواهد رسيد.
شهرهاي بندرعباس، جاسك، آبادان و اهواز، از جمله شهرهاي اين اقليم است كه به نسبت قرار گرفتن در سواحل مختلف و فاصله اي كه از دريا دارند، از نظر گرما و رطوبت هوا و ميزان بارندگي با هم متفاوت اند. به طور كلي، ميزان بارندگي در سواحل خليج فارس بيشتر و منظم تر است. در حالي كه سواحل درياي عمان كه تحت تأثير بادهاي موسمي اقيانوس هند قرار دارد، داراي باران هاي نامنظم و خشك سالي هاي فراوان است. ويژگي هاي آب و هواي اين شهرها در پيوست شماره سه نشان داده شده است.
جدول 5-4 : مقاومت و ظرفيت حرارتي لازم در مناطق گرم، با توجه به حداكثر دماي هوا، دامنه ي نوسان دماي هوا و شدت تابش آفتاب
t
(0)max
t
(0)
(درجه سانتيگراد)

(درجه سانتي گراد)
R
Q
QR
30
...