نام فایل : تعریف پزشکی ورزشی یا طب ورزش 20 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 18

حجم : 148 کیلوبایت

تعریف پزشکی ورزشی یا طب ورزش
پزشکی ورزشی تخصصی است که به پیشگیری، تشخیص و درمان آسیب هایی که درتمرینات و مسابقات ورزشی رخ داده اند،مخصوصا صدمات مربوط یه چرخش و پیچش مفصلی که منجر به آسیب عضلات،تاندون ها(زردپی)،لیگامان ها(رباط)،منیسک(مینیسک)،استخوان و خود مفاصل میشود،میپردازد.
شاخه ای از پزشکی، در ارتباط با تناسب فیزیکی و همچنین تشخیص و درمان آسیب های ناشی از فعالیتهای ورزشی است.
پزشکی ورزش شاخه ی متنوع و گسترده ای از پزشکی است که نه تنها به درمان و توان بخشی بلکه بر پیشگیری نیز تاُکید دارد.
در ایران نیز در رشته های تربیت بدنی و علوم ورزشی به آن پرداخته شده است و هم اکنون نیز در سالهای اخیر رشته ی تخصصی آن در دو دانشگاه علوم پزشکی ایران و تهران تدریس می شود.
علاوه بر این در طب ورزش به: تناسب و سلامت،تغذیه و رژیم های غذایی ،دوپینگ و... در ورزش و ورزشکاران می پردازد
تاريخچه رشته پزشكي - ورزشي
اولين تلاش‌ها در زمينه پزشكي ورزشي در سال 1928 توسط پزشكان تيم‌هاي يونان و فرانسه در جريان بازيهاي المپيك زمستاني سوئيس شكل گرفت. با افزايش تعداد شركت كنندگان در ورزشهاي تفريحي و رقابتي، اين رشته در دهه هفتاد ميلادي سريعاً گسترش يافت و باعث حل مشكلات طبي ورزشكاران و ارتقا وضعيت جسماني آنان شد.
هرچند رشته پزشکی ورزشی به عنوان يک رشته تخصصی پزشکی در چند دهه اخير مطرح شده است ولی سابقه آن با تاريخ ورزش درجهان پيوند خورده است واز هنگاميکه ورزش وجود داشته همراه مباحث پزشکی مرتبط با ورزش نيز در کنار آن مطرح بوده است. دريک کتابچه پزشکی يافت شده در هند با عنوان
Arthava-Veda
که مربوط به 800 تا 100 سال قبل از ميلاد مسيح می باشد از اثرات درمانی ورزش نام برده شده است. با گسترش ورزش وهمگانی تر شدن آن دانش بشری درخصوص پزشکی ورزشی خصوصاً دربعد آسيب های ورزشی و بازتوانی ورزشی افزايش يافت.
ابن سينا در کتاب قانون خود فصول و مباحثی را به موضوعات مرتبط با پزشکی ورزشی اختصاص داده است. موضوعاتی مانند اثر ورزش برسلامت جسمی, اثرات انواع ماساژها, ورزش در کودکان وسالمندان و نحوه برخورد با خستگی های ناشی از ورزش ودرمان آن, منافع و مضار ورزش در بيماريها و آسيب های ناشی از ورزش از جمله مباحثی که بخشی از کتاب قانون را به خود اختصاص داده است.
گالن پزشک يونانی سده دوم وسوم پيش از ميلاد نگرش جديدی را درمورد سلامت و بهداشت ارائه داد که می توان آن را فيزيولوژی کاربردی ورزش ناميد. همين پزشک است که استفاده از فرآورده های گيآهی محرک را برای افزايش کارائی ورزشکاران در يونان باستان گزارش نموده است. سابقه استفاده ورزشکاران از ماساژ و رژيم غذائی خاص به مدت 10 ماه قبل از آغاز مسابقات المپيک يونان باستان يافت شده است. انواع رژيم های غذائی توسط
Promous
قهرمان دو دوره دوهای استقامت در 43 قبل از ميلاد و اشکال تغيير يافته اين رژيم توسط
Gardine
در ورزشهای مختلف در تاريحچه المپيک ثبت شده است. اين موارد حاکی از آن است که هرچند عنوان پزشکی ورزشی مربوط به سده اخير می باشد ولی سابقه آن به ميزان سابقه علم پزشکی و ورزش می باشد.
در سده گذشته که با گسترش دامنه علوم از جمله علم پزشکی از يک سو و گسترش کمی و کيفی ورزش از سوی ديگر توجه به اين رشته در زمره دانش آکادميک بيشتر شد. در سال 1928 فدراسيون بين المللی پزشکی ورزشی در جريان بازيهای المپيک زمستانی جهت کمک به ورزشکاران پايه گذاری شد. درسال 1950 انجمن ملی مربيان ورزشی جهت آموزش علمی مربيان ورزشی تآسيس شد وبدنبال آن در سال 1951 انجمن پزشکی آمريکا کميته ای را برای مطالعه برروی آسيبهای ورزشی پايه گذاری نمود که فعاليت ادامه دارد. شايد بتوان اين کميته را اولين اقدام در جهت آکادميک نمودن رشته پزشکی ورزشی قلمداد نمود. بزرگترين سازمان پزشکی ورزشی کالج آمريکائی پزشکی ورزشی
the American College of Sports Medicine
می باشد که در سال 1954 تأسيس شده است. حوزه فعاليت رشته پزشکی ورزشی در سالهای اخير پيشرفت چشم گيری نموده و درحال حاضر در چندين کشور دنيا انجمن های پزشکی ورزشی, فدراسيون پزشکی ورزشی و رشته آموزشی پزشکی ورزشی در دانشگاهها و درسطوح مختلف فعاليت دارد.
تاريخچه رشته پزشکی ورزشی در ايران نيز به دهه گذشته مربوط می شود. تاسيس رشته فيزيولوژی ورزشی در سال 1374 در دانشکده تربيت بدنی دانشگاه تهران و رشته تحصصی پزشکی ورزشی در دانشگاه تهران در سال 1380 و تاسيس مرکز تحقیقات پزشکی ورزشی در دانشگاه علوم پزشکی تهران در همان سال مجموع سوابق اين رشته در ايران می باشد.
بطور کلی پزشکی ورزشی شاخه ای از علم پزشکی است که در زمينه سلامتی ورزشکاران وهمچنين استفاده از ورزش در جهت حفظ سلامت عمومی انسانها مطالعه می نمايد. هرچند از ديدگاه دست اندرکاران ورزش مبحث پزشکی ورزشی بيشتر محدود به درمان آسيبها و بازتوانی آسيب ديدگان و کنترل سلامت عمومی ورزشکاران می شود ولی رفته رفته دامنه اين علم توسعه يافته و موضوعات زير را شامل می شود:
• فيزيولوژی ورزشی و شرايط سازگاری بدن در محيط های مختلف
• فيزيوتراپی وبازتوانی آسيب های ورزشی
• بيومکانيک حرکات بدن وپی بردن به حرکات خطا جهت کسب بيشترين راندمان و کمترين آسيب
• آسيب های ورزشی (تشخيص و درمان آسيب ها)
• اختلالات و بيماريهای ناشی از ورزش و نحوه برخورد با آنها
...