نام فایل : آموزش و توسعه 35 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 48

حجم : 134 کیلوبایت

دانشگاه آزاد اسلامي

واحد تهران جنوب
آموزش و توسعه
آموزش و منابع انساني
منبع تحقيق :
توسعه اقتصادي در جهان سوم
نويسنده : مايكل تودارو
مترجم : دكتر غلامعلي فرجادي
مؤسسه عالي پژوهش در برنامه ريزي و توسعه

نام دانشجويان : فاطمه گل محمدي - پريا رحيمي
نام درس : توسعه اقتصادي و برنامه ريزي
كد درس : 4105
كد كلاس : ك
نام استاد :‌ دكتر عباسلو
مقدمه :

اكثرا اقتصاد دانان دراين امر توافق دارند كه آنچه در نهايت خصوصيت وروند توسعه اقتصادي واجتماعي كشوررا تعيين مي كند « منابع انساني » آن كشوراست ونه سرمايه ويا منابع مادي آن.
مكانيزم نهادي اصلي براي توسعه ودانش انساني نظام رسمي آموزشي است. اكثر كشورهاي جهان سوم براين باورند كه رمز اصلي توسعه ملي گسترش كمي سريع فرصتهاي آموزشي است. آموزش بيشتر توسعه سريعتر.
بنابراين ، تمام كشورها خود را موظف به دنبال كردن هدف آموزش ابتدايي « همگاني » در كوتاهترين زمان ممكن مي دانند . اين تلاش اگر چه از نظر سياسي بسيار حساس شده است ولي اغلب از نظر اقتصادي بسيار پرهزينه است وبه صورت « گاو مقدس » در آمده است تا اين اواخر تعداد معدودي از سياستمداران ، قانونگذاران ، اقتصاد دانان يا برنامه ريزان آموزشي در داخل يا خارج كشورهاي جهان سوم جرأت اين را داشتند كه در ملاعام هوس وجنون آموزشي رسمي را مورد سؤال قرار دهند.
معذلك اعتراض عليه آموزش رسمي در حال افزايش است و از منابع بسياري سرچشمه مي گيرد را مبناي آن به واضحترين شكل ممكن در خصوصيات ونتايج خود فرايند
توسعه مي توان يافت.
تقريبا پس از سه دهه گسترش سريعتر ثبت نام وصرف صدها ميليارد دلار هزينه آموزشي به نظر مي رسد كه وضع شهروند ميانه حال آسيايي افريقايي وآمريكايي لاتيني بهبود بسيار كمي يافته است. فقر مطلق مزمن وگسترده است. شكاف اقتصادي بين فقير وغني با گذشت هرسال بيشترمي شود. بيكاري وكم كاري به ميزان گيج كننده اي رسيده است. و «تحصيل كرده ها‌» به نحو فزاينده اي برصفوف بيكاران مي افزايند.
البته ساده انديشانه خواهد بود كه منحصرا نظام رسمي آموزشي را مقصر تمام اين مسائل بدانيم. در هر حال بايد بدانيم كه بسياري از ادعاهاي پيشين درباره گسترش كمي فرصتهاي آموزشي – كه رشد اقتصادي را تسريع مي‌كند سطح زندگي را به ويژه براي فقر بالا مي برد فرصتهاي گسترده وبرابر اشتغال براي همه ايجاد مي كند گروههاي نژادي وقبيله اي را فرهنگ پذير مي‌كند وطرز«‌تلقيهاي‌» «‌نو‌» را تشويق مي كند – بسيار اغراق آميز ودر بسياري از موارد غلط بوده است.
در نتيجه در بسياري از كشورهاي در حال توسعه اين آگاهي به وجود آمده است كه گسترش آموزش رسمي هميشه معادل با گسترش يادگيري نيست وتوجه صرف دانش آموز ومعلم به كسب مدرك تحصيلي ابتدايي ومدارك عاليتر لزوما با بهبود كارايي دانش آموز براي انجام دادن كار توليد همراه نيست. آموزشي كه تقريبا به طور كامل در جهت آماده ساختن دانش آموزان براي اشتغال در بخش نوين شهري است مي تواند به مقدار زيادي آمال دانش آموزان را تعريف كند. سرمايه گذاري بسيار زياد در آموزش رسمي ، به ويژه در سطوح متوسط وعالي، از به كارگرفته شدن منابع كمياب در فعاليتهاي اجتماعي مولد تر جلوگيري مي كند براي مثال ايجاد اشتغال مستقيم به جاي آنكه محرك توسعه ملي باشد سد راهش مي شود.
نظامهاي آموزشي كشورهاي جهان سوم شديدا در ماهيت ميزان وخصوصيت فرايند توسعه تاثير مي گذارد واز آن متأثر مي شود. آموزش رسمي نه تنها مي كوشد كه افراد را از دانش ومهارت بهره مند سازد. وبه آنان اين توانايي را بدهد كه چون عامل تحول اقتصادي در جامعه خود عمل كنند بلكه در عين حال ارزشها انديشه ها، تفكرات وخواسته هايي به وجود مي آورد كه ممكن است بيشترين منافع را براي « توسعه » كشور به همراه داشته باشد.
...