نام فایل : جشن مهرگان 20 ص
فرمت : .doc
تعداد صفحه/اسلاید : 20
حجم : 1179 کیلوبایت
دانشگاه آزاد اسلامی
جشن مهرگان
استاد محترم:
سرکار خانم خوشبختی
مرجان بابائی
بهمن 86
میترا یا مهر در اوستا
مهر يا ميترا (در اوستا و پارسي باستان
«ميـثْـرَه»
، در سانسكريت
«ميـتْـرَه»
)، ايزد نامآورِ روشنايي، پيمان، دوستی و محبت، و ایزد بزرگ دين و آيين مهری است.
بخش مهم و بزرگی از اوستا به نام
«مهر یَـشت»
در بزرگداشت و ستایش این ایزد بزرگ و کهن ایرانی سروده شده است. مهر یشت، دهمین یشت اوستا و از لحاظ مضمون همراه با فروردین یشت، کهنترین بخش آن بشمار میرود. مهر یشت از نگاه اشارههای نجومی و باورهای کیهانی از مهمترین و نابترین بخشهای اوستا است و کهنترین سند در باره آگاهی ایرانیان از کروی بودن کره زمین از بند 95 همین یشت فرا دست آمده است. از مهر یشت تا به امروز 69 بند کهن و 77 بند افزوده در عصر ساسانی، بازمانده است.
مهر یشت در متن اصلی به نظم سروده شده و از کهنترین شعرهای بدست آمده ایرانی دانسته میشود. این یشت دلکش، سرشار از نیروی شاعرانه و سرچشمه سرودهای ایرانی در وصف دو ویژگی ارزشمند و اصیل ایرانیان یعنی راستی و پهلوانی دانسته میشود:
«میستاییم مهرِ دارنده دشتهای پهناور را؛ او که آگاه به گفتار راستین است، آن انجمنآرایی که دارای هزار گوش است، آن خوشاندامی که دارای هزار چشم است، آن بلندبالای برومندی که در فرازنای آسمان ایستاده و نگاهبانی نیرومند و بخواب نرونده است..»
(اوستای کهن، همان، صص 35 تا 56).
با اينكه در گردونه مهر، هزاران جنگافزار جای دارد؛ اما اينها همه برای مبارزه با دشمنان راستی و پيمانشكنان بكار گرفته میشود و در رويارويی با مردمان او مهربانترين است:
«
…
او كه به همه سرزمينهای ايراني، خانمانی پُر از آشتی، پُر از آرامی و پُر از شادی میبخشد.»
(اوستای کهن، همان، بند 4، ص 35).
نام «میثْـرَه» یک بار هم در
«گاتها»
...
مبلغ قابل پرداخت 25,500 تومان