نام فایل : سازه 25 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 24

حجم : 62 کیلوبایت

سازه
به طور اعم «سازه» متراف است با «نظام ایستایی» و از رو، در هر بنایی وجود دارد. ولی به طور اخص، عبارت است از تعدادی ستون، چند سطح تا ترکیبی از این ها که طراح، آن ها را با هدف خاصی به کار می گیرد تا ایده ها را استحکام یا تحقق بخشد. در این نوشتار از ستون، دیوار و تیر می توان مفاهیم کثرت، آراستگی، سادگی، نظم، بی نظمی و پیچیدگی را دریافت. بدین صورت برای تشخیص فضا، آفرینش اجزاء با پیش بینی ارتباطات، تصور حرکت در فضا یا ابداع ترکیب ها و پیمون ها می توان از سازه بهره گرفت.
نورگیری
نورگیری به این موضوع می پردازد که نور، چگونه و از چه نقاطی وارد بنا می شود. نور، عاملی است که فرم، فضا، کمیت و کیفیت را نشان می دهد و رنگ آن، در ادراک بوده و حجم بنا مؤثر است.
جزء به کل
ارتباط جزء به کل، معماری را از نظر نمای اجزای مرتبطی که کلیت بنا را می آفریند، مورد بررسی قرار می دهد. همانا جزء، وجود قابل شناختی از بخش های یک بناست. بناها ممکن است از یک جزء تشکیل شده باشند، البته در صورتی که جزء و کل، حکم واحدی داشته باشند. یا مجمومه ای از اجزاء را شامل شوند.
عناصر تکراری و مجرد
ارتباط عناصر تکراری به عنصر مجرد، مستلزم شناخت اجزای فرمی و فضایی است تا دریابیم چه ویژگی هایی این عناصر را منحصر به فرد یا معمتد ساخته اند. اگر عنصر مجرد را دسته، گروه یا عنصری متفاوت با دیگر عناصر بینگاریم، با مقایسه عناصر یک دسته می توانیم ویژگی هایی که عنصر مجرد را متمایز می سازد، شناسایی کنیم. این تمایز، حوزه های عناصر تکراری و عناصر مجرد را در محدوده مرجع مشترک آن دسته یا گروه به هم مربوط می سازد. در واقع هر عنصر با حوزه عنصر دیگر تشخیص و تعیین می یابد.
تقارن و تعادل
تعادل برابری ادراکی یا ذهنی است و تقارن شکل ویژه ای از تعادل است. هرگاه اجزای بیشمار «الف» با تعداد اجزای نامساوی «ب» برابر باشد. وجود تعامل یا توازن در حکم وابستگی میان هر دو جزء آن است. بدین معنا که می توان محور تعادل نهفته را کشف کرد. اثبات وجود تعادل، مستلزم شناخت ویژگی ارتباط میان دو عنصر است. به بیان دیگر، عنصری از بنا باید به صورت قابل درکی، با جز دیگری از بنا هم تراز باشد. وجود این تعادل و هم ترازی، از طریق ویژگی های موجود در اجزاء تعیین می شود تعادل ادراکی هنگامی تحقق می یابد که برای هر جزء، منفرد یا گروهی، ارزش یا مفهوم دیگری قائل شویم. تعادل، از طریق تفاوت بین ویژگی های اجزا شکل می گیرد و تقارن هنگامی تحقق می یابد که یک جزء، در هر دو سوی محور تقارن وجود داشته باشد. این مسأله در معماری به سه شکل رخ می دهد: شکل انعکاسی، دوران پیرامون یک نقطه یا حرکت و انتقال در طول یک خط. تقارن و تعادل چه در سطح کل یک بنا و چه درحد جزئی از آن حتی در سطح یک اتاق نیز می تواند تحقق یابد. با تغییر مقیاس، تقارن یا تعادل کلی یا مقطعی نیز تغییر می یابد.
هندسه
هندسه در معماری، ایده ای شکل دهنده ای است که فرم شکل یافته را با توجه به اصول هندسه ی مسطحه و هندسه فضایی به صورت توأمان تعیین می کند. از آغاز تاریخ معماری «هندسه» ابزاری برای طراحی به شمار رفته است. هندسه تنها عامل مشخص کننده یا تعیین کننده هر مناسبت و از آن می توان در سطوح گسترده ی فرم و فضا استفاده کرد؛ از اشکال هندسی ساده گرفته تا زبان های گوناگون فرم و از قواعد تناسب یافته تا ترکیب در هم پیچیده از هندسه. در تحلیل این موضوع، به مفاهیمی چون ابعاد، موقعیت، شکل، فرم و تناسبات می پردازیم.
سیرکولاسیون
مسیر حرکت را می توان به صورت یک ریسمان مسی تصور کرد فضاهای یک بنا یا مجموعه فضاهای داخلی و خارجی را به یکدیگر مربوط می سازد.
قستمهای سیرکولاسیون: 1- رسیدن به بنا (دید از فاصله) 2- ورودی بنا (از خارج به داخل) 3- شکل مسیر (ترتیب فضاها) 4- ارتباط مسیر و فضا (لبه ها، گره ها و پایانه های مسیر) 5- فرم فضای سیرکولاسیون (راهروها، بالکن ها، غلام گردشها، سرسراها، پلکان ها و اطاق ها)
داخل شدن به بنا عبور از سطح عمودی (فضل مشترک دو فضا)
همسطح
سطح ورودی به بنا پیش آمده
عقب نشسته
ورودی این خانه از نوع عقب نشته می باشد که یک نوع حفاظ را برای ساختمان به بوجود می آورند و بخشی از فضای خارج را در قلمرو و بنا جای می دهند.
در مورد مکان ورودی می توان گفت یک ورودی می تواند در مرکز سطح جلوی بنا قرار گیرد و یا از مرکز خارج شود و در خودش به حالت تقارن موضعی ایجاد کند.
شکل گیری مسیر سازماندهی فضا
مطابقت با شکل سازماندهی فضایی و تقویت آن
تضاد بصری با شکل سازماندهی فضائی
شکل گیری مسیرهای این بنا به صورت شعاعی می باشد (شکل گیری شعاعی شامل مسیرهایی است که از یک نقطه مشترک و مرکزی خارج و یا به نقطه مشترک و مرکزی ختم می شود. مانند باغچه های این بنا که در وسط قرار دارند و فضاها در اطراف آن چیده شده‌اند.
...