نام فایل : برج هاي دوقلوي پتروناس مالزي 14 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 11

حجم : 574 کیلوبایت

برج هاي دوقلوي پتروناس مالزي در کووالامپور با هزينه اي بالغ بر 1.6 ميليار دلار و با ارتفاع 1483 فوت (452متر) در 88 طبقه ، توسط گورنتون تاماستي و رانهيل برسکوتو طراحي و ساخته شد. مصالح ساختماني آن فولاد بتن و کلا کامپوزيت مي باشد .
نماي ساختمان آلومونيوم و فولاد زنگ نزن است . تا سال 1998 برج هاي بلند دنيا هميشه در آمريکا ساخته مي شد ولي در آن سال اين رکورد توسط برجهاي پتروناس شکسته شد و راه را براي برجهاي آسيايي باز کرد ، اين برجها حدود 33 فوت از برج سيرز بلندتر است ، البته بالاترين فضاي مسکوني در برج سيرز هنوز 200 فوت بالاتر از بالاترين طبقه برج هاي پتروناس مي باشد.برجهاي پتروناس ترکيبي از شکوفايي اقتصادي و معماري مذهبي مي باشد.که شامل زيربنايي به مساحت 8000 ميليون فوت مربع ، جهت مغازه ها و تسهيلات سرگرمي و پارکينگي با 4500 اتوموبيل ظرفيت و موزه نفت و تالار سمفوني و مسجد و مرکز کنفرانسهاي چندرسانه اي مي باشد . هر طبقه يک ستاره هشت ضلعي را تشکيل مي دهد ،که الهام گرفته از طرح هاي اسلامي سنتي مالزي است که نماد اتحاد  هماهنگي عقلانيت و پايداري مي باشد . برج شماره 1 در اختيار شرکت نفتي پتروناس مالزي و برج شماره 2 در اختيار شرکت هاي ديگر است .
مجموعا 36910 تن فولاد در ساخت برجها بکار رفته . آسانسورهاي برج بصورت دوتايي در هر مجموعه 29 عدد است ، بطوري که مي توان در 90 ثانيه به نوک هر برج رسيد . روي هم هردو برج 32000 پنجره دارند که شستن هر برج حدود يک ماه طول ميکشد.پتروناس از سيستم  کامپوزيت ستونهاي پيراموني و هسته داخلي استفاده مي کند . قابهاي سازه اي براي 452 متر (1483 فوت) ارتفاع برج پتروناس ازستونهاي غول پيکري که از آنها به نام مگاستون نام برده شده با بتني به مقاومت 80 مگاپاسکال به همراه تيرهايي که مانند حلقه ستونها را در بر مي گيرند به همراه  هسته بتني با مقاومت بالا تشکيل شده است.
هسته و قاب ها به همراه هم سختي جانبي کافي براي يک ساختمان بلند اين چنيني را فراهم مي کند . اين سيستم چون قبلا در هيچ ساختمان بلند ديگري استفاده نشده فضاي بدون ستون داخلي را ايجاد مي کند . دليل استفاده از بتن در ساخت اين ساختمان ها را مي توان اينگونه بيان کرد که ، در مالزي اکثرا پيمانکاران محلي در کار کردن با بتن بسيار واردتر از کارکردن با فولاد هستند ، همچنين بتن پايداري بهتري در برابر تعديل نوسانات ناشي از باد دارد و کمترين لرزشها را ايجاد مي کند.ابعاد هسته داخلي 75 در 75 فوت است . برجهاي دوقلوي پتروناس در طبقات 41و 42 توسط يک پل هوايي (
SKYBRIDGE
) 58.4 متري به هم متصل شده اند . شايد يکي از بزرگترين مشکلات در ساخت برجها نيز همين پل هوايي بود که بايد روي زمين ساخته مي شد و به محل خود ، بالا کشيده شده و نصب مي شد و پس از انتقال بايد در محل خود نصب مي شد. اين پل ارتباط دو ساختمان را با هم فراهم مي کند ، البته مشکل ديگر نوسانات ناشي از ساختمان ها است که بايد در طراحي پل در نظر گرفته مي شد. فونداسيون برجها با ضخامت 4.5 متر شامل 13200 مترمکعب بتن مسلح با مقاومت 60 مگاپاسکال به همراه 104 شمع با ارتفاع هاي متغيير 60 تا 115 متر مي باشد.
نگاهی به تکنولوژی ساخت برج‌های پتروناس
طراحی آسمان¬‌خراش¬‌ها، به لحاظ ایجاد فرم‌¬های سازه¬‌ای، از پیچیدگی¬‌های خاصی برخوردار است. این موضوع از یك سو به وجود تخصص¬‌های متعدد ـ و اغلب متعارض ـ درگیر در طراحی این ساختمان‌¬ها برمی‌¬گردد و از سوی دیگر هرچه ساختمان بلندتر می‌¬شود، شدت نیروهای طبیعی جاذبه، باد و زلزله افزایش می‌¬یابد. در نتیجه، تدابیر سازه‌¬ای برای مقابله با این نیروها به جنبه مهمی در طراحی ساختمان¬‌های بلند تبدیل می‌شود. همین امر فرم ساختمان¬‌های بلند را تا حد نسبتا زیادی از نحوه طراحی سازه آنها متاثر می‌¬سازد.
آسمان¬خراش‌¬ها با اینكه در اقصی‌نقاط جهان با شكوه و زیبایی خاصی سربرافراشته¬‌اند، اما در عین حال با مخاطرات زیادی نیز روبه‌رو هستند. لیکن با وجود احتمال روبه¬‌رو بودن با چنین خطراتی، معماران همچنان به طراحی ساختمان¬‌های بلند و بلندتر ادامه می‌¬دهند و این کار به مسابقه¬‌ای برای تسخیر آسمان و كسب عنوان بلندترین ساختمان جهان تبدیل شده است.
در نگاهی كلی به معماری معاصر جهان، می¬‌توان به نمونه¬‌های بی¬‌نظیری از آسمان¬‌خراش‌¬ها دست یافت. این آسمان‌خراش‌‌های عظیم با هر انگیزه و در پاسخ به هر نیازی که ساخته شده‌¬اند، متکی بر پیشرفت‌¬های تکنولوژی هستند. «برج‌¬های دوقلوی پتروناس» (
Petronas Towers
) در کوالالامپور، یكی از شاخص¬‌ترین نمونه‌¬های آسمان¬‌خراش‌¬ها در عصر حاضر به‌¬شمار می¬‌روند كه طی سال¬های 1992 تا 1998، در مركز ناحیه اقتصادی شهر توسط معمار مشهور، «سزار پلی» (
Cesar Pelli
) طراحی و ساخته شده¬‌اند. این برج‌¬ها كه به‌عنوان یك نشانه شهری، سمبل معماری معاصر مالزی نیز به ¬شمار می‌روند و از جمله طرح‌¬های شاخص در زمینه استفاده از تكنولوژی هستند، جایزه معماری آقاخان را در سال 2004 نصیب خود نموده¬‌اند.
برج‌¬های پتروناس كه سازه¬‌های شگفت¬‌آور و عظیمی از شیشه و آهن هستند، با 88 طبقه و مناره‌¬هایی به بلندی 30 متر، تجسمی عینی از رویاهای معمار، سزار پلی می‌¬باشند. کاربرد 26 هزار تن آهن در اسکلت¬ فلزی این برج‌¬ها، دو نمونه بی‌‌نظیر از بزرگ‌¬ترین سازه‌¬های فلزی تاریخ را به ¬نمایش گذاشته است. پی‌ریزی برج‌¬های پتروناس به ‌¬صورت گسترده، در مساحتی بیش از 5/1 هکتار و حجمی معادل 70 هزار تن بتن، كه 3 روز متوالی، 24 ساعته ادامه داشت، بزرگ¬‌ترین پی¬ریزی یکباره¬ای می¬باشد كه تا به آن تاريخ انجام گرفته است. اما این پی عظیم، به ¬تنهایی قادر به تامین مقاومت ساختمان در طول یک زلزله عظیم نخواهد بود. ازاین‌¬رو در برج‌¬های دوقلوی پتروناس 14 دمپر (
Damper
) نصب شده است. این وسیله که در خرپاهای مورب سازه فلزی نصب می¬‌گردد، لرزش ساختمان را در طول زلزله کاهش می¬‌دهد و درست مانند یک کمک‌فنر اتومبیل عمل می‌¬کند. یک آسمان‌¬خراش با دمپر می¬‌تواند 3 برابر یک آسمان¬‌خراش معمولی، انرژی تولید شده توسط زلزله را جذب کند. هرچه زلزله طولانی‌¬تر باشد، دمپر می¬‌تواند موثرتر باشد و با هر موج زلزله، انرژی بیشتری جذب کند.
هنگام برخورد باد با یک برج، ساختمان مانند بادبان قایق عمل می¬‌کند. برای این‌¬که ساختمان بتواند نیروی باد را تحمل کند، باید به قدری انعطاف¬‌پذیر باشد که بتواند مقداری از نیروی باد را جذب کند و در عین حال به اندازه کافی مستحکم باشد تا آسیبی نبیند. برج¬‌های دوقلو با ارتفاع تقریبی 460 متر، بگونه‌ای طراحی شده‌¬اند که بتوانند بادهای ویران‌¬کننده‌¬ای را که در فصل تایفون می‌¬وزند، تحمل کنند. این تندبادها که به سرعتی بالای 140 کیلومتر در ساعت نیز می¬‌رسند، طراحی هرنوع آسمان¬‌خراشی را در این منطقه با مشكلات متعدد مواجه می¬‌كند. سزار پلی دارای دیدگاهی بود كه به رفع این مشكل كمك می‌¬‌كرد: «ما پیشنهاد كرده‌‌¬ایم بین دو برج (در طبقات 41 و 42) یك پل ارتباطی باشد، این پل با تكیه‌¬گاه‌¬های خود، دروازه‌¬ای به سوی آسمان می¬‌سازد.» اما دیدگاه معماری پلی با شرایط فیزیکی برج‌¬ها مغایرت پیدا کرد؛ زیرا می‌¬بایست خود را با حركت‌‌های مختلف هر كدام از دو برج مطابقت دهد كه در این حالت انعطاف¬‌پذیری مستقل هر برج، به¬علت اتصال به یك پل مشترك، عملا غیرممكن می‌¬گردد. خطر واقعی زمانی است که بادهای چرخان همزمان از زوایای مختلف به برج‌¬های دوقلو برخورد کنند و برج‌¬ها در جهات مختلف خم شوند، در این هنگام، این پل 900 تنی جدا خواهد شد و از ارتفاع 182 متری به پیاده¬رو شلوغ پایین سقوط خواهد کرد. برای حل این مشکل خاص طراحی، مهندسین وسیله¬‌ای را از فن¬آوری زلزله قرض گرفتند، «دمپر». در حقیقت دوپایه استوانه¬‌ای پل كه 35 متر طول و هرکدام 60 تن وزن دارند، دمپرهای عظیمی هستند که در هنگام خم شدن و تکان خوردن هر ساختمان کشیده شده و به جای خود باز ¬می‌گردند. برای پیشگیری از شکسته شدن پل، هنگام خم شدن برج‌¬ها در جهات مختلف، پایه‌¬های تکیه¬‌گاه، به جای اتصال مستقیم به پل و برج‌¬ها، به صفحه¬‌هایی گردان وصل می¬‌شوند که می‌¬توانند حداقل 45 درجه در هر جهت بچرخند. به این ترتیب پایه¬‌های دمپر، چرخش و پیچش را جذب می‌¬کنند، در حالی‌¬که سیستم تکیه¬‌گاه داخلی پل بدون حرکت باقی می‌¬ماند.
ساختار پيچيده برج‌های دوقلوی پتروناس، نمونه¬ای از تلاش و همكاری تنگاتنگ معماران و مهندسان سازه در تحقق بخشیدن به رویای تسخیر آسمان محسوب می‌شود. مسلماً با پیشرفت تکنولوژی، رویای ساخت آسمان¬‌خراش‌¬هایی جامه عمل به خود خواهد پوشید كه حتی در تصور بشر كنونی نیز نمی‌¬گنجد. شاید بتوان گفت چالش آینده، خلق ساختمان‌¬های بلندتری باشد که در عین برخورداری از تكنولوژی پیشرفته، هم زیبا و باوقار باشند و هم به قصد
تعداد طبقات
88
ارتفاع
451.9 متر از سطح خیابان
ارتفاع بدون قسمت راس
378 متر
...