نام فایل : اقليم و معماري 70 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 87

حجم : 256 کیلوبایت

تابش آفتاب:
« آفتاب » پرتويي الکترومغناطيسي است که از خورشيد ساطع مي شود. طيف نور خورشيد، به طور گسترده به سه قسمت فرابنقش، قابل رويت و فروقرمز تقسيم مي شود.
دماي هوا:
مقدار انرژي خورشيدي تابيده شده به هر نقطه از سطح زمين در طول سال، به شدت و دوام تابش آفتاب در آن منطقه بستگي دارد و ميزان گرما و سرماي سطح زمين، عامل اصلي تعيين کننده ي درجه حرارت هواي بالاي آن است.
سطح درياها بسيار کندتر از سطخ زمين در اثر تابش آفتاب گرم مي شود و به همين دليل اختلاف زيادي بين درجه حرارت سطح خشکي و سطح دريا وجود دارد.
رطوبت هوا:
منظور از رطوبت هوا، مقدار آبي است که به صورت بخار در هوا وجود دارد. بخار آب از طريق تبخير آب سطح اقيانوس ها و درياها، همچنين سطوح مرطوبي چون گياهان وارد هوا مي شود. اين بخار به وسيله ي جريان هوا و باد به بقيه ي قسمت هاي سطح زمين منتقل مي شود.حداقل ميزان رطوبت هوا در نواحي خط استوا است که با حرکت به طرف قطبين کاهش مي يابد. مقدار رطوبت موجود در هوا را به روش هاي مختلفي چون رطوبت مطلق، رطوبت مخصوص فشار بخار و رطوبت نسبي مي توان اندازه گيري و بيان کرد.
رطوبت مطلق:
رطوبت مطلق عبارت است از وزن بخار آب موجود در هر متر مکعب از هوا و واحد آن گرم در متر مکعب است.
فشار بخار:
فشار بخار عبارت است از فشاري که در اثر بخار آب در هوا به وجود مي آيد و بر حسب ميلي متر جيوه ا ندازه گيري مي شود.
رطوبت نسبي:
رطوبت نسبي عبارت است از نسبت وزن بخار آب موجود در حجم مشخصي از هوا در يک درجه حرارت به حداکثر مقدار بخار آبي که آن حجم از هوا در همان درجه حرارت مي تواند در خود نگه دارد.
سيستم هاي باد:
به طور کلي، در هر نيم کره ي زمين سه سيستم کلي باد وجود دارد: بادهاي تجا ري، بادهاي غربي و قطبي، و بادهاي موسمي، علاوه بر اين سه سيستم، بادهاي ديگري نيز وجود دارد که يکي از آنها بادهاي محلي است که در مناطق کوهستاني و دره ها جريان دارد؛ همچنين نسيم شب و روز که در سواحل دريا مي ورزد.
بادهاي تجاري:
مرکز اين بادها در مناطق نيمه استوايي دو نيم کره اي است که داراي هواي پر فشار هستند اين دو مرکز در منطقه ي استوا به هم نزديک شده، در آنجا کمربند کم فشار را تشکيل مي دهند. بر روي اقيانوس ها، جهت حرکت اين دو جريان هوا در نيم کره ي شمالي به سمت جنوب غربي و در نيم کره ي جنوبي به سمت شمال غربي است. جهت حرکت اين دو باد معمولاً ثابت است و دما و رطوبت آنها به مناطقي که از روي آن عبور مي کنند بستگي دارد.
رطوبت و دماي هر دو جريان، بر روي اقيانوس ها يکسان است و در نتيجه در اثر برخورد با يکديگر، تغيير زيادي به وجود نمي آورند. سرعت اين بادها بين 15 تا 35 کيلومتر در ساعت است که گاهي به 45 کيلومتر در ساعت نيز مي رسد. ولي در منطقه ي اقيانوس هند و منطقه ي جنوب غربي اقيانوس آرام، جهت اين بادها در اثر برخورد با بادهاي موسمي در تابستان در هر نيم کره تغيير مي کند.
بادهاي قطبي:
اين بادها در اثر پراکنده شدن توده هاي هوا سرد از مناطق پر فشار قطبي و اقيانوس منجمد شمالي به وجود مي آيند. جهت اصلي اين بادها در نيم کره ي شمالي، به سمت جنوب غربي و در نيم کره ي جنوبي به سمت شمال غربي است.
بادهاي موسمي:
اختلاف ميانگين درجه حرارت سالانه ي هوا سطح زمين و دريا باعث ايجاد بادهاي زمستاني بر روي خشکي و بادهاي تابستاني بر روي دريا مي شود که به «بادهاي موسمي» معروف اند.
بارندگي:
در مبحث رطوبت هوا به اين نکته اشاره شد که هر چه هوا گرم تر باشد، مقدار رطوبت بيشتري را مي تواند در خود نگه دارد. بنابراين اگر مقدار مشخصي از هوا با درصد مشخصي از رطوبت به تدريج سرد شود، رطوبت نسبي آن افزايش مي يابد و در درجه حرارتي که به آن «نقطه شبنم» مي گويند. رطوبت نسبي هوا به 100 درصد مي رسد. اگر اين هوا باز هم سردتر شود و دماي آن به پايين نقطه ي شبنم برسد. نمي تواند تمام رطوبت موجود در خود را نگه دارد. از اين رو، مقدار بخار آب اضافي به صورت قطرات آب بر روي سطوحي که دماي آنها از نقطه ي شبنم کمتر است مي شود.
منطقه ي آسايش:
...