نام فایل : اختلالات فراگير رشد

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 11

حجم : 49 کیلوبایت

اختلالات فراگير رشد
 
اختلالات فراگير رشد با اسيب شديد و گسترده زمينه هاي گوناگون رشد مشخص مي شوند مانند: اختلال در مهارتهاي تعامل اجتماعي متقابل, مهارتهاي ارتباطي, يا وجود رفتار, علايق و فعاليتهاي کليشه اي, اختلالهاي کيفي که اين وضعيتها را مشخص مي کنند, با توجه به سطح رشد و سن عقلي فرد تفاوتهاي اشکار دارند. اين بخش شامل اختلالهاي زير است:
اختلال اتيستيک , اختلال رت, اختلال از هم پاشيدگي کودکي , اختلال اسپرژر و اختلال فراگير رشد که به گونه اي ديگر مشخص نشده است. اين اختلالها معمولا در نخستين سالهاي زندگي اشکار شده و اغلب با درجه هايي از عقب ماندگي ذهني  همراهند, که در اين صور عقب مانگي بايد روي محور 2 کدگذاري شود.
اختلال هاي فراگير رشد گاهي همراه با گروه گسترده اي از ساير بيماريهاي جسماني ديده مي شوند( مانند نابهنجاريهاي کروموزومي, عفونتهاي مادرزادي , نابهنجاريهاي ساختاري دستگاه اعصاب مرکزي ) . اگر چنين اختلالهايي وجود داشته باشند, بايد روي محور 3 کدگذاري شوند. هرچند در  گذشته اصطلاحاتي مانند روان پريشي و اسکيزوفرني کودکي را براي اشاره به افرادي که به اين اختلالها دچار بودند, به کار مي بردند, ولي اکنون شواهد قابل ملاحظه اي وجود دارند دال بر اينکه اختلالهاي فراگير رشد با اسکيزوفرني کودکي تفاوت دارند (هرچند کودکي که اختلال فراگير رشد دارد بعدها ممکن است دچار اسکيزوفرني شود) .

اختلال اتيستيک

اگرچه اوتيسم اولين بار بطور رسمي در سال 1943 توسط لئوکانر معرفي شد اما احتمالا پيش از ان نيز نمونه هايي تحت عنوان بچه هاي وحشي يا احمق گزارش شده است.
سردرگمي هاي زيادي قبل و پس از توصيف کانر در مورد اينکه اوتيسم بعدا به صورت اسکيزوفرني يا ساير انواع سايکوز گسترش مي يابد وجود داشته است. کانر در گزارش هاي خود يازده مورد را معرفي مي کند که مشکلات زيادي در رابطه با ساير افراد داشتند . در حالي که در برقراري ارتباط و کار با اشيا» توانايي بسيار زيادي از خود نشان مي دادند. وي همچنين مشاهده کرد در صورت پيشرفت زبان, اين کودکان مشکلاتي نظير اکولاليا خواند داشت. اين افراد همچنين رفتار و اعمال تکراري و بي هدفي را بطور مداوم و به صورت کليشه اي تکرار مي کنند.
براي سالهاي متمادي تصور براين بود که اوتيسم تظاهر اوليه اسکيزوفرني است. البته مطالعات گسترده بعدي مشخص کردند که اسکيزوفرني کودکي و اوتيسم دو اختلال متفاوت و مجزا هستند. اوتيسم اولين بار در
DSMIII
  درحيطه اختلالات نافذ رشدي (
PDDs
) معرفي شد.
ويژگي ها و اختلال هاي توام
برخلاف اختلال اتيستيک , در اختلال اسپرژر عقب ماندگي ذهني ديده نمي شود, اما در موارد اتفاقي عقب ماندگي ذهني نيز مشاهده شده است( براي مثال وقتي عقب ماندگي ذهني فقط در  سال هاي دبستاني , بدون تاخير اشکار شناختي يا زباني در نخستين سالهاي زندگي ظاهر مي شود) . تغيير پذيري در کارکردهاي شناختي ممکن است مشاهده شود, که اغلب با نقاط قوت در زمينه هاي توانايي کلامي ( براي مثال : واژگان , حافظه شنوايي طوطي وار ) و ضعفهايي در زمينه هاي غير کلامي ( براي مثال مهارتهاي ديداري - حرکتي و ديداري - قضايي ) همراه است. ممکن است کودک از نظر حرکتي دست و پا چلفتي و بي دقت باشد, اما اين حالت اغلب نسبتا خفيف است, هرچند مشکلات حرکتي ممکن است به طرد شدن از سوي همسالان و انزواي اجتماعي منجر شود( براي مثال , ناتواني براي شرکت در ورزشهاي گروهي ) . در اختلال اسپرژر نشانه هاي فعاليت افراطي و فقدان توجه اغلب ديده مي شود و تشخيص اختلال کاستي توجه - بيش فعالي برايشان گذاشته مي شود. گزارش شده است که اختلال اسپرژر با تعداد ديگري از اختلالهاي رواني , از جمله اختلالهاي افسرده کننده رابطه دارد.
ويژگي هاي خاص وابسته به سن و جنسيت
در سنين مختلف تصوير باليني ممکن است به گونه اي متفاوت ظاهر شود. اغلب ناتواني اجتماعي افراد دچار اين اختلال به مرور زمان برجسته تر مي شود . در نوجواني برخي از افراد دچار اين اختلال ممکن است استفاده از زمينه هاي توانايي يا نقاط قوت خود ( براي مثال , تواناييهاي کلامي طوطي وار ) را براي جبران زمينه هاي ضعف , ياد بگيرند. افراد دچار اختلال اسپرژر ممکن است مورد ازار و اذيت قرار گيرند, که اين موضوع همراه با انزواي اجتماعي و افزايش توانايي خوداگاهي , ممکن است در نوجواني واوايل جواني موجب افسردگي و اضطراب شود. اين اختلال در پسران بسيار بيشتر از دختران ( دست کم 5 برابر ) تشخيص داده مي شود.
شيوع
درباره شيوع اختلال اسپرژر داده هاي قطعي وجود ندارد.
دوره يا سير
اختلال اسپرژر يک اختلال پيوسته بوده و در تمام طول عمر دوام مي يابد . کودکان دبستاني تواناييهاي کلامي خوب ممکن است تا اندازه اي شدت کژ کاريهاي اجتماعي کودک را پوشانده و همچنين مراقبان و معلمان را گمراه نمايد. يعني مراقبان و معلمان ممکن است بر مهارتهاي کلامي خوب کودک متمرکز شوند اما به مشکلات او در ساير زمينه ها ( به ويژه سازگاري اجتماعي ) توجه نکنند . همچنين مهارتهاي کلامي نسبتا خوب کودک ممکن است موجب شود تا معلمان و مراقبان به اشتباه مشکلات رفتاري کودک را به لجبازي يا سرسختي او نسبت دهند . علاقه به برقراري روابط اجتماعي ممکن است در نوجواني افزايش يابد زيرا فرد برخي از راههاي پاسخگويي انطباقي به مشکلات خود را ياد مي گيرد, براي مثال , ممکن است کاربرد قواعد کلامي اشکار يا روزمره را در موقعيتهاي تنش زاي خاص بياموزد. افراد بزرگتر ممکن است به رابطه دوستانه علاقه داشته باشند, اما اداب و رسوم تعامل اجتماعي را درک نکنند و احتمالا با افراد بسياربزرگتر يا کوچکتر از خودشان رابطه برقرار کنند . پيش اگهي اين اختلال بسيار بهتر از اختلال اتيستيک به نظر مي رسد, زيرا بررسي هاي پيگيري حاکي از ان است که بسياري از اين افراد به عنوان بزرگسالان مي توانند استخدام شوند و زندگي خود کفا داشته باشند .
الگوي خانوادگي
گرچه داده هاي  موجود محدود است, ولي به نظر مي رسد که فراواني رخداد اختلال اسپرژر در اعضاي خانواده افرادي که اين اختلال را دارند بيشتر است. همچنين ممکن است خطر اختلال اتيستيک و مشکلات اجتماعي کلي افزايش يابد.
...