نام فایل : اجتماعي شدن از طريق ورزش

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 14

حجم : 48 کیلوبایت

ورزش پديده اي جمعي، جهاني و تاريخي است. ورزش از يك طرف به عنوان يك نهاد اجتماعي داراي كاركردهاي خاص خود براي نظام اجتماعي ايست و از طرف ديگر به عنوان جزيي از نظام اجتماعي تحت تأثير نظام كل مي باشد. ورزش پديده اي اجتماعي با قدمتي برابر با پيدايش خود انسان است و داراي ارزش ها و هنجارها، قواعد و قوانين و آداب رسوم خاص خود مي باشد. ورزش به شكل رسمي و غيررسمي آن بدون قواعد و قوانين وجود عيني ندارد. ورزش در هر جامعه اي متأثر از ساختار اجتماعي حاكم بر همان جامعه و بيانگر ارزش ها و هنجارهاي حاكم بر آن جامعه بوده و شكل مي يابد.
ارائه تعريفي دقيق از ورزش به راحتي امكان پذير نيست، زيرا نمي توان تعريفي ارائه داد كه همه رشته هاي مختلف ورزشي را دربرگيرد. كواكلي، ورزش را عبارت از يك فعاليت رقابتي نهادينه شده كه مستلزم كاربرد نيروي جسماني شديد و يا استفاده از مهارتهاي جسماني پيچيده به وسيله شركت كنندگاني است كه توسط عوامل دروني و بيروني تحريك مي شوند تعريف مي كند(مباني تربيت بدني، ص ۳۷۱)
در واقع بيشتر مردم ورزش را مبتني بر به كارگيري تمرينات بدني شديد همراه با اجراي حركات سخت و قدرتمندانه مي دانند، اما بايد به مفهوم مهارتهاي بدني پيچيده و سخت توجه داشت، زيرا همه ورزش ها نياز به تمرينات و مهارت هاي بدني پيچيده ندارند.
اگر تعريف ورزش را به همان تعريف كواكلي محدود كنيم بايد بپذيريم كه برخي از رشته هاي ورزشي را بايد از دايره ورزش خارج نماييم در واقع بايد گفت كه خطي مبهم در ورزش بين:
- فعاليت  بدني و غيربدني
- فعاليت پيچيده و ساده
- نيرومندي و ضعف
وجود دارد كه ارائه تعريفي دقيق از آن را دچار مشكل نموده است.
ورزش، فعاليتي سازمان يافته
برخي از شكل هاي مختلف رقابت هاي ورزشي تحت شرايطي منظم و با قواعد از پيش تعيين شده انجام مي شود. در واقع فعاليت بدني مبتني بر رقابتي را مي توان سازمان يافته شده دانست كه:
۱) مقررات آن استاندارد شده باشد.
۲) مقررات آن توسط مسئولان رسمي تنظيم شده باشد.
۳) مهارت هاي آن به صورت فرموله شده ياد گرفته شود.
۴) پيچيدگي بازيها سبب مي شود كه بازي از طريق سيستماتيك تدريس شود.
۵) هدف نهايي در اين رقابت ها برنده شدن است و براي بردن از افراد متخصص براي هدايت و آموزش در آن رشته سود برده مي شود.
ورزش ،فعاليتي خلاق و آزاد
ورزش زماني فعاليتي خلاق و آزاد به حساب مي آيد كه «روح بازي» مبتني بر طراوت و شادابي بر آن حاكم باشد، خلاق و آزاد بودن آن يعني فردي كه به بازي مشغول است وادار به بازي نشده و ديگر اين كه بازي داراي ماهيتي ثابت نيست و ممكن است معيارهاي آن دچار تغيير و تحول شوند.
بازي داراي مرزها و محدوديت هاي مشخص زماني و مكاني نبوده و بر خلاف ورزش هاي سازمان يافته(از پيش تنظيم شده) پيشرفت ثابت و دقيقي را همواره در آن انتظار ندارند.
بازي فاقد مقررات از پيش تنظيم شده است، مقررات و قوانين بازي به صورت آزاد و آني شكل مي گيرند و ممكن است تا پايان بازي نيز ادامه پيدا نكنند و مقررات جديدتري براي آن وضع گردد.
استون(
ston
) بين ورزش(بازي) همراه با شادابي و طراوت و مبتني بر خلاقيت با ورزش سازمان يافته(حرفه اي) كه جنبه هاي بازي گونه آن را به فراموشي سپرده شده تمايز قائل مي شود. زيرا در ورزش سازمان يافته(حرفه اي) افراد به دنبال نتيجه خاصي اند و تلاش  آنها معطوف به رسيدن به آن هدف مي باشد اما در بازي اصل بر دست يابي به طراوت، شادابي، خلاقيت و رهايي از قيد و بندهاي ساخته شده مي باشد.
بايد اذعان كرد دست يابي به تعريفي دقيق از ورزش  امكان پذير نيست براي اين كه به تعريفي نسبي از ورزش دست پيدا كنيم بايد ببينيم كه در هر فرهنگ و كشور خاص چه تعريفي از ورزش ارائه مي شود. بايد ديد آنها، چه چيزي را ابتدا جزء ورزش به حساب مي آورند؟ و چه فعاليتي را آنها بيشتر در مقوله ورزش جاي مي دهند؟
در واقع پرسيدن سؤالاتي مانند، چه كسي را مي توان ورزشكار دانست؟ چه فعاليتي را مي توان ورزش به حساب آورد؟ و چه زماني بايد به فعاليت ورزشي پرداخت؟ و كجا مي توان ورزش كرد؟ سؤالات ابهام آميزي اند كه هر كس پاسخ متفاوتي براي آنها خواهد داشت و امكان رسيدن به پاسخي روشن و يك دست وجود ندارد. در فرهنگ هايي كه همكاري را تشويق مي كنند يا در فرهنگ هايي كه فردگرايي را مورد تشويق قرار مي دهند، پاسخ هاي متفاوتي به اين سؤال خواهند داد. پس در تعريف از ورزش بايد ديد اين سؤالات از جانب چه مردمي و با چه ملاحظات فرهنگي و با چه حساسيتي برايشان مطرح مي باشند و تنها با توجه به اين ملاحظات و حساسيت ها مي توان به تعريفي نسبي از ورزش در نزد فرهنگ هاي جوامع مختلف دست يافت.
اخلاق و ورزش حرفه اي
...