نام فایل : پيشينه تاريخي سازمان حفاظت محيط زيست

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 12

حجم : 248 کیلوبایت

پيشينه تاريخي سازمان حفاظت محيط زيست
تخريب محيط زيست و بهره‌برداري بيش از حد منابع در كشور ما نيز همانند بسياري از كشورهاي جهان در طي قرن گذشته، چشمگير بوده و تسريع در اين روند در سال 1335 منجر به تشكيل دستگاهي مستقل به نام كانون شكار ايران، با هدف حفظ نسل شكار و نظارت بر اجراي مقررات مربوط به آن شد.
در سال 1346 در پي تصويب قانون شكار و صيد، سازمان شكارباني و نظارت بر صيد جايگزين كانون فوق شد. بر اساس قانون اخير، سازمان شكارباني و نظارت بر صيد، مركب از وزيران كشاورزي، دارايي، ‌جنگ و شش نفر از اشخاص با صلاحيت بود.
بر اساس ماده 6 قانون فوق، وظايف سازمان شكارباني و نظارت بر صيد از محدوده نظارت و اجراي مقررات ناظر بر شكار فراتر رفته و امور تحقيقاتي و مطالعاتي مربوط به حيات‌وحش كشور، تكثير و پرورش حيوانات وحشي و حفاظت از زيستگاه آنها و تعيين مناطقي به عنوان پارك وحش و موزه‌هاي جانورشناسي را نيز در بر گرفت.
در سال 1350 نام سازمان شكارباني و نظارت بر صيد به “سازمان حفاظت محيط زيست” و نام شوراي‌عالي شكارباني و نظارت بر صيد به “شوراي‌عالي حفاظت محيط زيست” تبديل شد و امور زيست‌محيطي از جمله پيشگيري از اقدامهاي زيانبار براي تعادل و تناسب محيط زيست نيز به اختيارات قبلي آن افزوده شد.
در سال 1353 پس از برپايي كنفرانس جهاني محيط زيست در استكهلم و با تصويب قانون حفاظت و بهسازي محيط زيست در 21 ماده، اين سازمان از اختيارات قانوني تازه‌اي برخوردار شد و از نظر تشكيلاتي نيز تا اندازه‌اي از ابعاد و كيفيت سازگار با ضرورتهاي برنامه‌هاي رشد و توسعه برخوردار شد.
 
اهداف و وظايف
مهم‌ترين اهداف سازمان به ترتيب اهميت عبارتند از:
1- تحقق اصل پنجاهم قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران به منظور حفاظت از محيط زيست و تضمين بهره‌مندي درست و مستمر از محيط زيست و همسو با توسعه پايدار.
2- پيش‌گيري و ممانعت از تخريب و آلودگي محيط زيست
3- حفاظت از تنوع‌زيستي كشور
وظايف اساسي
- مطالعه عوامل مخرب و آلاينده‌هاي مختلف محيط زيست
- به كارگيري فن‌آوريهاي سازگار با محيط زيست و ارائه دستورالعملهاي زيست‌محيطي براي مكان‌يابي محل استقرار واحدهاي صنعتي بزرگ،‌ كشاورزي و سكونت‌گاههاي انساني
- شناسايي و تعيين زيستگاههاي بحراني با ارزش زيست‌بومي بالا
- گسترش همكاريهاي منطقه‌اي و بين‌‌المللي در زمينه محيط زيست
- تهيه و تدوين ضوابط و استانداردهاي زيست‌محيطي براي مديريت و بهره‌برداري از منابع آب، خاك، هوا، مديريت پسماندها و زباله‌هاي شهري، روستايي، صنعتي و كشاورزي، كنترل دخالت در اكوسيستمها بر حسب ظرفيتهاي طبيعي آنها
- گسترش آگاهي زيست‌محيطي
- جمع‌آوري، نگهداري و نمايش گونه‌هاي گياهي و جانوري از طريق ايجاد موزه‌ها و نمايشگاههاي مختلف
- اعمال نظارت و دخالت‌ قانوني براي پيشگيري و منع ورود آلاينده‌ها به منابع زيست‌محيطي
آيين نامه ها
آيين نامه شوراي پژوهشي
 
1. هدف
...