نام فایل : پاكستان

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 9

حجم : 70 کیلوبایت

پاکستان
 
- ویژگی های جغرافیایی
پاکستان در جنوب شرقی ایران و در همسایگی کشور های افغانستان ، چین ، هندوستان و دریای عمان قراردارد. مساحت کشور پاکستان در حدود 800000 کیلومتر مربع ( در حد نصف ایران ) است و جمعیتی در حدود 100 میلیون نفر دارد . مردم پاکستان از نژاد سفید هستند و به زبان اردو صحبت می کنند. 97%  مردم  این کشورمسلمان و بقیه پیرو آئین های هندوئیسم و مسیحی هستند.
اسلام آباد مرکز کشور پاکستان و شهر های کراچی، لاهور و پیشاور از شهر های مهم این کشور هستند. اقتصاد پاکستان بیشتر مبتنی بر کشاورزی سنتی است.
- سابقه تاریخی
با توجه به قدمت فرش بافی در شبه جزیره هند ، تاریخ آن استقلال پاکستان ( سال 1947) با تاریخ   فرش بافی هند مشترک است.
تولید فرش در مقیاس انبوه در پاکستان به منظوره هخای صادراتی به نیمه اول قرن بیستم بر می گردد.دراین زمان فرش بافان که اکثراً مسلمان بوده اند به پاکستان مهاجرت کرده اند و در سال های بعد آن و تا به امروز موجب رونق فرش بافی شدند.
- توزیع جغرافیایی فرش بافی
از مراکز متعدد فرش بافی پاکستان اطلاعات دقیق در دست نیست ، ولی برخی از نشریات مراکز فرش بافی پاکستان را به 54 منطقه ایالتي تقسیم کرده اند.  75% کل فرش های تولید شده پاکستانی در ایالت پنجاب در شمالغرب کشور تولید می شود و بیشتر مراکز تولید منطقه مثلثی شکل بین « لاهور» ،« لیالپور» و « مولتان» قرارگرفته است.
دیگر مراکز تولید فرش در اطراف پیشاور و ایالت سند قرار دارند. قبایل کوچ نشین هم در پاکستان فرش بافی می کنند ولی تولیدات آنها جزیی است از مناظقی که فرش های شبه ایرانی تولید می کنند می توان « شیخ پور» ، « فیض آباد» ، «گجران والا» ،«مولتان»، « مظفر گاز»و « دره غازی خان » و از مناطقی که فرش های نوع بخارا ، را تولید می کنند و می توان از « لاهور »، «سیالکوت»،« بهاروالپور»و « فیصل آباد» نام برد.
- مواد اولیه
1-  پشم : کشور پاکستان از نظر کمی  کمبودی در زمینه پشم ندارد .طبق امارهای دولتی ، تولید پشم خام در سال 1981 دراین کشور در حدود 46 هزار تن بوده است .در سال مذکور این کشور حدود 6 هزار تن صادرات و حدود 4 هزار تن واردات پشم داشته است. این امر نشانگر این است که پاکستان از نظر پشم مرغوب کمبودی دارد. ایراداتی که بعضی از واردکنندگان خارجی به تغییر رنگ فرش های پشمی پاکستانی در نتیجه تعرق زیاد پشم آن و به کیفیت خامه های بکار رفته در آن می گیرند موید همین مسئله است. اغلب  تولید کنندگان پاکستانی برای این که به فرش حالت نرم تر و پر جلاتری بدهند از پرز های مخلوط با پشم وارداتی استفاده می کنند. در بازارهای خارجی یکی از روش های تبلیغاتی پاکستان اعلام فراوانی و مرغوبیت پشم پاکستانی و صادرات آن به کشور های تولید کننده فرش به خصوص ایران است و از این مسئله به عنوان دلیلی بر اصالت و مرغوبیت بیشتر فرش پاکستان نسبت به فرش ایران استفاده می کنند.
2-  پنبه : پاکستان یکی از صادر کنندگان پنبه در جهان است .این کشور در سال 1980 حدود 432 هزار تن پنبه و نخ های پنبه ای صادر کرده است. تار و پود نخی فرش بافی در پاکستان از منابع عظیم داخلی تامین می گردد.
3-  ابریشم : تولید فرش های ابریشمی پاکستان بسیار ناچیز است و این کشور نخ ابریشمی مورد نیاز خود را وارد می کند.
- واحد های تولیدی
واحد های تولیدی فرش در پاکستان عمدتاً در خانه های روستائیان و بافندگان شهر های کوچک قراردارد .بیش از 80% از چنین واحدهای کوچک و غیر رسمی حاصل می شود .واحدهای تولیدی خانگی روستایی به صورت غیر رسمی در مناطق مختلف پراکنده و کلاً در اختیار بخش خصوصی قراردارند. پس از جدایی پاکستان از هند کارگاه های فرشبافی متشکل و بزرگی در این کشور برپا گردید . ولی از آنجا که سرمایه گذاران در این زمینه قادر و مایل به رعایت قوانین کار و خواسته های فرش بافان نبودند. بسیاری از این واحد ها تعطیل گردیدند و دوباره بسیاری از فرش بافان را در خانه های خود ادامه دادند.
به علت تعداد و پراکندگی واحد های تولیدی ، در پاکستان آمار دقیقی از تعداد فرشبافان و تعداد دار قالی موجود نیست ولی تخمین هایی تعداد فرش بافان و کارگران صنایع جنبی آن را حدود یک میلیون نفر و تعداد دار را حدود 300 هزار نشان می دهند. اکثر فرشبافان  در مناطق روستایی هستند و فرشبافی برای ایشان کاری نیمه وقت و جنبی محسوب می گردد . ازنظر توزیع جنسی درصد فرش بافان مرد و زن مشخص نیست ولی از آنجا که تعداد مراکز آموزش فرش بافی برای مردان در این کشور بیش از زنان است، از این رو میتوان گفت اکثر فرش بافان این کشور مرد هستند . اشتغال به کار فرش بافی زنان پاکستانی در برخی از مناطق پاکستان در وقت های اضافی ونقش آنها در ایجاد در آمدهای مکمل خانوارها موجب گردیده موقعیت اجتماعی و اقتصادی زنان علی الخصوص در مناطق روستایی بهبود یافت .
بطور کلی  صنایع کوچک در پاکستان بخش عمده ای از صنعت این کشور را تشکیل دهند. این صنایع که اکثرا کارگربر هستند هم در روستا و هم در شهر های بزرگ و کوچک پراکنده اند و کلاً در بخش خصوصی قرارداشته و بیش از 70 % نیروی کار صنعتی کشور را بخود جلب کرده اند. البته دولت پاکستان نیز از طریق نهاد هایی احتیاجات اولیه این صنایع را برطرف کرده و تشویق ها و دستورالعمل های لازم برای توسعه آنها را به کار می بندد. پاکستان از اعتبارات وامهای خارجی نیز در بسط این صنایع استفاده می کند.
شرکت سهامی صنایع کوچک (
The small Industries Corporation
) ابزار دست دولت در بسط صنایع کوچک است. این شرکت توجهی خاص به ترویج صنایع دستی دارد که قالیبافی نیز جزء آن است . این شرکت در سال 83-1982 ( ژوئیه تا مارس) در زمینه قالیبافی در استان های مختلف پاکستان دارای فعالیت های زیر بوده است:
در پنجاب که عمده ترین مرکز تولید قالی می باشد. 65 مرکز آموزش همراه با ترویج قالی بافی زیر نظر شرکت بکار مشغول بوده و حدود 1376 نفر را آموزش داده اند. در سال 82-1981 تعداد این مراکز در پنجاب 83 واحد بوده که 11 مرکز آن منحصرا ً به آموزش زنان قالیباف اختصاص داشت.یک مرکز طراحی در لاهور نیز سعی در آموزش  طرحهای ابتکاری به کارآموزان دارد. در استان های سر حدی شمالغربی 17 مرکز آموزش همراه با ترویج قالیبافی ، بخصوص در پیشاور ، وجود دارد. مراکز فوق به حدود 340 پسر آموزش می دادند. برای آموزش اشتغال آوران افغانی نیز 14 مرکز قالیبافی توسط شرکت کوچک در این استان بوجود آمده است. این مراکز هم حدود 340 نفر را آموزش می دهند. و به برخی از کارفرمایان بخش خصوصی خدمات مالی ومشورتی عرضه می کنند. کارخانجات پشم ریسی این استان احتیاجات مربوط به خامه قالی را تامین می کنند. شرکت صنایع کوچک در بلوچستان در حال حاضر 37 مرکز آموزش همراه با ترویج قالیبافی را اداره می کند. که در آن 1041 نفر دوره می بینند ( ظرفیت آموزشی این مراکز تا 1657 نفر قابل افزایش است) این شرکت در کویته(
Quetta
) یک آموزشگاه تربیت معلمین قالیباف را نیز اداره می کند که در آن 50 معلم زن قالیباف علاوه بر معلمین مرد آموزش می بینند . مرکز ریسندگی پشم در تهیه خامه پشمی در بلوچستان تمام احتیاجات قالیبافی این منطقه را جوابگوست.
...