نام فایل : نساجی

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 54

حجم : 318 کیلوبایت

مرکزآموزش عالی فنی پسران شهید بهشتی(اردکان)
پروژه کارآفرینی
مقطع کاردانی
رشته صنایع چوب و کاغذ
عنوان
طرح احداث کارخانه ایران نساجی
شرکت ایران نساج سهامی خاص
واقع در شهرک صنعتی کاسپین استان قزوین
استاد راهنما:
جناب آقای مهندس قادری
تهیه کنندگان:
مهندس سعید سلطانی
مهندس محمدعلی یگانه
مهندس بهروز شکی
مهندس محسن ملکوتی
تابستان 87
سپاسگزاری و تقدیم
خدای بزرگ را بسیار سپاسگزاری که توفیق اش را نصیب ما نمود تا به رغم بضاعت بسیار ناچیز این پروژه را به استاد عزیزم تقدیم می نمایم امیدوارم که لطف حق پیش از پیش شامل این قلم شده و با عنایت خاص خود ضعف ها و کمبود های نویسنده را در تاثیر گذاری نوشته اش دخالت ندهد همچنین بر خود لازم می دارم که از همه عزیزانی که در به انجام رساندن این اثر ما را یاری کردند صمیمانه تشکر مینماییم.
با کمال تشکرروابط عمومی پروژه
تاریخچه نساجی
پارچه ایرانی که امروز نا مرادی گریبانش را گرفته روزی برای خود سرور و سالاری بوده است
.ایرانیان نخستین ملتی هستند که به صنعت نساجی (پارچه بافی ) پی بردند و در هیچ جا بهتر از صنعت نساجی نمی توان که روح کنجکاوی تازه جو و پیشرفت خواه ایرانی را دید.
براي اگاهي از تاريخ پيدايش صنعت ريسندگي و بافندگي بايستي به همراه باستانشناسان و محققين به درون غارها برويم و از روي اثار بازمانده از قرون و اعصار پيشين و بازيافته هاي باستاني به واقعيتها و اطلاعاتي دست يابيم .کند و کاوی که در سال ۱۹۵۰ در غار کمربندی در نزدیکی دریای خزر به وسیله پروفسور کارلتون کون انجام شده روشن می سازد که ایرانیان پشم گوسفند و بز را در همان دوره غارنشینی به صورت پارچه می بافتند و دیرینگی این پارچه را با آزمایش با کربن ۱۴ چیزی در مرز ۶۵۰۰ سال پیش از میلاد با ۲۰۰ سال کم و بیش تعیین شده است.
 در کند و کاوهای پسین که در کرانه های گوناگون ایران انجام شده؛ لنگر ها و دوک های نخ تابی به دست آمده که گواه بر وجود کارگاه های نساجی در ایران آن زمان می باشد. ایرانیان نخستین مردمی هستند که نمد و گلیم و پس از آن قالی بافی را آغاز کردند
در كتاب معروف ايران از اغاز تا اسلام به تاليف پروفسور گيريشمن دانشمند وايران شناس معروف،ابراز شده است تاريخ هجاري نقوشي كه به3000سال قبل از ميلاد مسيح مي رسد وپادشاه لولوبي كه يكي از حكام بخر ايران بوده است با لباس كوتاه بر تن و كلاهي مدور برسر نشان ميدهد،به اين معناست كه در ان زمان از پيدايش فن ريسندگي و بافندگي چيزي حدود چند هزار سال گذشته بود. وجود پرز و شرابه بر لباس مذكور نشان مي دهد كه تنوع در بافت پارچه و تفكيك پارچه به نوع پشمي وغير پشمي وهمچنين به كارگرفتن تزيينات مخصوص (شرابعه) در ان زمان معمول بوده است بلاخص كوتاهي و بلندي لباس ها را مي توان به عنوان نوعي مد اختصاصي پذيرفت همين مساله نيز به نوبه خود گوياي واقعيت تكامل در امر بافندگي پوشاك است . با همه اين تفاسير مي توان نتيجه گرفت كه كه اغاز كار ريسندگي و بافندگي در ايران به حدود هشت تا ده هزارسال قبل از ميلاد مسيح بر مي گردد
...