نام فایل : موقعيت جغرافيايي ايران

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 16

حجم : 1049 کیلوبایت

موقعيت جغرافيايي
ايران با 1648195 کيلومتر مربع مساحت از شمال با ارمنستان، آذربايجان، و ترکمنستان هر سه از جمهوريهای شوروی سابق و دريای خزر، از مشرق با افغانستان و پاکستان، از مغرب با ترکيه و عراق و از جنوب با خليج فارس و دريای عمان همسايه است. مساحت ايران يک پنجم مساحت آمريکا و تقريبا سه برابر فرانسه است.  
سه رشته کوه ايران را احاطه می کنند: کوه های سبلان و تالش در شمال غربی، رشته کوه بلند و بسيار کهن زاگرس (متعلق به دوران ژوراسيک) در غرب و جنوب غربی و رشته کوه البرز در شمال که دماوند، بلندترين قله ايران با 5670 متر ارتقاع را شامل می شود. در مرکز ايران نيز دو بيابان وسيع به نام دشت کوير (با بيش از 200 هزار متر مربع) و دشت لوت (166 هزار متر مربع) قرار دارد.
دشتي در کوهپايهاي زاگرس
فقط 14 درصد از زمينهاي ايران

قابل کشت و زرع است. 8 درصد اراضي ايران جنگل، 55 درصد مراتع طبيعي و 23 درصد کوير

و بيابان است
.
دماوند مهمترين قله ايران با بلندي 5671 متر در شمال شرقي

تهران
پايه هاي شمالي البرز که پوشيده از درختان مختلف ميباشد، بزرگترين محل کشت و کار است.
در گوشه و کنار خلخال، جنوب اردبيل و نهار خوران (در جنوب گرگان) ميتوان جنگلهاي دوست داشتني شمال را مشاهده کرد.
ايران در قلب خاورميانه همچون پلي درياي مازندران بزرگترين درياچه جهان را به خليج فارس و درياي عمان، از شمال به جنوب وصل ميکند و گذرگاهي است براي ارتباطات فرهنگي - سياسي دنياي شرق و غرب.
چشمه هاي زلال، باغهاي پسته، دشتهاي پر از لاله، فصلهاي متنوع، کوهها و صخره ها، شبهاي پرستاره، سرزمينهاي ناهموار بي انتها، آتشفشانهاي غير فعال پوشيده از برف، جنگلهاي سرپوشيده کوهپايه هاي البرز و سواحل زيباي درياي خزر از جمله ديدنيهاي زيباي ايران هستند که همه ساله توجه بسياري از جهانگردان را به خود جلب مي کند.
 
در کنار خصوصيات مورد توجه سرزمين بزرگ ايران که از نظر جهانگردي اهميت بسيار زيادي دارد، وجود کوههاي بلند، دشتهاي پهناور، صحراها، رودخانه ها و درياچه هاي مختلف، همگي در کنار يکديگر شرايط جغرافيائي بخصوصي بوجود آورده اند که در هر موقع سال مي توان هر يک از چهار فصل را در يکي از مناطق ايران پيدا کرد.
آب و هوا
ايران بدليل گستردگي و تنوع بومشناختي و بلنديهاي متنوع داراي شرايط آب و هوائي بسيار متفاوت است.  در زمستان( در فواصل ماههاي دسامبر تا فوريه) اکثر مناطق کشور بشدت سرد است در حالي که در تابستان (جون تا آگوست) گرماي هوا به چهل درجه بالاي سانتيگراد مي رسد. ميانگين سالانهء دما در ايران از شمال غربي به شمال شرقي تغيير مي کند و از منهاي ده درجه سانتيگراد در آذربايجان تا به 25 - 30 درجه سانتيگراد در جنوب و جنوب شرقي ميرسد. نواحي ساحلي جنوب و شمال ايران در مقايسه با مناطق مرکزي و کوهستاني الگوي هواشناختي بسيار متنوعي دارد. 
جزيره کيش (جنوب ايران )
ميانگين سالانه دماي بندر عباس در اوايل زمستان 18.5 سانتيگراد ميباشد. ميزان بارش سالانه مناطق مختلف کشور نيز بسيار متفاوت است. 
ايران داراي آب و هواي متناوبي است که در برخي مناطق کشور گرماي تابستان و سرماي زمستان مشابه ميباشند. به همين دليل آب و هواي ايران در هر منطقه بايد بصورت جداگانه مورد توجه قرار گيرد.   
شمال ايران
...