محل لوگو

كهكشان راه شيري10


كهكشان راه شيري10

نام فایل : كهكشان راه شيري10

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 6

حجم : 35 کیلوبایت


ما در طول تاريخ در مورد طبيعت ستارگان انديشيده ايم و مطالعه كرده ايم، اما فقط در قرن بيستم توانستيم ساختار و تكامل آنها را و مخصوصاً منبع انرژي عظيمشان را بفهميم.
ما در علم نجوم نياز داريم كه درباره كميتهاي بزرگ، فواصل بزرگ، زمانهاي بلند و جمعيتهاي زياد سخن بگوييم، و اين مقادير را در ابعاد ميليون و ميليارد (ميليون 1000) اندازه بگيريم. فواصل در كهكشانها آنقدر بزرگند كه عاقلانه نيست براي اينكه آن را با مقياس هاي معمولي، كه براي اندازه گيري فواصل در زمين به كار مي بريم، مانند مايل يا كيلومتر بيان كنيم. حتي اگر ميلياردها مايل يا كيلومتر حركت كنيم نيزنخواهيم توانست خيلي از زمين دور شويم. مي توانيم فواصل بزرگ را با مدت زماني كه نور با سرعت زيادي آنرا بپيمايد، مشخص كنيم، و اين به ما اجازه مي دهد اعداد كوچكتري به كار ببريم. بدين طريق به جاي آنكه بگوييم خورشيد 93000000 مايل با ما فاصله دارد مي توانيم بگوييم 8 دقيقه نوري فاصله دارد. فاصله زمين تا خورشيد 1 واحد نجومي (
Astronomical Unit: AU
) خوانده مي شود. 5 ساعت طول مي كشد تا نور، فاصله خورشيد تا پلوتو را بپيمايد- كه {قبلاً} دورترين سياره در منظومه شمسي {محسوب مي شد}- بنابراين مي گوييم پلوتو در فاصله حدود 5 ساعت نوري يا 40
AU
(واحد نجومي) از خورشيد قرار دارد.
با نگاهي به آسمان شب مي توانيد صدها نقطه ي روشن ببينيد. بيشتر آنها ستاره هايي هستند در كهكشان ما «راه شيري» كه يكي ازشايد ميلياردها كهكشان در جهان باشد. نزديكترين ستاره به خورشيد پروكسيما قنطورس- كوچكترين عضو سيستم سه تايي آلفا قنطورس در فاصله 2/4 سال نوري است. يك سال نوري، مسافتي است كه نور در يك سال پيموده است، وبرابر است با 46ر9 ميليون ميليون يا 1012 × 9.46 كيلومتر. پس مي بينيد كه استفاده كردن از واحد كيلومتر براي فواصل نجومي عملي نيست.
ما در كهكشان راه شيري زندگي مي كنيم. دليل اين نامگذاري اين است كه از ديد ما مانند يك نوار درخشنده ي سفيد رنگي در آسمان شب ديده مي شود. كهكشان راه شيري يك سيستم عدسي مانند بزرگ، شامل ميلياردها ستاره است. خورشيد ما فقط يكي از آنهاست. وقتي اين كهكشان با نور دهي طولاني مدت عكس برداري مي شود، قسمتهايي از كه آن قابل ديدن با چشم غير مسلح نبود، نمايان مي شود. دراين تصوير قسمتي از مركز كهكشان در صورت فلكي قوس نشان داده شده است. نوارهاي تاريكي از غبارميان ستاره اي در مقابل نور ميليونها ستاره قرار گرفته است. سحابي هاي تابشي سرخ و سحابي بازتابي آبي نيز قابل رويتند. راه شيري شبيه كهكشان آندرومرا است. توجه كنيد كه اين تصوير شبيه قسمت كوچكي از كهكشان مارپيچي
NGC891
است كه در تصوير بعد نشان داده شده است. ستاره قلب العقرب يك غول سرخ است، با حجم 300 برابر خورشيد، كه به صورت يك ستاره روشن در پايين مركز تصوير ديده مي شود.
اگر خورشيد را در فاصله ي 200 متري از زمين قرار دهيم و زمين به اندازه يك سكه ي 2 ريالي باشد، قنطورس بايد در فاصله 56300 كيلومتري قرار گيرد. همانطور كه مي بينيد، بازهم اين ستاره در فاصله اي نه چندان نزديك قرار مي گيرد. خورشيد ستاره اي است معمولي كه نزديكترين ستاره به زمين محسوب مي شود. راه شيري يك منظومه ي عدسي شكل غول آسا است كه شامل ستاره ها، گازهاي ميان ستاره اي، غبار و ماده اسرارآميز سياه مي باشد. ستاره شناسان تخمين زده اند كه راه شيري حدود 200 ميليارد ستاره دارد، بيشتر از تعداد دانه هاي شن در چندين كيلومتر ساحل شني! نور 100000 سال طول مي كشد تا از يك طرف اين عدسي به طرف ديگر آن برود، بنابراين اگر فكر مي كنيد خورشيد به طور غيرقابل تصوري دور است ديگر چطور مي خواهيد فواصل كيهاني را تصور كنيد؟! بقيه كهكشانها ميليونها يا حتي ميلياردها سال نوري از ما دورند. چه مي توانم بگويم؟ جهان فضاي بزرگ متحيركننده و بسيار عظيمي است (و پيوسته در حال بزرگتر شدن است!)
خورشيد ما در جايي قرار گرفته است كه مي توانيم به آن حومه ي راه شيري بگوييم، در فاصله حدود 30000 سال نوري از مركز. خورشيد، مركز كهكشان را دور مي زند و تحت تاثير قوه جاذبه مركزكهكشان در هر 250 ميليون سال، يك «سال كيهاني» را ايجاد مي كند. اگر در موقعيتي تاريك و دور از نور چراغهاي شهر، با دقت به آسمان بنگريد، خواهيد فهميد كه بيشتر ستارگان در نوار پهن سفيدرنگي، از يك سو به سوي ديگر آسمان جمع شده اند.
اين نوار، كهكشان راه شيري ما است كه از موقعيت ما، كه در درون آن هستيم اين طور ديده مي شود. وقتي مطالعات خود را با دوربين دو چشمي يا تلسكوپ، حتي با نوع كوچكي از آنها، ادامه مي دهيم همانطور كه اولين بار گاليله در سال 1609 چنين كرد، ميليونها ستاره ديده مي شود كه با چشمان غيرمسلح ديده نمي شدند.
خوشه هاي كهكشاني ساختارهاي بزرگي در جهان اند. آنها شامل صدها يا هزارها كهكشانند كه كه توسط نيروي گرانشي بدور مركز جرم مشتركشان مي چرخند. اين تصوير با تلكسوپ 5/3 متري
WIYN
در كيت پيك آريزونا گرفته شده است، كه نشان دهنده خوشه كهكشاني
Abel 98
مي باشد. اين خوشه ي كهكشاني در فاصله عظيم 1000 ميليون سال نوري از ما قرار دارد، يعني اينكه نوري كه اين تصوير را ساخته 1000 ميليون سال را طي كرده تا از آنجا به اينجا بيايد. همه ي اين تكه نورها در اين عكس كهكشانند كه بعضي از آنها كروي اند و گرد به نظر مي رسند، و بقيه عدسي مانند هستند و در بعضي جهات، تخت به نظر مي رسند. صدها كهكشاني كه قسمتي از اين خوشه اند، هر كدام شامل ميلياردها ستاره هستند.
سطح گازي خورشيد كه «نور سپهر» نام دارد 6000 درجه سانتي گراد دما دارد. اين دما بسيار بالاست، در حدود 6 برابر گرمتر از دماي گدازه هاي آتشفشاني. با اينكه ما در فاصله بسيار دوري از خورشيد قرار داريم اين گرما را حس مي كنيم، و اين به خاطر بزرگي ابعاد خورشيد است. قطر خورشيد حدود 110 برابر زمين است. به عبارت ديگر، اين كوره نه فقط داغ است بلكه بسيار بزرگ است. از نگاه خورشيد، زمين فقط 115 برابر قطر خورشيد از آن فاصله دارد. يعني در مقايسه با فواصل بين ستاره اي كه دهها ميليون برابر قطر خورشيد است، زمين به خورشيد نزديك محسوب مي شود.
انرژي خروجي از خورشيد و درخشش او، برابر مقدار عظيم 400 تريلون تريلون وات است. (يك تريلون تريلون: يك با 24 تا صفر در جلويش) ولي اين عدد براي ما غير قابل تصور است. مثلا اگر اين عدد 23 صفر داشت در ذهن ما تفاوت چنداني نداشت. ولي واقعيت اين است كه اگر اين دما 23 صفر داشت، زندگي روي زمين كاملاً نابود مي شد. شايد شما تصور بهتري در مورد مقدار اين كميت بيابيد، اگر به شما بگويم كه خورشيد در هر ثانيه چقدر انرژي توليد مي كند: اين انرژي بيشتر از مقدار انرژي اي است كه انسان در تمام طول تاريخش مصرف كرده است! خورشيد انرژي خود را به فضا به طور يكنواخت و در تمام جهات مي تاباند و سياره ما فقط تكه كوچكي از آنرا جذب مي كند: حدود يك قسمت از 2 ميليارد قسمت.
اين همان انرژي اي است كه از حيات ما بر روي زمين پشتيباني مي كند. اگر چه خورشيد مقداري از انرژي خود را به صورت تابشي غيرقابل رؤيت ساطع مي كند- مانند امواج راديويي، فروسرخ، فرابنفش و تابش پرتو
X
- بيشتر آنرا امواج قابل رويت تشكيل مي دهد، و براي همين است كه مي توانيم آنرا ببينيم. نور فرابنفش خطرناك است اما خوشبختانه بخش اعظم آن توسط پوشش نازك حفاظتي اُزُن، دفع مي شود.
تمام ستارگان اساساً يك چيزند: يك كره ي گازي درخشنده. اگرچه تنوع بسياري در ستارگان وجود دارد: از كوچكترين آنها كه فقط يك دهم خورشيد جرم و 1 هزارم آن درخشندگي دارند، تا ستاره پروكسيما قنطورس كه در همين نزديكي است، و تا ستاره اي مثل ابط الجوزا در صورت فلكي جبار، با بزرگي 50 برابر جرم خورشيدي و 50000 برابر درخشندگي آن. ولي خورشيد ما بزرگتر از بيشتر ستارگان است. ستارگان به نظر كمنور مي رسند، زيرا خيلي دورتر از خورشيد هستند. به خاطر نزديكي خورشيد است كه مي توانيم آنرا با جزئيات بسيار مطالعه كنيم. خورشيد كليدي است براي شناخت بقيه ستارگان.
ما در طول تاريخ در مورد طبيعت ستارگان انديشيده ايم و مطالعه كرده ايم، اما فقط در قرن بيستم توانستيم ساختار و تكامل آنها را و مخصوصاً منبع انرژي عظيمشان را بفهميم. يك ستاره شامل مقداري هيدروژن (حدود 75 درصد جرم)، هليوم (حدود 25 درصد) و مقدار كمي عناصر سنگين مي باشد. هليوم، در واقع، ابتدا توسط ستاره شناساني كشف شد كه در حال مطالعه خورشيد بودند و تشخيص دادند كه عنصر ناشناخته اي در خورشيد وجود دارد كه آن را هليوم ( از كلمه ي يوناني هليوس به معناي خورشيد) ناميدند. گازهاي موجود در يك ستاره، كره اي را مي سازد كه بين دو نيروي گرانشي (كه مي خواهد به سمت مركز فرو ريزد) و فشار گاز داغ (كه به سمت بيرون هل مي دهد) در تعادل قرار مي گيرد. يك صد سال پيش توضيح اينكه چگونه نور خورشيد، توانسته در طول حداقل 5ر4 ميليارد سال ادامه پيدا كند غيرممكن بود - سن منظومه شمسي را از طريق راديواكتيويته ي شهاب سنگ ها و صخره ها در قرن اخير بدست آوردند. نظريه نسبيت كه توسط آلبرت انيشتين (1955- 1879) فرمول بندي شد و رابطه مشهورش
...


مبلغ قابل پرداخت 26,500 تومان

توجه: پس از خرید فایل، لینک دانلود بصورت خودکار در اختیار شما قرار می گیرد و همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال می شود. درصورت وجود مشکل می توانید از بخش تماس با ما ی همین فروشگاه اطلاع رسانی نمایید.

Captcha
پشتیبانی خرید

برای مشاهده ضمانت خرید روی آن کلیک نمایید

  انتشار : ۱۰ تیر ۱۳۹۸               تعداد بازدید : 56

تمام حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به "" می باشد

فید خبر خوان    نقشه سایت    تماس با ما