نام فایل : قوم آريايی
فرمت : .doc
تعداد صفحه/اسلاید : 9
حجم : 45 کیلوبایت
قوم آريايی
الف) واژهي «آريا» به زبان اوستايي «ايريه /
Airya
»، به پارسيباستان «آريه /
Ariya
» و به زبان سنسكريت «آريه /
Arya
» ميباشد. اين نام ــ واژه به معناي «نجيب و شريف و آزاده و دوست» است [فراي، ص 2 ؛ فروشي، ص 11 ؛ اسماعيلپور، ص 79].
قوم «آريايي» يا به تعبيري ديگر «هندوايراني» شاخهي شرقي قوم بزرگيست به نام «هندواروپايي» كه در هزارهي سوم پ.م. از سرزمينهاي واقع در دشتهاي جنوب روسيه، نواحي شرقي و فرودست رود
Dniepr
، شمال قفقاز و غرب اورال برخاستند و به تدريج بخشهاي گستردهاي از اروپا و آسيا را به دست آوردند [گيرشمن، ص 9 و 4 ـ 52 ؛ دوشنگيمن (1375) ، ص 21 ؛ بهار (1377) ، ص 143 ؛ بهار (1376) ، ص6 ـ 385 ؛ بهار (1352) ، ص هفده؛ فروشي، ص پنج؛ اسماعيلپور، ص 78].
هندوايرانيان يا آرياييها كه در منطقهي تمدني «آندرونو»
Andronovo
(گسترهاي شامل سرزمينهاي واقع در سيبري غربي تا رودخانهي اورال) ميزيستند، در هزارهي دوم پ.م. گروههايي را به قصد مهاجرت و كشف مناطق جديد و مطلوب، به سوي جلگهي سند و غرب آسيا (آناتولي، زاگرس و ميانْرودان) روانه و رهسپار كردند. اين گروهها در پيوند با اقوام بومي آسيايي مانند كاسيها و هيتيها، توانستند دولتهاي نيرومند و تمدنهاي درخشاني را در آن مناطق پديد آورند [كمرون، ص16 و 70 و 7ـ 106؛ گيرشمن، ص 52 ؛ بويس (1377) ، ص 64 ــ 58 ؛ بويس (1376) ، ص 9ــ 28 ؛ بويس (1375) ، ص 17؛ فراي، ص 3 ؛ دوشنگيمن (1375) ، ص 22 ؛ اسماعيلپور، ص 79].
گروه ديگري از اقوام هندوايراني (آريايي) كه نياكان ايرانيان بعدي را تشكيل ميدادند، در هزارهي نخست پ.م. از همان خاستگاه، به سوي نجد ايران رهسپار شدند و سرانجام در دامنههاي زاگرس متوقف گرديدند و هر كدام پس از مدتها همزيستي و همكاري و درآميختن با اقوام بومي منطقه، حكومت و تمدن درخشاني را پديد آوردند. «ماد»ها و «پارس»ها دو گروه اصلي از اين اقوام مهاجر آريايي بودند كه در غرب و جنوبغرب نجد ايران حكومت و تمدن خويش را بنيان نهادند [كمرون، ص 107؛ بويس (1377) ، ص 68 ، 64 ؛ بويس (1375) ، ص 17؛ فراي، ص 112و 5 ــ 44 ؛ گيرشمن، ص 64 ؛ هينتز، ص 164 ؛ هوار، ص 28 ؛ بهار (1376) ، ص 9ـ 388 ؛ بهار (1377) ، ص 143 ؛ زرينكوب، ص 69 به بعد؛ اسماعيلپور، ص 79].
آرياييان و در كل، هندواروپاييان داراي آن گونه خصوصيات و ويژگيهاي انديشگاني، اجتماعي، زيستي و انسانشناختي مشترك و واحدي هستند كه در مجموع، آنان را از اقوام متعلق به نژادهاي ديگر كاملاً مُنفك و متمايز ميسازد و لذا اطلاق عنوان «قوم» را به اين گروه، كاملاً بديهي و معقول مينمايد. اين ويژگيها عبارتاند از:
پدرسالاري: عنصر نرينه هم در ايزدستان (
Pantheon
) و هم در جامعهي اين قوم چيرگي دارد [فراي، ص 32 ؛ بهار (1376) ، ص 50 ــ 449 ؛ پيرنيا، ص 164].
2. دامداري: گلهداري و دامپروري كار و پيشهي اصلي و عمدهي اين قوم و خصوصاً پرورش اسب، ويژهي آنان بوده است [گيرشمن، ص 65 ،63 ؛ فراي، ص 39 ، 31 ؛ بهار (1376) ، ص 386].
3. زبان: تمام اقوام هندواروپايي (از جمله، هندوايرانيان) داراي زباني با ريشه و ساختار مشترك هستند كه به گروه زبانهاي «پيوندي» تعلق دارد؛ زبانهاي گوناگون هندواروپايي داراي انبوه واژگان مشترك و همانند هستند كه نشانهي اصل و منشأ واحد همهي اين زبانها ميباشد [ميراث ايران، ص 319 ؛ لغتنامهي دهخدا، ص 9 ؛ پيرنيا، ص 34 ؛
http://iranianlanguages.com/indo-
european.htm
؛
www.geocities.com/valentyn_ua/Tables.html
...
مبلغ قابل پرداخت 26,500 تومان