نام فایل : فيلم مستند

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 128

حجم : 27041 کیلوبایت

فصل اول:
مقدمه :
هر تحقيق آغاز ونقطه شروعي دارد ، شايد يك سئوال و يا يك كنجكاوي ساده ؟ !
نقطه شروع اين تحقيق فيلمي مستند در سال 1377 در شهرخمين بوده است. اين فيلم در خصوص موردهاي كم توان ذهني ومجنون هاي شناخته شده درشهر بوده كه طي مصاحبه اي، سئوالات اساسي زندگي همچون : خدا كيست وكجاست ؟ عشق چيست؟ و. . . از آنها پرسيده مي شد. دركنارمصاحبه با وسايل نقاشي كه در اختيارشان قرارداده شده بود از آنها خواسته مي شدكه نقاشيي ترسيم كنند. درپايان، دو نمونه از اين نقاشي ها، با شباهتي باور نكردني ، نقاشي هاي پل كله را به ياد مي اوردند. اين شباهت بين برخي آثار پل كله به عنوان يك نابغه جهاني، با آثار دو مورد كم توان ذهني درشهري كوچك كه براي اولين بار با سه پايه وبوم و رنگ و قلم مو روبرو مي شدند ومطالعه مطلبي كه در كتاب معني هنر هربرت ريد 1379 در رابطه با پل كله آمده است:
‹‹ . . . هنركله هنري است غريزي و خيال آميز و به طرز ساده دلانه اي عيني، گاهي كودكانه به نظرمي رسد. وگاهي بدوي وگاهي ديوانه وار. . . ›› اين سئوال براي نگارنده مطرح شدكه اين شباهت از كجا ناشي مي شود وچه رابطه اي بين هنركله و جنون وجود دارد ؟
جنون درطول تاريخ همواره مورد توجه بسياري از بزرگان بوده است. برخي آن را نكوهش كرده وآن را تا به اندازه طاعون و جذام بد و خطرناك مي دانستند و برخي همچون افلاطون، ارسطو ، مولانا ، حافظ و. . . آن را ستايش كرده اند از جمله : افلاطون معتقد بوده است كه شاعردر وهلة اول بايد ديوانگي را كه هديه خدايان هنراست دريافت كند. تحت الهام ،‌ قرارگيرد بي خود و بي خويشتن شود. آنگاه به يادگيري فنون شاعري بپردازد.
ارسطو دراين باره مي گويد : ‹‹ نبوغ درخشان ، از جنون خالي نيست.››
اراسموس متفكر هلندي كتابي را تحت عنوان ‹‹ ستايش از ديوانگي ›› به رشته تحرير در مي آورد.
مولانا دراشعاري زيادي به ديوانگي اشاره دارد از جمله :
- وقت آن شدكه به زنجير تو ديوانه شويم
بند از برگسليم از همه بيگانه شويم.
حافظ نيز دراشعارش به اين موضوع اشاراتي دارد :
آسمان بار امانت نتوانست كشيد
قرعه فال بنام من ديوانه زدند.
شيخ عطار در اين باره مي اورد :
جان نگردد پاك از بيگانگي
تا نيابد بويي از ديوانگي
ميشل فوكو دركتاب تاريخ جنون آورده است كه :
پاسكال مي گويد : ديوانگي بشرآنچنان ضروري است كه ديوانه نبودن خود شكل ديگري از ديوانگي است.
همچنين سوررئاليست ها براي ديوانگي اهميت بسيار قائل بودند. و ژان دو بوفه هنر را ... لمبروزو روانكاو و جرم شناس مشهور ايتاليايي دركتاب معروف خود (بشرنابغه) تأكيد مي كندكه انسان به مقتضاي ساختمان زود شكن اعصاب خود ، خواه ناخواه به سوي جنون سوق داده مي شود و نبوغ را يك نوع جنون انسانهاي خوشبخت مي داندكه آنها را به جاي سوق دادن به بيمارستان هاي رواني به اوج شهرت و افتخار مي رساند.
باتوجه به نقطه نظرات مطرح شده شايد بتوان بين نبوغ وجنون ارتباطي نزديك قائل شد، شايد وجود مواردي مشترك اين احساس نزديكي را برجسته مي نمايد. ولي آيا به راستي بين نبوغ و جنون رابطه اي است ؟ !
شوپنهاور خود را قرباني توطئه مي دانست و در بيست سالگي خود را با مسيح مقايسه مي كرد. استريند برگ ، نمايشنامه نويس سوئدي ، هولدرلين ، شاعرآلماني و جياكومني مجسم ساز ، به نوعي با جنون دست به گريبان بوده اند. موسيقي دانان مشهوري مانند بتهوون ، شوبرت و چايكوفسكي به افسردگي دچار بوده اند. ادوارد مونش نقاش مشهور آلماني از هذيان هاي تعقيب وتوهمات شنيداري رنج مي برده است. ونگوگ نقاش مشهور هلندي مبتلا به صرع و نوسانات خلقي بوده و مدتي در تيمارستان بستري شده است. چارلي چاپلين ، داراي نوسانات خلقي بوده ، مارلون براندو ، هنرپيشه مشهور، سالها تحت روان درماني بوده است.
آيا ظهور توليدات عجيب و غريب و شوك برانگيز عصرحاضر ، همچون ارائه نمايشگاهي از اجساد تكه تكه شده مردگان ، خودكشي به عنوان اثر هنري ، قرارگرفتن زير تيغ جراحي و جابجا كردن اجزاي چهره و صدها نمونه ديگر، از نبوغ سرچشمه مي گيرد يا از جنون ؟
قدمت جنون به قدمت جهل بشراست. هركجا جهل است جنون هم خود را آشكار مي سازد. اولين جهل بشري حرص و طمع بوده كه رانده شدن آدم وحوا از بهشت را به دنبال داشته است. دومين جهل بشري حرص وطمع و حسادت مفرط همراه با جنون قابيل بوده كه اولين جنايت تاريخ بشري و برادركشي را رقم زده است.ولي اگر بدنبال تاريخي مكتوب باشيم؛ براساس نظريه افلاطون-كه بين افرينشگري هنري با جنون پيوند قائل بود- تاريخ جنون به دوران باستان بر مي گردد : نشانه هايي هم وجود دارد كه در عربستان ودر دوره جاهليت، برخي شاعران تحت تسخير جنيان بوده واز طريق الهام اجاينه كلمات وجملاتي شاعرانه را مي سرودند ومردم انها را مجنون مي خواندند.همچنين متون ادبي بسياري، مستقيم و غير مستقيم به جنون پرداخته اند،از جمله:اراسموس- متفكر انسان دوست هلندي، قرن شانزدهم ميلاددي- كتابي با عنوان ستايش از ديوانگي دارد، ماجراي مجنون در ليلي و مجنون نظامي و اشعار متعددي در ديوان شمس تبريزي مولانا و ديوان حافظ هر كدام به نوعي سطوري بر تاريخ جنون نگاشته اند.در تاريخ موءخرتر نيز مي توان به ژان دو بوفه اشاره نمود كه در سال 1961 قريب 5000 نقاشي جمع آوري شده از بيماران رواني را در نمايشگاهي در معرض ديد عموم قرار داد.مواردي از تحيقيق هاي دانشجويي باموضوعهاي مرتبط نيز در بخش پيشينه تحقيق حاضر آمده است،از جمله:"نقاشي در بيماران رواني"،كاربرد نقاشي براي كاهش اضطراب بيماران اسكيزوفرنيك"،هنر درماني و...
حاصل سالها مطالعه و بررسي آثار نقاشان بزرگ از يكسو و مشاهده تجربي نقاشي هاي بيماران رواني از سوي ديگر، پژوهشگر حاضر را با اين مسأله مواجه ساخت كه علل شباهت ظاهري و محتوايي اين دو دسته آثار چه مي تواند باشد؟ و سئوال هايي به شرح ذيل مطرح گرديد:
...