محل لوگو

سلاح هاي شيميايي


سلاح هاي شيميايي

نام فایل : سلاح هاي شيميايي

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 15

حجم : 63 کیلوبایت


اولين تحليل:
سلاح هاي شيمايي از گذشته تا كنون
 مهدي زرين فر  
طي قرن گذشته بعد از پايان هر جنگي دولت هاي فاتح گرد هم مي آمدند و با تدوين قوانين جديدي در غالب كنوانسيون هاي متفاوت به زعم خودشان سعي مي كردند جنگ هاي آينده را انساني تر كنند. اما همواره در جنگ هاي بعدي نيز متجاوزان كوچكترين وقعي به اين قوانين نمي نهاده اند و در عمل از اين كنوانسيون ها در جهت اعمال فشار بيشتر بر كشورهاي مورد تجاوز استفاده مي كردند. استفاده مكرر از سلاح هاي شيميايي طي جنگ هاي قرن اخير گواه اين امر است كه وجود كنوانسيون هاي بين المللي هيچگاه مانع استفاده كشورهاي متجاوز از اين سلاح هاي مخرب نشده است. سلاح هاي شيميايي از وحشيانه ترين ابزاري هستند كه بشر در جنگ بر عليه همنوعانش استفاده كرده است. اگر چه تاريخ استفاده از اين سلاح ها به تاريخ جنگ هاي بشر باز مي گردد ولي بشر متمدن نيز هيچگاه در استفاده از اين سلاح ها بخود ترديد راه نداده است.
بطور كلي سلاح هاي شيميائي به كليه عواملي اطلاق مي شود كه اثرات مستقيم سمي براي انسان، حيوانات يا گياهان دارند. گاهي اوقات به اين تركيبات «گازهاي جنگي» نيز مي گويند حتي اگر چه اين تركيبات مايع و يا جامد نيز باشند. اثرات سمي اين تركيبات ممكن است موقتي يا دائمي باشد و شدت اثرات آنها ممكن است از تحريك موقتي چشم تا آسيب هاي شديد منجر به مرگ باشد. در تاريخ جنگ هاي اخير دنيا، كاربرد اين سلاح ها در جنگ جهاني اول از سياهترين برگ هاي تاريخ بشر متمدن است.
با اين وجود از آنجا كه وجود سلاح هاي شيميايي هيچگاه يك تهديد جدي بر عليه ابر قدرت ها نبوده است اين كشورها با خلع سلاح شيميائي بصورت جدي برخورد نكرده اند.
ارتش انگليس در سال 1894 در منطقه سباستوپول در جنگ هاي كرايمه اولين بار گاز تهوع آور گوگرد را به عنوان سلاح شيميائي استفاده كرد كه البته چندان هم موثر نبود. اسيد پيكريك در سال هاي 1902ـ1899 به عنوان سلاح مورد استفاده قرار گرفت ولي اوج كاربرد سلاح هاي شيميائي در جنگ جهاني اول طي سال هاي 1918ـ1914 بود. در اين جنگ حدود يكصدهزار نفر بر اثر استفاده از سلاح هاي شيميائي كشته و يك ميليون و دويست هزار نفر مجروح شدند.
طي جنگ جهاني اول در بعدازظهر 27 آوريل 1915 نيروهاي آلماني گاز سبز رنگي را به طرف نيروهاي بلژيكي مستقر در شهر ايپر پرتاب كردند.
 اين حمله كه با گاز كلر انجام شده بود منجر به مرگ پنج هزار نفر سرباز بلژيكي و نيروهاي متحدين شد. اين نيروها در آن زمان هيچگونه ماسك و يا وسايل دفاعي عليه جنگ شيميایی نداشتند. براي اين حمله ارتش آلمان از شش هزار كپسول حاوي گاز استفاده كرده بود. در دسامبر 1915 نيروهاي آلماني اولين حمله خود با گاز فسژن را انجام دادند و بعدها در 12 جولاي 1917 گاز خردل را به عنوان سلاح شيميائي در منطقه ايپر مورد استفاده قرار دادند. در همان سال هم اولين ماسك دفاعي بر عليه سلاح هاي شيميائي توسط يكي از دانشمندان انگليسي بنام فريتز هابر ساخته شد.
كاربرد سلاح هاي شيميائي در جنگ جهاني اول و بعد از آن، روند صعودي سريعي را طي كرد و تلفات زيادي نيز ايجاد كرد. با اين وجود طي جنگ دوم جهاني از عوامل شيميائي استفاده نشد.
كشورهاي جهان بعد از جنگ دوم جهاني تحقيقات وسيعي را بر روي سلاح هاي شيميائي آغاز كردند كه منجر به ساخت گازهاي اعصاب بسيار قوي شد. سلاح هاي شيميائي در جنگ هاي منطقه اي نيز به كرات مورد استفاده قرا گرفته اند. در سال 1930 موسوليني از گاز خردل بر عليه نيروهاي اتيوپي استفاده كرد. در سال 1965 مصر گاز خردل را بر عليه نيروهاي يمني استفاده كرد. بعد از آن نيز عوامل شيميائي و ميكروبي به دفعات در لائوس، كامبوج، ويتنام و افغانستان استفاده شد. كاربرد حدود 700 تن سلاح شيميائي توسط ايتاليا در اتيوپي در سال 1936ـ1935 منجر به كشته شدن بيش از پانزده هزار نفر گرديد.
استفاده از عوامل تاول زا ابتدا در سال 1917 مورد توجه قرار گرفت. اين عوامل در صورتي كه به مقدار قابل توجه از طريق تنفس وارد بدن نشوند كشنده نيستند.
گاز خردل اولين عامل تاول زا بود كه به عنوان سلاح شيميائي مورد استفاده قرار گرفت.
 آلماني ها 5/2 تن گاز خردل را طي 10 روز در نبردهاي جنگ اول جهاني استفاده كردند. آلماني ها يك تركيب ديگر تاول زا بنام لويزيت را نيز توليد كردند. اين تركيب در عمل نتوانست انتظارات نيروهاي نظامي را از نظر ناتوان كردن نيروهاي دشمن برآورده كند.
با خاتمه جنگ اول جهاني دانشمندان زيادي در كشورهاي مختلف مشغول فعاليت در زمينه سلاح هاي شيميايي شدند كه حاصل آن توليد و يا كشف صدها نوع تركيب شيميائي و يا طبيعب بود كه بالقوه كاربرد نظامي داشتند.
 شايد مهمترين اين تركيبات ساخت ارگانوفلورايد بوسيله دكتر شرايدر در سال 1935 بود. در آن زمان تابون مهمترين تركيب ساخته شده از اين خانواده بود. سارين نيز در سال 1939 توسط گروه دكتر شرايدر ساخته شد. مسابقه توليد گازهاي اعصاب بين كشورهاي غربي در سال 1954 با توليد وي ايكس به اوج خود رسيد. گازهاي اعصاب بدليل سميت بسيار بالا و راحتي انتشار به شدت مورد توجه دانشمندان فعال در زمينه توليد سلاح هاي شيميایی قرار گرفتند و به طور مرتب تركيبات جديدي از اين خانواده توليد گرديد.
با اينكه كشورهاي درگير جنگ دوم جهاني به ميزان قابل توجهي مورد استفاده قرار نگرفتند. با پايان يافتن جنگ دوم جهاني اغلب كشورهاي جهان ذخائر سلاح هاي شيميائي خود را به روش هاي مختلف منهدم كردند ولي اين سلاح ها همچنان در درگيري هاي منطقه اي مورد استفاده قرار گرفت. از دهه 1960 مذاكرات در زمينه تحريم كامل كاربرد جنگ افزارهاي شيميائي در ژنو آغاز شد. اين نشست ها رد سال 1972 به كنوانسيون تحريم كامل جنگ افزارهاي بيولوژيك منجر شد اما شامل تحريم كامل و هه جانبه جنگ افزارهاي شيميائي نشد. در سال 1981 مذاكرات در اين مورد مجدداً آغاز شد كه در سال 1997 به تدوين كنوانسيون تحريم جنگ افزارهاي بيولوژيك و شيميائي منجر گرديد. با اين وجود عليرغم وجود اين كنوانسيون طي سال ها يجنگ تحميلي، عراق هيچگونه ترديدي در استفاده از عوامل شيميائي بر عليه نيروهاي ايراني بخود راه نداد. طي اين سال ها هيچگاه مجامع بين المللي نيز عكس العمل شايسته اي در برخورد با اين اقدامات غيرانساني عراق از خود نشان ندادند.
 اين برخورد سازمان هاي بين المللي كه عمدتاً در كنترل قدرت هاي بزرگ دنيا هستند اين امر را ثابت كرد كه چنين كنوانسيون هایی فقط در مواردي كه به نفع كشورهاي قدرتمند جهان باشد قابل استناد هستند. كاربرد سلاح هاي شيميائي توسط عراق بر عليه نيروهاي نظامي و مردم غيرنظامي ايراني و عراقي طي جنگ تحميلي 8 ساله عليه ايران از بارزترين نمونه هاي كاربرد اين عوامل در دهه هاي اخير است. در نوامبر 1980 اولين حمله شيميائي هواپيماهاي عراقي به شهر سوسنگرد گزارش شد.
چند ماه بعد وزير خارجه ايران گزارش 41 مورد حمله شيميائي عراق به نيروهاي ايراني را كه منجر به شهادت 109 نفر و مجروح شدن صدها نفر ديگر شده بود را در كنفرانس خلع سلاح شيميائي در ژنو ارائه كرد. اما عراق با روند رو به افزايش همچنان در كاربرد اين سلاح ها به خود ترديد راه نداد. در مارس 1984 تيم اعزامي از طرف سازمان ملل استفاده عراق از سلاح هاي شيميائي در هورالهويزه را تائيد كرد (2). در همان سال دولت آمريكا نيز كاربرد سلاح هاي شيميائي توسط عراق را تائيد كرد. با اين وجود در همان حالي كه سازمان ملل مدارك خود را در مورد استفاده مكرر عراق از سلاح هاي شيميائي منتشر كرد فرمانده سپاه سوم عراق كه مسئول آزادسازي جزائر مجنون از دست نيروهاي ايراني بود به خبرنگاران خارجي گفت: ما تاكنون از سلاح هاي شيميائي استفاده نكرده ايم و من بخدا قسم مي خورم كه تاكنون چنين سلاح هائي را نديده ام، اما براي نابود كردن دشمن اگر به من اجازه داده شود ترديدي در كاربرد اين سلاح ها نخواهم داشت.
عراق كه در سال هاي 1970 صنايع شيميائي خود را توسعه داده بود توانائي توليد بعضي از عوامل شيميائي با تكنولوژي ساخت ساده ـ مانند خردل و تابون ـ را بدست آورده بود. با اين وجود براي بدست آوردن مواد واسطه توليد اين عوامل كاملاً به شوروي و كشورهاي غربي بويژه آلمان وابسته بود. انتقال مقاير قابل توجهي از عوامل شيميائي و مواد اوليه ساخت آنها از ذخائر شوروي به رعاق و همچنين خريد تجهيزات ويژه از كشورهاي اروپائي و آمريكا باعث تقويت قابل ملاحظه دولت نظامي عراق در توليد اين عوامل شيميايي گرديد. در مورد نحوه دسترسي عراق به سلاح هاي شيميايي و كمك هاي دولت ها يغربي و شوروي به اين كشور در توليد اين سلاح ها طي جنگ تحميلي 8 ساله و بعد از آن ا سناد زيادي منتشر شده است كه تعداد قابل توجهي از آنها در دفتر مطالعات سياسي و بين المللي صلح استكهلم (
SIPRI
) به بعضي از حقايق در مورد دسترسي دولت عراق به اين سلاح ها و نحوه توليد آنها در عراق اشاره شده است (4). قصد و آمادگي قبلي عراق براي استفاده از سلاح هاي شيميايي باعث گرديد تا اين كشور از همان سال هاي آغاز جنگ به تناوب از اين سلاح ها استفاده نمايد. متاسفانه عدم شناخت صحيح و آمادگي مقابله با اين عوامل توسط عراق به وجود آنها پي برده نشد و راه مقابله موثر و گسترده با آنها نيز براي نيروهاي ايراني روشن نبود. ارتش عراق از همان اوايل تهاجم عليه جمهوري اسلامي ايران غالباً مجهز به ماسك ضد گاز، قوطي هاي رفع آلودگي و سيستم هاي آشكارساز شيميايي بود كه تمامي آنها روسي بوده و گاهي بدست رزمندگان اسلام مي افتاد. از زمستان سال 1359 يعني چند ماه بعد از آغاز جگ تحميلي عراق شروع به استفاده از گلوله هاي شيميايي نمود كه غالباً از نوع تركيبات اشك آور و تهوع زا بود. موارد استفاده عراق از اين عوامل كاملاً محدود و احتمالاً آزمايشي بود .
اما از اواسط سال 1362 كه حملات تهاجمي رزمندگان اسلام براي خارج كردن نيروهاي عراقي از خاك جمهوري اسلامي آغاز گرديد شدت استفاده عراق از سلاح هاي شيميايي بر عليه نيروهاي رزمنده و حتي غيرنظاميان افزايش يافت.
طي سال هاي دفاع مقدس ارتش عراق بر حملات متوالي شيميايي بر عليه رزمندگان اسلام حدود 30 حمله نيز بر عليه مناطق كاملاً مسكوني ايران انجام داد كه حمله به سردشت در سال 1366 فجيع ترين آنها بود. در ساعت چهار و نيم بعدازظهر يكشنبه 7 تيرماه 1366 پرواز چند جنگنده عراقي بر فراز سردشت سكوت اين شهر را شكست و مردم به پناهگاه پناه بردند. صداي چند انفجار شنيده شد و سپس ابري از گاز خردل مركز شهر و بويژه منطقه بازار شهر را آلوده كرد و آلودگي به سرعت در سطح شهر پخش شد.
در اولين ساعت حمله شيميايي 30 نفر كه اكثريت آنها كودك و سالخورده بودند شهيد شدند. بيش از يك سوم از جمعيت 12 هزار نفري شهر مجروح شدند كه از اين تعداد حدود 1500 نفر علائم قابل توجه باليني داشتند. چند روز بعد از حمله آمار شهداء به 130 نفر رسيد.
...


مبلغ قابل پرداخت 26,500 تومان

توجه: پس از خرید فایل، لینک دانلود بصورت خودکار در اختیار شما قرار می گیرد و همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال می شود. درصورت وجود مشکل می توانید از بخش تماس با ما ی همین فروشگاه اطلاع رسانی نمایید.

Captcha
پشتیبانی خرید

برای مشاهده ضمانت خرید روی آن کلیک نمایید

  انتشار : ۱۰ تیر ۱۳۹۸               تعداد بازدید : 109

تمام حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به "" می باشد

فید خبر خوان    نقشه سایت    تماس با ما