نام فایل : دفع زباله هاي هسته اي

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 15

حجم : 203 کیلوبایت

زباله هاي هسته اي، زباله دان هاي هسته اي
مسأله چگونگي دفع پسماندهاي هسته اي، مسأله اي بوده كه از ابتدا ذهن اكثر كارشناسان مسائل محيط زيست را به خود جلب كرده است.
    بسياري از نيروگاه هاي توليد انرژي كه با سوخت هسته اي كار مي كنند در پايان زمان بهره برداري استاندارد خود قرار دارند. اين مسأله در ايالات متحده آمريكا كه عمده نيروگاه هاي آن درسال هاي پاياني فعاليت قرار دارند، نگراني هاي بسياري را به همراه داشته است. نيروگاه «گينا» كه در شمال «روچستر» قرار دارد بيش از پيش در كانون توجه است.
    زباله ها يا پسماندهاي هسته اي، موادي هستند كه در اثر فرايند توليد الكتريسيته در نيروگاه هاي هسته اي از طريق شكافت هسته اي توليد مي شوند.
    به طور كلي در تماس با مواد راديواكتيوي ۲ نوع آلودگي وجود دارد: ۱ ـ سطح پائين، كه بيشتر در مصارف پزشكي نظير راديولوژي، پرتودرماني و اشعه ايكس وجود دارد.
    در اين سطح، به دليل آن كه مواد راديواكتيو، عمر كوتاهي دارند، خيلي سريع از بين مي روند.
    ۲ـ سطح بالا،كه در اثر حضور در مركز راكتور هسته اي به وجود مي آيد، مواد راديواكتيوي نظير اورانيوم، پلوتونيوم و ساير عناصر راديو اكتيوي به هنگام شكافت هسته اي توليد مي شوند. بسياري از عناصر توليد شده در اين فرايند نيمه عمر بالايي دارند. بعضي از اين مواد تا صدها سال نيز وجود دارند كه وجود آنها صدمات جبران ناپذيري را به محيط زيست وارد مي كند.
    مسأله اي كه بايد براي دفن اين زباله ها مد نظر داشت، ميزان پرتوافشاني اين مواد است چرا كه پس از ۴ سال ميزان راديواكتيو موجود در مواد به دليل كاهش ايزوتوپ ها به يك شانزدهم ميزان اوليه مي رسد.
    چندي قبل انگلستان به دنبال آن بود كه پسماندهاي هسته اي خود را در فضاي پيراموني زمين و يا در اعماق آب درياها قرار دهد. آنها بر اين عقيده بودند كه قراردادن اين مواد در خارج از سطح زمين بهتر از نگهداري آنها در سطح زمين است. كميته مديريت پسماندهاي هسته اي در بريتانيا، ۴ راه را براي از ميان بردن اين زباله ها پيشنهاد كرده است كه به شرح زير است:
    ۱ـ دفن عميق: كه پسماندها در عمق ۳۰۰ متر تا ۲ كيلومتري زمين دفن شوند.
    در اين عمق از نظر زمين شناسي، صخره ها همچون محافظ عمل مي كنند و مانع انتشار مواد مي شوند.
    ۲ـ دفن عميق فازي: كه همانند دفن عميق است؛ با اين تفاوت كه قابليت بازيابي مواد نيز وجود دارد.
    ۳ـ دفن كم عمق نيمه عمر پسماندها: در اين نوع مواد راديو اكتيو كه نيمه عمر كوتاهي دارند زير سطح زمين دفن مي شوند.
    ۴ـ نگهداري موقت: اين راه، يك راه حل موقتي است. در اين راه مواد راديواكتيو در روي زمين و يا زير سطح آن نگهداري مي شوند. البته بايد توجه داشت كه اين نگهداري بايد خارج از مناطق زيستي باشد.
    طبق آخرين تحقيقات محققان، در انگليس به طور متوسط افراد در فاصله ۴۲ كيلومتري از ۳۰ مركز نگهداري پسماندهاي هسته اي زندگي مي كنند. همچنين از سوي مراكز تحقيقاتي معتبر تاكنون پيشنهادي براي محل دفن اين زباله ها ارائه نشده است. در انگلستان چيزي در حدود ۴۷۰ هزار مترمكعب پسمانده هسته اي وجود دارد. در اين كشور ۲ هزار مترمكعب زباله سطح بالا، ۲۰ هزار مترمكعب زباله سطح پائين، ۴ هزار و ۳۰۰ مترمكعب پلوتونيوم و ۷۵ هزار مترمكعب اورانيوم وجود دارد. اين نگراني وجود دارد كه با افزايش استفاده كشورها از نيروگاه هاي هسته اي تا ۱۰۰ سال آينده منطقه اي عاري از راديواكتيو وجود نداشته باشد.
    آلفا، بتا و گاما اشعه هايي هستند كه ميزان راديو اكتيو بالايي دارند. به غير از اين ۳ اشعه، نوترون نيز وجود دارد كه در داخل راكتور هسته اي توليد مي شود. هر كدام از اين اشعه ها، محافظت و پيشگيري خاص خود را دارند.
    اشعه آلفا از پوست عبور نمي كند، ولي با استفاده از يك ورق كاغذ مي توان از برخورد آن با بدن جلوگيري كرد. اگر اين اشعه به شش برسد مي تواند خطرناك باشد. اشعه بتا مي تواند وارد بدن شود، اما با استفاده از يك فويل آلومينيوم مي توان از تابش آن در امان بود. اشعه گاما مي تواند به طور مستقيم وارد بدن شود و براي محافظت از تابش آن بايد از چند سانتيمتر سرب استفاده كرد!
    در ايالات متحده آمريكا، پسماندهاي هسته اي كه از چرخه سوخت در نيروگاه هسته اي و يا توليد سلاح هسته اي توليد شده است، در صحراي «نوادا» دفن مي شوند. اين كشور به دنبال آن است كه تا سال ۲۰۱۰ميلادي با ايجاد كارخانه اي در زيرزمين براي فرآوري مجدد، بتواند از اين مواد دوباره استفاده كند.
    در اروپا بيشتر زباله هاي هسته اي را در نيروگاه ها نگهداري مي كنند. انگلستان و فرانسه نيز با ايجاد مراكز بازفرآوري مواد هسته اي، به دنبال استفاده مجدد از مواد هسته اي هستند. پس از بازفرآوري، مواد در ظرف هاي استيل نگهداري مي شوند. مركز اصلي نگهداري مواد هسته اي در «كلاب» در نزديكي اوسكار شام در سوئد است. كشورهاي اروپايي به دنبال آن هستند تا با استفاده از يك درصد هزينه برق مصرفي اروپائيان، هزينه لازم براي ساخت اين مركز را تأمين كنند.
    احتمال داده مي شود كه تا سال ۲۰۱۵ ميلادي مراكز بازفرآوري در اروپا ساخته شود.


آب، محيط زيست


فعاليتهاي مربوط به

...