نام فایل : ظهور دانشگاه كارآفرين 18 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 16

حجم : 59 کیلوبایت

ظهور دانشگاه كارآفرين
مفهوم كار آفريني
طي سالهاي اخير ورود جوانان جوياي كار و كاهش تقاضا براي نيروي كار بحران اشتغال را در كشورتشديد نموده است كه بايد به صورت بنيادي مورد توجه دولتمردان قرار گيرد . در اين بين ورود دانشگاهيان به اين حيطه نيز مي تواند بسيار مؤثر باشد .  رويارويي صحيح و تدابير خاص براي حل معضل بيكاري مبتني بر پژوهش و مطالعه ضرورت دارد با توجه به ميزان رشد جمعيت  در دو دهه گذشته بيكاري را مي توان مهم ترين چالش اجتماعي چند دهه آينده به حساب آورد . پيامدهاي اين بحران گسترش فقر و  افزايش پديده هاي ناگوار اجتماعي است . پرداختن به بحث كار آفريني (با توجه به اين امر خالي از لطف نيست هر چند كه در خصوص ماهيت و مفهوم آن عدة انگشت شماري از دانشمندان به آن پرداخته اند بنابراين تعريف استانداردي براي آن وجود ندارد . جليل آقا صمدي در كتاب سازمان هاي كار آفريني در ضمن گرد آوري مفهوم كار آفريني از ديدگاه دانشمندان ، مهم ترين تعريف ها را به شرح زير ارائه نموده است :
پروسة ايجاد ثروت
پروسة تخريب خلاق
پروسة هدايت به خلق سازمان جديد بدون توجه به نوع پتانسيل سازمان
توسعة موقعيت ها و اقدامهاي نوآورانه همراه با خطر چه در سازماني كه قبلاً تاسيس شده يا به صورت ازاد و مستقل
روش اداره اي است كه فرصت ها را بدون در نظر گرفتن منابع موجود و قابل كنترل فعلي تعقيب مي كند .
وظايف ، فعاليت ها واعمالي كه براي تحقق فرصت شناخته شده و ايجادسازماني مناسب باآن كمك مي‌كند
پروسه اي فراتر ازشغل و حرفه بلكه كار آفريني يك شيوة زندگي است .
 
كار آفريني را در كل مي توان ايجاد كسب و كارهاي نوآورانه تلقي كرد . فعلاً در كشور ما نظام آموزش دهندة دانشگاهها ، افرادي را پرورش مي دهد كه فقط مي توانند شكافهاي شغلي بسيار تعريف شده را پركنند و بنابراين بايد حركتي عظيم در راستاي توليد كار آفرينان در دانشگاهها به عنوان قطب علمي كشور صورت گيرد كه اين به معناي اتصال دانشگاه با صنعت و فن آوري است كار آفرينان بايد فرصت شناس باشند نظام آموزشي دانشگاه مبتني بر يادگيري نيست ، آموزش مبتني بر تعليم است و اين خود عاملي بر اي عدم پرورش افراد كار آفرين است .
فرد كار آفرين كسي است كه توانايي تشخيص و ارزيابي فرصت هاي كسب و كار دارد و مي تواند منابع لازم را جمع آوري كرده و از آنها بهره برداري نموده و عمليات مناسبي را براي رسيدن به موفقيت پي ريزي كند . (مرديث ، 1371 ).
پديدة كار آفريني ابعاد گسترده اي داشته ، گرد هم آوردن منابع تكنولوژيكي ، فني و آموزشي و مالي را در بر دارد . دانشگاهها مي توانند بخشي از فعاليت خود را به پرورش كار آفرينان تخصيص دهند .  هر چند دانشگاه مي تواند فقط به توليد و عرضة فن آوري و دانش بسنده كند و آن را در اختيار دانشجويان و جامعه بگذارد ،  اما اين به معناي موفقيت نيست اگر اين فن آوري بدست آمده را در جامعه بكار گيرد و آن را در اختيار كار آفرينان بگذارد به معناي ديگر جنبة عملي اين فن آوري را نيز خودش تا حدودي عهده دار باشد ، به موفقيت علمي و عملي تواماً دست يافته است . دانشگاه مي تواند افقهاو فرصت هاي بهره وري فن آوري را براي افراد ترسيم نمايد و آنها را در جهت استفاده هدايت كند . نگاهي كه دانشگاه نسبت به فن آوري دارد نبايد صرفاً خود فن آوري باشد بلكه كار آفريني را در جهت استفادة بهينه و اشتغال زايي براي جوانان در بحث توسعة فن آوري در نظر داشته باشد .به اين دليل مسئولين دانشگاه به تنهايي نمي توانند عهده دار چنين مسئوليت خطيري شوند در بحث كار آفريني مي توانند جنبة ارشادي و اغنايي افراد را ايفا كنند چون در كشور ما هنوز پديدة كار آفريني به صورت گسترده عملي نشده است ، مردم به يك نقش هدايتي نيازمندند كه در عرصة عملي فن آوري پيش قدم شوند . از آنجايي كه در بخشهاي خصوصي و صنعتي امكان ريسك بسيار بالا است دانشگاه مي تواند به عنوان حوزة دولتي حامي مردم شود تا با ايجاد محيط رقابتي فناوري فرصت بيشتري براي رشد پيدا نمايد ايجاد مؤسسات و شهركهاي تحقيقاتي، پژوهشي وابسته به دانشگاهها مي تواند بسيار مؤثر باشد چرا كه دانشجويان و فارغ التحصيلان در محيط و بستري علمي تحقيقاتي قرار مي گيرند كه مي توانند آنچه در اين دانشگاه آموخته اند در معرض حضور قرار دهند. در حقيقت به بياني زيباتر آنچه را كه بالقوه دارند در اين  مسير بالفعل نمايند . مي توان اميدوار بود كه با شناخت دقيق اين عمل وبا توجه به ظرفيت ها و محدوديت ها ي كشور از لحاظ كار آفريني و ميزان بهره برداري از عوامل و منابع پايه اي توليد بتوان تصميم ها و سياست گذاري هاي مفيد و مؤثر تري براي مقابله با بحران بي كاري اتخاذ نمود .
 
ضرورت كار آفريني در دانشگاهها :
 
بعضي از صاحبنظران* معتقدند كه فناوري پيشرفته محصول كار آفريني است . هر مدير كار آفرين مي كوشد از پيشرفته ترين فناوريهاي قبلاً خلق شده در كار خود بهره جويد . اما حاصل فعاليت او نيز خود به ابداع فناوري جديد تري مي انجامد . فناوري داراي سه بعد (دانش ،  ابزار و روش ) است. تحول در هر يك از اين ابعاد منجر به تحول در فناوري مي شود . به عبارت ديگر تغيير هر بعد به طور طبيعي ابعاد ديگر را نيز متناسب با خود تغيير مي دهد . فناوري همانند مثلثي است كه داراي سه وجه دانش ـ روش ـ ابزار است . تحول در هريك از ساق هاي مثلث ، دو ساق ديگر را نيز متحول مي كند . هر اقدامي كه يكي از ابعاد اين مثلث را تحول بخشد كار آفريني تلقي مي شود .
بنابراين كار آفريني عبارت است از (مهندسي مثلث دانش ـ روش ـ ابزار ـ ) . مديران متعارف مي كوشند در درون يك مثلث قبلاً تشكيل شده فعاليت كنند  ، اما كار آفرينان مي كوشند ابعاد  مثلث فناوري را تغيير دهند و مثلث فن آوري به ندرت قابل انقباض است ، جز در مواردي كه روش ها ممكن است سير انحطاطي پيدا كنند كه ضلع روش كوچك مي شود - مثلث فناوري - و بنابراين توانمندي فناوري ـ كاهش مي يابد  . در عموم موارد بعد دانش يا ابزار روبه گسترش است بنابراين مساحت مثلث را افزايش مي دهد و مساحت مثلث شاخص گسترش فناوري است  . كار آفرين مديري است که  علاوه بر داشتن دانش  (يا بينش ) و تجربه ، نوآور نيز هست و اين نوآوري خطر پذيري دارد .
جهاني شدن بازارها ، تشويق و پشتيباني از كار آفريني در كشور ها را به عنوان امري ضروري ساخته است . ايجاد مركز و جايگاهي براي كار آفرينان كه منابع توليد ثروت اند به سود جامعه است . ايجاد اين مراكز ، انتقال فناوري از دانشگاها به بازار و استخدام دانشجويان خالق ايده است كه به اين سبب ايجاد اين مراكز براي دانشگاهيان نيز سودمند است  . يكي از ضرورت هاي ايجاد دانشگاه كار آفرين ايجاد سرمايه است . كار آفرينان براي عملي ساختن ايد ه هاي خود با مشكل مواجهند . از يك سو ، سرمايه داران بزرگ فرصت شنيدن ايده هاي كار آفرينان و پرداختن به كار هاي كوچك را ندارند و از سوي ديگر سرمايه هاي خود را صرف پروژه هاي كلان مي نمايند در نتيجه وجود دانشگاه كه نقش مركز پشتيباني از كار آفريني را به عنوان پل ارتباطي بين كارآفرينان و سرمايه داران ايجاد مي كند ، ضروري است .
(اكبري ، 1380 ) معتقد است كه به رغم آنكه برخي از صاحب نظران معتقدند كار آفريني با آموزش مستقيم حاصل نمي شود و بايد به روش پرورشي كار آفرينان را تربيت كرد . اما هيچ كس منكر اين مطالب نيست كه استفاده از فن آوريهاي نو و ايجاد كسب و كار جديد بدون آموزش و پژوهش در عمل دست نيافتني است .  با مراجعه به اطلاعات موجود دربارة افزايش رشته هاي دانشگاهي ، كار آفريني در كشور هاي توسعه يافته و در حال توسعه ، اهميت نظام آموزشي و پژوهشي در توسعة كار آفريني و تربيت كارآفرينان بيشتر مشخص مي شود . به عبارت ديگر ارتباط مستقيمي بين پيشرفت فناوري و ضرورت آموزش كار آفرينان وجود دارد .
 اولين مركزي كه در دنيا ، دورة آموزش ويژه كار آفريني درون سازماني را برگزار كرد مؤسسة كار آفريني در هند)  
EDI-I
) است از جمله هدفهاي اصلي اين دوره مي توان به نمونه هاي زير اشاره كرد :
- اگاهي شركت كنندگان از استعدادهاي نهفته كار آفريني و هدايت انها به سوي نوآوري
...