نام فایل : فاطمه اطهر

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 10

حجم : 44 کیلوبایت

فاطمه اطهر(س) بانوی بانوان دو جهان، عطای خداوند سبحان، كفو و یگانه همتای امیرمؤمنان(ع)، و یكی از علل آفرینش عالم امكان است.
معنویت قدسی آن بانوی بی همتا در قرآن كریم، جلوه ای ویژه یافته، جمال معنوی و اوج طهارت و عصمتش، در آیه تطهیر (احزاب/33)، درخشش انسان كامل را متجلی ساخت، آیه مباهله (آل عمران/61) شاهدی بر شكوهمندی و قدر و جلالتش گردید.
و سوره «هل أتی» (دهر/1) جلوه ای از مروت و ایثار آن بزرگوار را همراه با عارفانه ترین زمزمه هستی «علی حبه»، تجسمی زیبا بخشید.
این جویبارهای فضیلت به هم پیوند خورد و در سوره «كوثر» مجموعه ای دل انگیز از زیبایی ها و اصالتها را رقم زد و آن را به عنوان، هدیه و عطیه ای الهی تقدیم رسول خاتم الأنبیاء، محمد مصطفی(ص)، كرد؛ زیرا، فاطمه(س) یكی از مظاهر فیض مداوم و جریان پربركت حركت محمدی است كه استمرار آن را با ذریه خویش تضمین كرد. در این راستا نگاهی گذرا به سوره كوثر داریم:
این سوره كه كوتاه ترین سوره قرآن كریم است، در مكه معظمه بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است.
هنگامی كه دو پسر رسول خدا(ص) به نام های: «عبدالله و قاسم» در مكه از دنیا رفتند و حضرت فاقد فرزند پسر شد،(1) این موضوع موجب شد كه مشركان فرصت طلب مكه كه به شدت تحت تأثیر فرهنگ منحط دوره جاهلیت قرار داشتند و ارزش انسان را تنها در داشتن فرزند ذكور می پنداشتند، با شادی و هیجان، لب به تمسخر و طعن و شماتت بگشایند؛ و افرادی چون عاص بن وائل، رسول خدا را «ابتر» بخوانند.(2)
واژه ابتر در لغت عرب به «مقطوع الذنب»؛ یعنی، دم بریده و «الذی لا عقب له»؛ یعنی، شخصی كه نسلش قطع شده باشد، اطلاق می شود.
اعراب جاهلیت، طبق سنت دیرینه خود برای فرزند پسر اهمیت فوق العاده ای قائل بودند و او را تداوم بخش برنامه های پدر می شمردند؛ از این رو، بدخواهان قریش چنین می گفتند: كه دیگر محمد(ص) فرزند پسر ندارد تا راه او را پیش بگیرد و دین و آیینش را ترویج كند؛ بنابراین، وقتی از دنیا رفت، از جهت دین و آیینش آسوده خاطر خواهیم ماند.(3)
این تبلیغات شوم و برخوردهای ناهنجار، سخت قلب پاك رسول خدا(ص) را غمگین و مكدر نمود و همچنان ادامه پیدا كرد؛ چنان كه نزدیكان و علاقه مندان آن حضرت به شدت در تنگنا قرار گرفتند تا این كه قرآن مجید نازل شد و با طرز اعجازآمیزی «در سوره كوثر» به آنها پاسخ گفت و خبر داد: كه دشمنان آن حضرت «ابتر» خواهند بود و برنامه های حیاتبخش اسلام و قرآن كریم هرگز قطع نخواهد شد.
ناگفته نماند بشارتی كه در این سوره به رسول خدا(ص) داده شد، از یك سو ضربه ای محكم بر امیدهای دشمنان اسلام بود و از سوی دیگر تسلی خاطری برای آن حضرت بود كه بعد از شنیدن آن لقب زشت و توطئه دشمنان فرصت طلب، قلب نازنینش را غمگین كرده بودند.
خدای متعال بدین وسیله با (نزول سوره كوثر) پیامبرش را خشنود نمود و فرمود:
«ما به تو «كوثر» (خیر و بركت فراوان) عطا كردیم؛ پس، به شكرانه این نعمت، برای پروردگارت نماز بخوان» و شتر قربانی كن. همانا، دشمن تو ابتر و مقطوع النسل است.»
به بیان روشن تر، یعنی: ای پیامبر! هرگز غمگین و محزون مباش! گرچه پسرانت را از دست داده ای؛ اما فقط فرزند پسر نیست كه همواره مایه افتخار باشد و به عنوان سرمایه ماندگار مطرح شود؛ بلكه چیز دیگری نیز می تواند جایگزین آن باشد و حتی بهتر از فرزند پسر، خلاها را پر كند و كاستی ها را جبران نماید و آن، «كوثر» است كه ما به تو عطا كردیم. به یقین دشمنان تو، با این كه دارای پسران زیاد و نیرومندند، منقطع النسل و بی پیرو خواهند ماند و نسلشان منقرض خواهد شد.
منزلت و معنای سوره
در عظمت و اهمیت این سوره همین بس كه:
اولاً: كوتاه ترین، و در عین حال یكی از پرمحتواترین سوره های قرآن كریم به شمار می آید.
ثانیاً: تركیبات و مفردات این سوره مانند :«انا اعطینك» ، «الكوثر»، «فصل»، «لربك»، «وانحر»، «ان شانئك» و «هوالابتر»؛ فقط در همین سوره آمده و در هیچ جای قرآن كریم تكرار نشده است.
واژه «كوثر» از ریشه «كثرت» است و بر چیزی اطلاق می شود كه شانیت كثرت در او باشد. علامه طبرسی در معنای لغوی «كوثر» می نویسد:«الكوثر، فوعل من الكثره و هوالشی الذی من شانه الكثره و الكوثر، الخیر الكثیر»؛ كوثر صفت مبالغه و وزن فوعل را دارد و برگرفته از كثرت است و آن عبارت از چیزی است كه شایستگی زیادی را داشته باشد و منظور از آن خیر فراوان است. (4)
برای كلمه «الكوثر» در این سوره بیش از بیست و پنج معنا و احتمال مطرح كرده اند(5) كه از جمله آنها می توان به «چشمه ای در بهشت»، «خیر كثیر» كه در منابع شیعه و سنی به چشم می خورد، اشاره كرد.
قرطبی مفسر بنام اهل سنت، با وجود آن كه بین این دو معنا و آیات دیگر سوره، تناسبی نمی بیند و بدان اعتراف دارد؛ اما به جهت این كه برای معانی دیگر «كوثر» مویدی از روایات نیافته، همین دو معنا و احتمال را برگزیده است. (6)
بیضاوی، از دیگر مفسرین اهل سنت، می گوید مراد از كوثر، زیادی فرزندان و پیروان است.
خیر فراوان در این آیه به امور مختلفی از جمله: قرآن، نبوت، چشمه ای در بهشت، علما، زیادی فرزندان، حوضی در بهشت، حكمت و شفاعت تفسیر شده است. هیچ كدام از معانی یاد شده با یكدیگر منافات ندارد؛ زیرا همه بیانگر همان مضمون متعالی كوثر و خیر فراوانند.
نكته شایان توجه این است كه این زیادی فرزندان و نسل پیامبر«ص» كه از چشمه سار فاطمه«س» جوشیده است، در میان دیگر معانی از درخشش و جلوه بیشتری برخوردار است. چنان كه شواهد و قرائن زیر موید آن است:
1- شان نزول سوره: مفسران شیعه و اهل سنت در شان نزول این سوره این گونه نگاشته اند كه، عاص بن وائل در مقابل یكی از درهای مسجدالحرام بنام «باب بنی السهم» با رسول خدا«ص» ملاقات كرد و با آن حضرت به گفتگو پرداخت. قریشی ها كه شاهد این منظره بودند از او پرسیدند: با چه شخصی سخن می گفتی؟ او با عبارات بی شرمانه و گستاخانه گفت با «ابتر». این پاسخ به آن جهت بود كه عبدالله، آخرین فرزند پسر پیامبر«ص»، زندگی را بدرود گفته بود. و عرب جاهلی كسانی را كه دارای فرزند پسر نباشد «ابتر» قلمداد می كردند؛ زیرا تنها راه استمرار اهداف فرد را در وجود پسر می دانستند. در نتیجه، این شان نزول متناسب با سرزنش آنان خواهد بود.
فخر رازی، از علمای اهل سنت، در این باره در تفسیر خود می نویسد:«سومین نظر در معنای «كوثر» این است كه منظور از آن، فرزندان آن حضرت است و این به آن جهت است كه، این سوره در رد كسانی نازل شده است كه از آن حضرت به خاطر نداشتن فرزندان عیبجویی می كردند كه در این صورت معنای آن این است كه: خداوند به تو فرزندان و نسلی عطا می كند كه در طول تاریخ برقرار خواهند ماند؛ سپس می گوید:ببین كه چقدر انسان ها از اهل بیت پیامبر(ص) به شهادت رسیده اند، اما جهان همچنان شاهد رونق فزاینده آنان است، آن گاه بنگر كه چه تعداد از بزرگان اندیشمند مانند امام باقر، امام صادق، امام كاظم، امام رضا(ع) و محمد نفس زكیه در میان آنها جلوه گر شده است. (7)
...