نام فایل : دنياي پس از اسپرانتو

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 7

حجم : 34 کیلوبایت

دنياي پس از اسپرانتو
مقدمه
مي‌خانه اگر ساقي صاحب‌نظري داشت،
مي‌خواري و مستي ره و رسمِ دگري داشت.
به‌نظر مي‌رسد که شاعر از "ره و رسم" مي‌خواري موجود راضي نبوده و علت آن‌را نبودِ "ساقي صاحب‌نظر" مي‌داند. تعبير اسپرانتيستي اين شعر، شايد اين باشد که نظم زباني موجود در دنيا، نظمي صحيح و کارآمد نيست، و علت آن، فقدان اسپرانتيست‌هايي است، که از روش‌هاي درست و کارآ براي ترويج اسپرانتو در دنيا استفاده‌کنند. و اين در حالي است که اهميت زبان براي انسان – چه در ارتباط او با ديگران و چه در ارتباط او حتي با خودش – بسيار بنيادي و کليدي است، تا جايي که به‌عنوان مثال، بنابر ‌گفته‌ي لودويگ ويتگِنشتاين (1951-1889)، فيلسوف اتريشي-انگليسي:
"محدوده‌هاي زبان من، مرزهاي دنياي من است."
و اين واقعاً باعث تأسف است که محدوده‌ي دنياي اکثريت قاطع انسان‌هاي هزاره‌ي سوم، هنوز مرزهاي محدودِ زبان‌هاي قومي – و يا حداکثر ملي - ايشان است!
 
اهميت زبان و ويتگنشتاين
گرِگوري بِرگمَن (-1979)، نويسنده‌ي جوان کتاب جديد (2004)
The little book of bathroom philosophy
که در ايران با نام "کتاب کوچک فلسفه" (با ترجمه‌ي کيوان قباديان و توسط نشر اختران) منتشر شده است، در اين کتابِ موجز فلسفه، هنگامي که به ويتگنشتاين مي‌پردازد، مي‌گويد:
"نفوذ ويتگنشتاين فوق‌العاده است، زيرا براي علم فقط يک وظيفه‌ي مشروع قائل بود: توجه به کاربرد زبان به‌گونه‌اي که از معضلات فلسفي ناشي از کاربرد نادرست کلمات اجتناب شود."
 
ويتگِنشتاين، که از شاگردان برتراند راسل (1970-1872) فيلسوف و رياضي‌دان انگليسي بود، بنابر گفته‌ي بسياري، انديشه‌ي فلسفي قرن بيستم را متحول کرد. وي درباره‌ي اهميت زبان بسيار صحبت کرده است، ازجمله درمورد رابطه‌ي بين واقعيت و زبان گفته است که:
"همه‌ي واقعيت‌ها به اين اعتبار واقعيت‌اند که مي‌توانيم درباره‌ي آن‌ها
حرف
بزنيم و تصويرشان کنيم." (تناظر سه‌گانه‌ي واقعيت، انديشه در ذهن انسان و زبان)
هم‌چنين در مورد قدرت و رسا بودن زبان در تبيين مطالب و مسائل گفته است که:
"هر چيزِ گفتني را، به‌وضوح مي‌توان بر زبان جاري ساخت."
در نظر ويتگنشتاين – شايد همان‌طور که سهراب سپهري نيز گفته‌است: "واژه بايد خودِ باد، واژه بايد خودِ باران باشد." - کلمه خودِ معني است، چرا که به‌زعمِ او:
"اگر راست باشد که کلمات معني دارند، پس چرا کلمات را دور نمي‌اندازيم و معني‌شان را نگه نمي‌داريم؟"
 
لزوم تغيير استراتژي
متوليان و متصديان امرِ زبان در جهان – که البته خواه‌ناخواه شامل ما اسپرانتودانان نيز مي‌شود – تاکنون موفق به تغيير اساسي اين نظمِ اشتباه نشده‌اند. علت اين امر شايد در غرق شدن ايشان در جزئيات و يا جزء‌نگري‌هاي افراطي بوده است – که البته شايد وجود و گذراندن آن براي پيشرفت تکنيکي در اين زمينه لازم بوده‌است. اما اکنون به‌نظر مي‌رسد که براي فرار از اين ورطه و رکودِ نسبي، احتياج به يک کل‌نگري و دگرنگري بنيادي وجود دارد تا فراي پيشرفت‌هاي تکنيکي به‌دست آمده، از تاکتيک‌هاي جديدي بهره‌گيري شود. و شايد هنگام آن نيز فرا رسيده باشد تا در استراتژي پيش‌برد زبان اسپرانتو هم تجديد نظر کنيم.
 
ابداعات اوليه و ابداعات ترکيبي
ما در عصري زندگي مي‌کنيم که به‌نظر مي‌رسد اکثريت اختراعات و ابداعات اساسي يا اوليه - چه در زمينه‌ي فن‌آوري و فرآوري و چه در زمينه‌ي دانش و علوم - انجام شده است، چرا که مدت‌هاست که اکثر نوآوري‌ها و دست‌آوردها، تنها ترکيب يا آرايه‌ي جديدي از يافته‌هاي قبلي بوده‌است. بنابر اين، اختراعات و ابداعات کنوني – و احتمالاً آينده نيز - اکثراً از ادغام و ترکيبِ اختراعات و ابداعات قبلي و نحوه‌ي کاربردِ جديدي از آن‌ها، به‌وجود مي‌آيد.
...