نام فایل : سوره احزاب- 32 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 26

حجم : 113 کیلوبایت

مقدمه:
سورهء احزا ب متضمن پنج خطاب به حضرت پيامبر اكرم (ص) يعني هدايتگر امت و راهبر آن ا ست. پس از هر خطاب اموري را بيان ميدارد كه اجراي آن توسط پيامبر براي ايشان و همه امت مطلوب است.
1. اولين خطاب:«يا ايّها النّّبيّ اتق الله و لاتطع الكافرين و المنافقين انّ الله كان عليماحكيما. و اتّبع ما يوحي اليك من ربّك ا نّ الله كان بما تعملون خبيرا.و توكل علي الله و كفي بالله وكيلا»(اي پيامبر،از خدا بترس و از كافران و منافقان اطاعت مكن ، زيرا خدا دانا و حكيم است . از هر چه از پروردگار وحي مي شود اطاعت مكن ، زيرا خدا به آنچه مي كنيد آگاه است. به خدا توكل كن ،زيرا خدا كار سازي بسنده است .)
امر و نهي، هر دو متوجه پيامبر اكرم است . اين دو براي تثبيت هر چه بيشتر اوست. همان گونه كه شما به كسي كه در حال پيشرفت است مي گوييد كسل مشو ،و يا به هر طرف برتر- در مسابقه ميگوييد سست مشو ! او كه پيامبر خداست در تقوا كوتاهي نكرد ،و با كفر و نفاق نرمش به خرج نداد و جزاز وحي كه بر او نازل شد از چيزد يگري پيروي ننمود،و از نامهاي اين پيامبر گرانقدر متوكل است. پس اگر به توكل امر ميشود در واقع استمرار حالتي است كه در ميان مردم به آن معروف شده است.
2.دومين خطاب در اين سوره چنين است:« يا ايّها ا لنّبيّ قل لأ زواجك إ ن كنتنّ تردن الحياة الدنيا و زينتها فتعالين أمتعكن و أسرّحكن سرلحا جميلا»(اي پيامبر، به زنانت بگو : اگر خواهان زندگي دنيا وزينتهاي ان هستيد ،بياييد تا شما را بهرمند سازم و به وجهي نيكو رهايتان كنم.)
خانه پيامبر كاخ پادشاه نيست ،او در خانه خود به آسا نترين و كمترين اثاثيه اكتفا مي كرد . در اين بيت كه خانه وحي است ، امكان اطاعت از شهوات و پيروي از لذتهاي بيهوده وجود ندارد.
پيامبر اكرم (ص) زير سلطه شكمش نبود ،ودر زندگي او مجالي براي فزوني طلبي وزياده روي در غذاهاي نيكو و زندگي مرفه وجود نداشت ،ولي همشرا نش از خانهاي برزگان و ثروتمندان آمده بودند و به زندگي مرفه عادت داشتند ، لذا خيلي زود همه همسران گرد آمدند و خواستار نفقهاي بيشتر و امكانات مرفه تر شدند ! وحي نازل شد تا همه اين خواسته ها را از ميان بردارد.
3.سو مين خطاب در اين سوره چنين است :« يا ايّها الّنبيّ انّا ارسلناك شاهدا و مبشرأ و نذيرا و داعيا الي الله بإ ذنه و سراجاً منيرا» ( اي پيامبر، ما تو را فرستاديم تا شاهد و مژده دهنده و بيم دهنده باشي. و مردم را به فرمان خدا به سوي او بخواني و چراغي تابناك باشي.)
پيش از محمد (ص) نبو ت عامه اي كه براي تمام بشريت باشد وجود نداشته است!در گذشته هر يك از پيامبران به طور ويژه فقط براي قوم خود مبعوث مي گر ديدند . اما نور ي كه بر همه هستي تابيدن گرفت آفتاب تابان آخرت نبوت بود .
لذا قران كريم ، اين كتاب جاودانه الهي، اساس رسالت او شد. كه در همان حال معجزه او نيز بود . قرآ ن خطابي است بر همه انسانها تا آنكه قيامت بر پا شود. طبيعت اين خطاب گواهي مي دهد كه از جانب خداوند بي همتاست ، و حضرت محمد (ص) هيچ نقشي در آن ندارد مگر دريافت آن از سوي پروردگار و ابلا غش به مردم و اسوه حسنه بودن براي آنها.
4.چهار مين خطاب در سوره احزاب طبقاتي را در بر ميگيرد كه امهات المؤمنين از آنان انتخاب مي شوند. نه هر زني شايسته آن است كه همسر انساني عظيم الشأن گردد.
انسان با كرامت و بزرگوار به فردي مانند خود نياز دارد تا مجبور نشود به او بگويد:
ذريتي فإن الشُّحَّ يا ام مالك لصالح اخلاق الرجال سروق!
(اي ام مالك مرا رها مكن كه تنگدستي اخلا ق نيك مردان را مي ربايد)يا اينكه ان گونه كه حاتم به همسرش مي گويد:
اما ويَّ إنّ المال غاد و رائحٌ و تبقي من المال الأ حاديثُ و الذكر!!
(بدرستي كه مال و ثروت مانند پول و دارايي از بين رفتني است ، و صرفاً از آنها صحبتها و خاطراتي بر جاي مي ماند .)
بايد كه زن همسرش را در آنچه بدان مكلف شده ياري كند. پس اگر يار او نيست لااقل باري بر دوشش نباشد!!
5.آخرين ندا ، اين فرمايش خداوند متعال است:« يا ايّها ا لنّبيّ قل لا زواجك و بتاتك و نساء المؤ منين يد نين عليهنّ من جلا بيهنّ ذلك أدني أ ن يعرفن فلا يؤذين و كان الله غفوراً رحيما»(اي پيامبر ،به زنان و دختران خود و زنان مومنان بگو كه چدار خود را بر خود فرو پوشند . اين مناسبتر است ، تا شناخته شوند و در مورد آزار واقع نگردند. و خدا آمرزنده و مهربا ن است .) آيات بعدي دليل اين فرمان را شرح مي دهند.
همانگونه كه در مقدمه آمد در كنار خطابهاي كه پيامبر اكرم نازل شد شش خطاب نيز براي مؤمنان آمد.
نخستين خطاب موقعيت مد ينه در هنگام هجوم احزاب را بررسي مي كند . موقعيت بسيار سخت بود، تمام كفار از اطراف و اكناف شبه جزيره عربستان به سمت مدينه آمده بودند تا آنها را اشغال كنند. هسته هاي منافقين و يهود نيز در داخل شهر آنها را ياري مي كردند . مسلمانان كه در ميان دو سنگ آسياب واقع شده بودند ، سعي مي كند خود را از اين درياي خروشان نجات دهد « إذجاء و كم من فوقكم و أ سفل منكم و إذزاغت الابصار و بلغت القلوب الحناجر و تظنون بالله الظنونا هنالك ابتلي المنون و الزلوا ز لزالاشديدا»(آن گاه كه از سمت پايين بر شما تا ختند ،چشمها خيره شد و دلها به گلوگاه رسيده بود و به خدا گمانهاي گوناگون مي برديد . در آنجا مومنان در معرض امتحان در آمدندو سخت متزلزل شدند.)
مسلمانان در پشت خند قي كه حفر كرده بودند ، يكديگر را ياري مي كردند ،و به چپ و راست مي شتافتند تا نارسايها و كمبود ها را بر طرف كنند. اگر در ستي ارتباط با خدا نبود ، مدافعان از پايداري عاجز مي ماندند، آنها غرق در ناز و نعمت نشدند تا آنها آمادگي خود را از دست بدهند بلكه همان گونه كه خداوند فرمود:«و لما رأ ي المنون الاحزاب قالوا هذا ما وعد ناالله و رسوله و صدق الله و رسوله و مازادهم إلا ايمانا وتسليما.من المؤمنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضي نحبه و منهم من ينتظر وما بدّ لو ا تبديلا»( و چون مومنان آن گروهها را ديدند، گفتند : اين همان چيزي است كه خدا و پيامبرش به ما وعده داده اند و خدا و پيامبرش راست گفته اند و جز به ايمان و تسليمشان نيفزود. از مومنان مرداني هستند كه به پيماني كه با خدا بسته بودند و فا كردند بعضي برسر پيمان خويش جان با ختند و بعضي چشم به راه اند و هيچ پيمان خود د گرگون نكرده اند .)
منطق عقيده داران غير از منطق منفعت جويان است.
مدافعان مدينه حقيقتا از حدود آن پاسداري كردند و دفاع از آن را مستحكم نمودند، لذا هيچ روز نهاي براي در كمين نشستگان باقي نماند!
اما ياس و نا اميدي مهاجمان را به سستي كشاند. آنها بر گرد مدينه مي چر خيدند بي آنكه روزنه و يا منفذي براي ورود به آن بيابند . سپس طو فاني سر كوب كننده و سخت بر آنها وزيدن گرفت كه خيمه ايشان را از جا كند و نيرويشان را پس راند و از بر جاي ماندن مايوسشان ساخت. پس تصميم به مراجعت گرفتنند:«و رد الله الذين كفروا بغيظهم لم ينالو ا اخيرا و كفي الله المومنين ا لتقا ل و كان الله قويا عزيزا» (خدا كافرا ن كينه توز را باز پس زد اينان به هيچ غنيمتي دست نيا فتند . ودر كارزار مومنان را خدا بسنده است زيرا خدا پرتوان و پيروزمند است.)
پيامبر اكرم در اين مورد چنين اظهار نظر فر مودند: « الحمدالله وحده ، صدق و عده ،و اعز جنده ، و هزم الاحزاب و حده» (سپاس و ستايش تنها خداوند را سزاست ، كه در و عدهاش صادق بود و سربازانش را عزت بخشيد و همه احزاب را بتنهايي شكست داد.)پس از جنگ ، احزاب مشرك در يا فتند كه امكان دست يا بي به مدينه وجود ندارد ! لذا د يگر به فكر اشغال آن نيفتادند و صرفا با زگشت را غنيمت شمرده به آن اكتفا كردند.
...