نام فایل : تطابق علم و دین

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 10

حجم : 75 کیلوبایت

تطابق علم و دین
مطابقت دین با علم و عقل یکی از ۱۲ تعلیم اجتماعی دیانت بهائی است.
بهائیان اعتقاد دارند که دین و علم و عقل هماهنگ بوده و با یکدیگر تطابق دارند. از نظر بهائیان علم موهبت الهی است. از انجا که علم کاشف حقایق اشیاء است بهائیان علم را بزرگ‌ترین منقبت جهان می‌دانند.
عبدالبهاء می‌گوید: «...دین با علم توأم است زیرا دین و علم هر دو حقیقت است اگر دین مخالف حقیقت باشد وهم است و هر مسئلهٔ دینی که مخالف علم صحیح و عقل کامل باشد شایان اعتماد نه. پس تقالید و رسوماتی که منافی علم و ترقّی است باید زائل نمود...»
عبدالبهاء دین را مروّج علم می‌داند و اظهار می‌دارد که هرگاه یک دین الهی ظهور کرده، علوم و فنون نیز توسط پیروان آن دین و حتی مردمان دیگر، پیشرفت زیادی حاصل نموده‌است.
عبدالبهاء ، همچنین جهل و تقلید را موجب گمراهی و عامل اختلافات میان اقوام مختلف می‌داند و علم را سبب عزت و رفع بسیاری از مشکلات بشر معرفی می‌نماید . به علاوه مقام علما و فلاسفهٔ روشنفکر را عظیم می‌شمارد.
انواع علم
عبدالبهاء می‌گوید:
علم بر دو قسم است: علوم مادیه و علوم الهیه. علوم مادیه کشف اسرار طبیعت کند، علوم الهیه کشف اسرار حقیقت نماید. عالم انسانی باید تحصیل هر دو علم کند ؛ اکتفای به یک علم ننماید، زیرا هیچ پرنده‌ای بجناح واحد پرواز نکند. باید به دو بال پرواز نماید. ... مقصود از علم لاهوتی (الهی) کشف اسرار الهی است، ادراک حقایق معنوی است.
تطابق علم و دین
دین بهائی تأکید می‌نماید که علم و دین تفکیک ناپذیرند ؛ اگر حقیقت یکی باشد، محال است که علم مطلبی را صحیح تلقی نماید ولی دین آن را حقیقت به حساب آورد. عبدالبهاء علم و عقل را میزان سنجش تلقی می‌کند و بیان می‌دارد که انسان باید دین را با عقل بسنجد و بفهمد.
ضعف عقل
طبق اعتقادات بهائی عقل انسان با تمام توانائی‌های انکارناپذیرش، نمی‌تواند کاملاً درست تصمیم بگیرد و اگر نتواند مطلبی را که دین می‌گوید ادراک نماید، قصور از دین نیست بلکه از عقل است. و تنها عقل کامل، عقل کلّی الهی است که ماوراء طبیعت است و محیط بر جمیع اشیاء است. این عقل فقط مخصوص مظاهر مقدسه‌است.
علم و دين
شايد اعتقاد آنها باعث شگفتي كساني شوند كه گمان مي‌كنند علم و دين دو راه سازش‌ناپذيرند. زندگي معنوي فضانوردان و هزاران دانشمند ديگر، سرّي را فاش مي‌كند كه در آن دين، كشفيات علمي را تقويت و حمايت مي‌كند.
برنامة فضايي در تاريخ خود، فضانورداني را ديده است كه با بي‌باكي و بي‌پروايي اعتقادشان را با خود به فضا برده‌اند و حتي زماني كه آمريكايي‌ها با مسائلي دست و پنجه نرم مي‌كردند كه علم و دين را از هم جدا مي‌كرد – همانند مسائلي در باب آفرينش و تكامل - سازمان‌هاي بسياري به وجود آمدند كه مي‌خواستند پيشه و مهارت‌شان در علم را با اعتقادشان به خداوند درآميزند.
فرانسيس كالينز، سرپرست مؤسسة ملي تحقيقات ژن انساني در مصاحبه‌اش با
Beliefnet
، وب‌سايت مختص موضوعات معنوي مي‌گويد: «من دريافته‌ام كه باورهاي مذهبي‌ام، درك و لذت‌ام را از علم پربارتر كرده است. وقتي چيزي را در ارتباط با ژن‌هاي انساني كشف مي‌كنم، يك حس شگفتي توأم با ترس دربارة رموز زندگي به من دست مي‌دهد. به خودم مي‌گويم، فقط خداوند اين چيزها را از قبل مي‌دانسته. اين احساسي شديداً تكان‌دهنده و زيباست كه به من كمك مي‌كند خدا را ستايش كنم. افزون بر اين علم را براي من ارضاكننده و ارزشمندتر مي‌كند.»
در سال 1958 نخستين هفت فضانورد ناسا در يك كنفرانس خبري شركت كردند. در آنجا جان گلن گفته بود: «من در اين پروژه شركت كردم، چون احتمالاً اين پروژه نزديك‌ترين چيز به بهشت است و من مي‌خواستم از آن نهايت استفاده را بكنم.»
در سال 1962، گلن نخستين آمريكايي‌اي بود كه دور مدار زمين گشت. در سال 1998، در سن هفتاد و هفت سالگي باز به فضا برگشت و گفت: «اين براي من غيرممكن است كه به چنين مخلوقي بنگرم در حالي كه به خدا ايمان نداشته باشم.»
خدمة «آپولوي 8» اولين شبي را كه گرد ماه چرخيدند، جشن گرفتند و در جشن‌شان «سفر تكوين
Genesis
» - اولين كتاب مقدسي كه خلقت را تشريح مي‌كند - خواندند. اولين وعدة غذايي بر روي ماه هم عشاي رباني بود كه، باز آلدرين (
Buzz Aldrin
...