نام فایل : ارتباطات

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 11

حجم : 102 کیلوبایت

عنوان تحقیق :
ارتباط بین انسان ها
گرد آورنده :
فاطمه سید آبادی
استاد ارجمند :
سرکار خانم سلطانی
زمستان 1385
ارتباطات
عمده تعريفي كه از ارتباطات مطرح شده است و عموماً مبنا براي تعاريف ديگر نيز هست، اين تعريف دكتر محسنيان راد است: «فراگرد انتقال پيام از سوي فرستنده براي گيرنده،مشروط بر آنكه درگيرنده پيام مشابهت معني با معني مورد نظر فرستنده پيام ايجاد شود.» اين تعريف دربرگيرنده آن است كه هرچه بين پيام يا در واقع معني درون پيام فرستنده و معني دريافتي از سوي گيرنده شباهت بيشتري باشد ارتباط كامل تر خواهد بود.
دكتر محسنيان راد در كتاب «ارتباط شناسي» سه شكل برقراري ارتباط و نتيجه آن طبق تناظر دو معني از سوي فرستنده و گيرنده را معرفي كرده است:
فقدان ارتباط
ارتباط ناقص
ارتباط كامل     
(ارتباط با خود) فرا ارتباط 
عمده كليه واژه هاي ارائه شده از تعاريف ارتباطات عبارتند از:
اقناع، اشتراك فكر، تاثيرپذيري، تاثيرگذاري، تغيير رفتار، جستجو براي پاسخ، درك عملي، داشتن علائم مشابه، درك معني، همانندي تجربه، انتقال معني، انتقال اطلاعات، دريافت پيام و...
مفهوم خود
خود در جريان ارتباط شكل مي گيرد. نوزادان در بدو توليد هيچ شناختي از خود ندارند و اين شناخت در جريان اولين نشانه هاي ارتباطي با محيط اطراف، پدر و مادر و اطرافيان حاصل مي شود انسان در جريان برخورد و تعامل با ديگران با خودش آشنا مي شود و در نتيجه اظهارنظر ديگران در مورد خودش، اين اظهارنظرها را مي پذيرد. مفهوم خود در بدو تولد ابتدا در برخورد با خانواده شكل مي گيرد. در برخورد و برقراري ارتباط با گروه همسالان تثبيت شده و در جريان روابط اجتماعي در سطحي وسيع تر تكامل مي يابد مفهوم خود، در حقيقت، محصول دروني شدن ديدگاههاي افراد خاص و افراد معمولي است.
ارتباط با خود
در اين دوران كه ما زندگي مي كنيم، مردم به ويژه آنهايي كه در شهرهاي بزرگ زندگي مي كنند از احساس وحشتناكي به نام « تهي بودن» رنج مي برند. هرچند كه رسانه هاي جمعي در پهنه اي وسيع با انسان در ارتباطند و او را سرگرم مي كنند، اما انسان ناكام و درمانده در برابر كوير زندگي خويش قرار مي گيرد. اين «درون ناخودآگاه» است كه در برخورد و ايجاد ارتباط مهمترين وسيله يا فضاي ارتباطي است. در عين اينكه خود اين دورن ناخود آگاه ارزشمندترين مخاطب فرد است. هندوهاو چيني ها با انجام حركاتي چون «يوگا» به اين ارتباط دست يافته اند. انسان به دو دليل عمده در ارتباط با خود دچار مشكل مي شود؛
الف) محرك هاي غريزي كه انسان را يك سويه نگر كرده و توازنش را برهم مي زند، مثلاً تحريك جنسي باعث عدم پاسخگويي به نيازهاي ديگر مي شود. قدما اين حالت را «گمگشتگي روحي» مي خواندند.
ب) خود بزرگترين نيروي روان است. خود مي تواند انسان را گرفتار جنون عظمت خواهي يا تخيلات فريبنده ديگر كند. شخصي كه گرفتار اين حالت شود همواره با واقعيت انساني خود را از دست مي دهد. اين مسأله باعث مي شود خود، «من خودآگاه» را به خطر اندازد.
عميق ترين نتيجه ارتباط برقرار كردن با خود باعث پديدارشدن قالب خاص و اصيلي در ارتباطات مي گردد كه به «ارتباطات درون فردي» معروف است. ارتباطات درون فردي يك دادو ستد ارتباطي است كه در درون فرد روي مي دهد. اين نوع از ارتباط در حقيقت حرف زدن با خود است.
از نظر «مانكن»، انسان در برقراري ارتباط قائل به نمادهايي است. از طريق اين نمادهاست كه آنچه او به ديگران مي گويد مي تواند همان معني و مفهوم را براي خودش داشته باشد كه براي ديگران دارد. هرچند كه در بسياري از تعابير از ارتباط درون فردي آن را اساس تمام انواع ارتباط و بخشي از ارتباط دانسته اند. انسان در واقع در نتيجه معاني كه در ذهن دارد با ديگران ارتباط برقرار مي كند
–
اما مفهوم ارتباط درون فردي مفهومي كاملاً مجزاست.
الف ) فرايند رمزگذاري و رمزگشايي در تنهايي انسان
...