نام فایل : شعر چیست

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 6

حجم : 66 کیلوبایت

شعر چيست ؟
« شعر چيزي جز به موسيقي رسيدن كلام نيست »
1
شعر زيباي آفريني با زبان است
2
زبان شعر زبان خبر نيست زبان براي شاعر هدف است نه وسيله و شاعر به ياري آن احساسات خود را
–
كه معمولاً احساسات همه انسانها نيز هست نسبت به واقعيات مسائل حيات زيبا نشان مي دهد و زبان زيباي شعر كه تجسم بخش عواطف سرشار شاعر درلحظات شور و جذبه و ناخود آگاهي است در خواننده و شنونده همان شور و حال شاعر را بر مي انگيزد و در عواطف او نفوذ مي كند.
شعر گره خوردگي عاطفه و تخيل است در زبان . ساختار گرايان شعريت شعر را در خود ساخت زبان جستجو مي كنند و معتقدند زبان شعر زباني است نا متعارف و غريب همان كه « آشنايي زداي » اصلاح شده است .
كار اصلي ادبيات آشنايي زدايي در زبان يا به قولي تهاجم سازمان يافته ، هنرمندانه و محصول خلاقيّت شاعر و اديب عليه زبان خبر و بديع و شگفت انگيز ساختن زبان است . با آشنايي زدايي واژه ها و قواعد زبان جاني تازه ميگيرند.
بديهي است كه زيبايي زبان هم در شعر است و هم در نثر اما ترفندهاي ادبي در شعر بيشتر از نثر بكار مي روند و همين ترفندها و آرايه هاي ادبي است كه زبان را به شعر تبديل مي كنند . اين آرايه ها ابتدا همه بديع ناميده مي شوند بعدها بخشي از آنها كه به بررسي شيوه هاي خيال انگيز (تشبيه ، استعاره ، مجاز ، كنايه ) مي پرداخت از بديع جدا شد و در علم ديگري به نام بيان جاي گرفت .
بخشي ديگر كه در سخن گفتن به مقتضاي حال براي دخالت در نفوس و عقول از آنها استفاده مي شد در علم معاني مورد بررسي قرار گرفت و ديگر فنون شاعري منحصر به علم بديع گرديد.
واژه بديع در لغت به ((معني نو آيين))، ((نو پديد)) و ((نو آورده)) است
1
و در زبان سخندانان دانش آرايه هاي سخن است . و معتقدند كه زيبايي علم بديع آرايشي و عرضي است . جناب دكتر وحيديان معتقدند اين نظر درست نيست زيرا همه آرايه هاي بديعي جنبه آرايشي ندارند و ارزشهاي آنها يكسان نيست و آنها را به چند دسته طبقه بندي نموده اند .
1- آنها كه زيبايي ذاتي دارند مثل تضاد ، غلو و
…

2- آنها كه زيبايي آرايشي دارند مثل جناس و سجع و عكس و
…

3- آنها كه بدون آرايه ها و ترفند هاي زيبايي آفرين ، زيبا نيستند مثل سوال و جواب ، حسن مطلع ، حسن مقطع و
…
4- بعضي از ترفند ها كه گرچه زيبايي دارند زيبايي آنها مشخص نمي شوند مگر تصادفي مثل ذو بحرين
« در ميان مباحثي كه در تمدن اسلامي نام علوم بلاغت به خود گرفته است . شامل سه علم معاني ، بيان و بديع است علم اخير يعني بديع بيشتر از آن دو شاخه ديگر همواره دستخوش تحّول بوده است و از نخستين ادوار شكل گيري اين فن در ميان مسلمانان تا روزگار ما ، شماره نامهايي كه براي صنايع بديعي عرضه شده از 12-10 شروع مي شود و به حدود 220 صفت مي رسد »‌
...