نام فایل : كار تل 19 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 15

حجم : 115 کیلوبایت

چكيده
ما رفتار كارتل منابع غيرقابل تجديد را آناليز مي كنيم كه پيش بيني مي شود كه در برخي تاريخها در آينده اجباري شود تا به بازاري با اعضاء چند جانبه
oligapolisitic
منحل شود كه در آن، اعضاي آن ناچار هستند بصورت رقبايي با هم رقابت كنند. تحت فرضيه هاي معقول و مناسب در مورد تابع ارزش شركتهاي خاصي در تعادل
oligopolistic
كه در پي اين انحلال مي آيند، ما نشان مي دهيم كه اين كارتل، در فاصله زماني مشابه، مقداري بيشتر نسبت به حالتي توليد مي كند كه هيچ تهديد تجزيه و انحلالي وجود ندارد و نشان مي دهيم كه نرخ استخراج آن، تابعي رو به كاهش از دوام (طول عمر) كارتل است، كه اوضاع و شرايطي وجود دارند كه تحت آن اوضاع و شرايط ، اين كارتل، يك مقدار جانبي منفي به موجودي منابع ضميمه مي كند؛ در كدام مورد، نرخ تخليه به مرور زمان در طول فاز كارتل، رو به افزايش خواهد بود، كه در مورد يك تاريخ معين تجزيه و انحلال، سهام تعادلي اختصاص يافته به فاز بعد از كارتل، بصورت تابعي از موجودي اوليه، افزايش مي يابد، در حاليكه موجوديهاي تعادلي اختصاص يافته به فاز كارتل، در ابتدا افزايش خواهند يافت اما بالاتر از سطح موجودي اوليه كلي، شروع به كاهش مي كنند.
واژه هاي كليدي : كارتلها ، تجزيه ، منابع طبيعي غير قابل تجديد
طبقه بندي
JEL
:
L13 , Q3
مقدمه
تئوري استاتيكي كارتلها به ما مي آموزد كه يك كارتل تشكل مي شود تا خروجي مربوط به صنعت
oligopolistic
يا كاملاً رقابتي را محدود كرده و بدين ترتيب قيمتها و سود را افزايش دهد. اين نتيجه به مورد كارتلي گسترش مي يابد كه با مسئله اي موقتي
intertemporal
مثل كارتلهاي منابع طبيعي مواجه مي شود: راجع به صنعت
oligopolistic
يا كاملاً رقابتي، آن تابع مسير خروجي است كه به مرور زمان، تا زمان اتمام و تخليه كامل، كاهش مي يابد، اما اعمال نيروي انحصاري آن عموماً باعث مي شد موجود منابع نسبت به موجودي صنعت
oligopolistic
يا كاملاً رقابتي، با سرعت كمتري تخليه مي شود. (هاتلينگ ، 1931 ، سوييني ، 1977، پينديك، 1978، استيگليتز و داسگوپتا ، 1982) .
نوشته ها و متون تئوريكي در مورد كارتلهاي منابع عمدتاً روي مطالعه بازده مسيرهاي قيمت گذاري صنعت تا حدي كارتلي با يك ريشه رقابتي، متمركز شده اند. برخي، روش ناش – كورنات را براي اين مسئله، اتخاذ كرده اند (سالانت، 1976؛ لويس واشمالنسي ، 1979؛ اولف و فولي ، 1980)، برخي ديگر روش استاكلبرگ را اتخاذ كرده اند همراه با كارتلي بصورت يك راهنما عمل مي كند و با توجه بسيار زيادي كه به مشكل عدم انطباق زماني موازنه حلقه باز در چنين موردي معطوف مي شود (گليبرت ، 1978؛ نيوبري ، 1981؛ اولف، 1982 ، گروت ، ويتاژن و زي اوو
Zeeuw
، 1992 ، 2003).
در همه اين مقالات ، فرض مي شود كه اين كارتل تا زماني ادامه مي يابد كه موجودي منابع تحت كنترل آن، تمام شوند. اما دلايل مختلفي وجود دارند كه چرا اين نمي تواند، مثال و استدلال باشد: تنظيم كننده ها ممكن اسعت باعث تجزيه يك كارتل شوند يا اعضاي كارتل ممكن است در سواري رايگان (تسلط آزاد) روي محدوديتهاي بازدهي اعضايي كه به هدف آن، وفادار مي مانند، شكست بخورد. پس اين سؤال پيش مي آيد كه نتايج ولازمه هاي مسير خروجي بهينه كارتل چيستند در حاليكه مي دانيم كه در برخي زمانها در آينده، آن ناچار است به صنعتي
...