نام فایل : روش تحقیق - حركتهاي تجزيه طلبانه پس از انقلاب 23 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 25

حجم : 160 کیلوبایت

تجزيه و تحليل
حركتهاي تجزيه طلبانه پس از انقلاب
الف – عنوان تحقيق:
1- فارسي:
تجزيه و تحليل قوميت و حركتهاي تجزيه طلبانه در اولين دهه انقلاب اسلامي ايران. (به دنبال امنيت فراگير)
2- خارجي:
An Anaalysis of Ethnithity And Aecessionist Movement in The First Decade of Isiamic Revolution of Iran.
ب- نوع تحقيق:
1- كاربرد 2- بنياد 3- توسعه اي
ج- كليد واژه ها:
1- تجزيه طلبي (
Separatism
) درخواست گروه قومي ساكن سرزمين معين براي جدايي از قلمرو حاكميت سياسي دولتي كه قوم و سرزمين جزئي از آن بشمار مي رود. هدف جدايي خواهان اغلب تشكيل دولتي تازه در سرزميني معين براي قومي خاص است. (آشوري ، 1382 ص 108).
2- هويت
(Identity)
اين واژه بيانگر چه كسي بودن است كه از احتياج بشر به شناخته شدن و شناسنده شدن به چيزي يا جايي ناشي مي شود. سرزمين ، تاريخ، زبان، ادبيات، فرنگ و هنر از جمله عناصر تشكيل دهنده هويت شمرده ميشوند (آقابخشي، 1381 ص 305)
3- ناسيوناليسم يا ملت باوري (
Nationalism
) نوعي آگاهي جمعي است، يعني آگاهي به تعلق ملت، اين آگاهي را «آگاهي ملي» خوانند. آگاهي ملي اغلب پديد آورنده حس وفاداري و شور دلبستگي افراد به عناصر تشكيل دهنده ملت: نژاد ، زبان، سنت ها، عادت ها، ارزش هاي اخلاقي و اجتماعي به طور كلي فرهنگ است. (آشوري، 1382 ص 319)
4- قوميت
(Ethnicity)
حالت گروهي از مردمي كه از درجه اي از پيوستگي و همبستگي برخوردارند و آگاه از اينكه اصل و منشا مشترك دارند. (آقابخشي 1381 ص 223).
د- شرح و بيان مساله پژوهشي:
ايران سرزميني پهناوري است. با سابقه تاريخي طولاني. در اين گستره خاكي اقوام متعدد در طول ساليان متمادي با هم زيسته اند. كشور ايران داراي تركيب شگفت انگيزي از آداب؛ رسوم، زبان و مذهب است. با وجود مجموعه اين تفاوت ها عنصر ايراني و ايران در طول تاريخ تداوم داشته. از طرف ديگر تاريخ ايران شاهد تلاشهايي است كه قصد جدايي و استقلال از پيكره ايران را دارد. از نظر اين پژوهش صرف وجود اقوام متعدد موجب حركت هاي جدايي طلبانه نيست يا به تعبير صحيح تر نفس وجود تفاوتهاي قومي تضمين كننده بسيج قومي نيست. با نگاهي هر چند گذرا به تاريخ ايران صحت اين مدعا ثابت مي شو. با انتقاد از پژوهش تك عاملي تاكيد اين تحقيق بر مجموعه علل داخلي و خارجي است و با بررسي تاريخي قصد شناخت اين عوامل را دارد.
تا پيش از قرن 13 هجري. در ايران هيچ گونه جنبش قومي كه حاكي از سياسي شدن شكافهاي قومي و زباني باشد مشاهده نمي شود، تنها ظهور دولت مدرن و متمركز در اين سالها بود كه ايلات و عشاير را در قالب اقليت قومي و زباني رودروي دولت مركزي قرار داد. اين كشمكش دولت مركزي و سران ايلات و عشاير در سرتاسر حكومت رضاشاه به صورت پنهان و آشكار ادامه يافت و با فروپاشي ساختار قدرت در شهريور 1320 ما شاهد شكل گيري جنبشهاي تجزيه طلبانه هستيم.
...