نام فایل : انقلاب مشروطیت 30 ص

فرمت : .DOC

تعداد صفحه/اسلاید : 35

حجم : 574 کیلوبایت

تهيه کننده:
مصطفي فخريه
کلاس:205 هنرستان مولاي متقيان
با سپاس و قدرداني از تمام کساني که مرا در اين زمينه کمک کردند(
جناب آقاي شيرزاد
)
زمينه هاي فکري:
هدف اصلي انقلاب سالهاي 1323- 29 ق./ 1905-11م.، بر قراري حکومتي قانوني در ايران بود.
همانند ديگر انقلابهاي بزرگ، انقلابهاي بزرگ، وسيعي از عقايد و اهداف را در بر مي گرفت که منعکس کننده تمايلات انقلاب مشرطه ايران،طيف روشنکرانخ، پيش زمينه هاي اجتماعي و مطالبات سياسي گوناگون بودنند. در آن دوران، حتي نص مشروطه، به خودي خود از حمايت فراگيري برخوردار نبود. مع ذلک، به رغم ابهامات عقيدتي، اما به دليل کسب دستاوردهاي سياسي و نيل به ثمرات فرهنگي و اجتماعي در تاريخ نوين ايران ، خود نقطه عطفي به حساب آمد. نهضت مشروطه به عنوان يک انقلاب نوين و با استفاده از جنبش ملي و حمايت از اصول ليبراليسم، سکولاريسم و ناسيوناليسم، به هدف خود که همانا براندازي نظام پيشين بود، دست يافت. براي اولين بار در در روند تاريخ نوين ايران، انقلانيون درصدد برآمدند تا قانون، حکومتي متني بر انتخابات، و نيز عدالت اجتماعي را جايگزين قدرت استبدادي کرده و با ملي گرايي آگاهانه، ايجاد نهادهاي مردمي و خودکفايي اقتصادي، در برابر تجاوز قدرتهاي امپرياليستي،مقاومت نمايند. از طرفي، مشروطه خواهان سعي داشتند به واسطه برقراري اصلاحات در نظام قضايي و آموزشي، قدرت محافظه کاران مذهبي را مهار کنند. ايشان با مرکزيت بخشيدن به دولت، قصد کاهش نفوذ رجال منطقه اي و عشيره اي را داشتند. باري، عرق وطن دوستي بر خاسته از اين انقلاب،همچنان به عنوان اساسي هويت ايران امروزي، باقي مانده است.
نهضت مشروطه در نوع خود، اولين انقلاب در جهان اسلام محسوب مي شود، يعني حتي پيش از انقلاب ترکهاي جوان به سال 1908م.؛ و دليل آن را مي توان تا اندازه اي مربوط به شرايط ايران در نيمه دوم سده نوزدهم ميلادي دانست. بين سالهاي 1264ق./ 1848م. و 1268ق./ 1852م.، دولت و تدين حاکمه، قادر بودند فرصتهاي به دست آمده براي تغييرات بنيادي را در نطفه خفه کنند. از يک سو [تحرکات ابداعي] باب (1260- 68ق./1844-52م.؛ نک. بابيه،
BABISM
)با کمک نيروي نظامي درهم کوبيده شد؛ هر چند که اصل مخاتفت با پادشاهي قاجار و اقتدار روحانيت وابسته، در ميان قاطبه متشّتت مخالفان، همچنان باقي و زنده ماند. از سوي ديگر، انجام اصلاحات اداري، نظامي، آموزشي و اقتصادي توسّط صدراعظم نامدار، ميرزا تقي خان اميرکبير (.
v
.
g
)، کشور را هر چه بيشتر در معرض افکار و مکاتب غربي قرار داد. امّا در همان اثني سهواً به تداوم پادشاهي قاجار و تداوم همزيستي مسالمت آميز دولت و روحانيون در خلال سلطنت ناصر الدين شاه (1264- 1313ق./1848- 96م.) و تقابل با نيروهاي مخالف مردمي، کمک نمود [1].
با آنکه طرفداران اصلاحات سياسي در دهه هاي آتي به انزوا کشيده شدند و تمام جنبشها جهت گشودن تشکيلات سياسي سرکوب گرديد، امّا منازعه و مخالفت هرگز به طور کامل ريشه کن نشد. بنابراين اعتراض در خصوص تحريم تنباکو (.
v
.
g
) را در سالهاي 1309- 1310ق./ 1891- 92م. ميتوان به عنوان نخستين نشانه شورش ملّيدر برابر نظام حاکم برشمرد. اين واقعه تقريباً مشقي بود براي انقلاب مشروطه؛ اتّخاذ روشهاي ضد امپرياليستي و ائتلاف روحانّيون مخالف پادشاهي؛ و نيز نقش بازار و روشنفکران ناراضي. طي سلطنت مظفرالدّين شاه (1313- 24ق./ 1896- 1906م.)، قشرجديد روشنفکر، ازمطبوعات و آموزشهاي نوين به منظور کسب حمايتهاي گروهي، در راستاي پيشبرد اصتاحات سياسي، وطن محوري، و نيز نوگشتگي سکولارِ اصول مادّي و اخلاقي، استفاده نمودند.
اوّلين مدافعان اصلاحات
...