نام فایل : روش-هاي-مختلف-تامين-مالي-آقاي-محمدرضايي

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 5

حجم : 34 کیلوبایت

روش هاي مختلف تامين مالي
وظيفه هر مدير مالي بهينه سازي ساختار دارايي ها، بدهي ها و حقوق صاحبان سهام به منظور حداكثر ساختن ثروت سهامداران است، در اين زمينه سير مالي سه تصميم اخذ
مي كند:
1) تجزيه و تحليل و برنامه ريزي مالي: شامل ايجاد تناسب در ساختار دارايي ها، بدهي ها و حقوق صاحبان سهام بهبود و عملكرد واحد اقتصادي و برنامه ريزي آينده
2) تصميمات سرمايه گذاري: شامل تصميمات مربوط به كاربرد و تخصيص و تامين شده بين دارايي هاي فيزيكي(مانند ساختمان و ماشين آلات) و مالي(انواع ادوات بادسر) به نحوه مطلوب و براي تحصيلي بيشتر بازده.
3) تصميمات تامين مالي شامل تصميمات مربوط به ساختار مالي و ساختار سرمايه و همچنين تعيين و انتخاب بهترين شيوه تامين مالي و تركيب آن
منابع مالي هر واحد اقتصادي از منابع داخلي و خارجي تشكيل شده است. منابع داخلي شامل جريان هاي حاصل از عمليات به علاوه وجوه حاصل از فروش دارايي ها و منابع خارجي نيز شامل استقراض از بازارهاي مالي و انتشارهاي جديد است
حسابدار- شماره 146- قائمي در شيوه هاي تامين منابع مالي در واحدهاي اقتصادي، صفحه 28.
.
معمولا روش هاي تامين مالي در سه گروه تامين مالي كوتاه مدت، ميان مدت، چند مدت مورد مطالعه قرار مي گيرد كه در زير به توضيح هر يك از اين روش ها مي پردازيم:
تامين بياني كوتاه مدت
تامين مالي كوتاه مدت تعهداتي است كه بايد طرف يك سال يا كمتر بازپرداخت شود. اين نوع تامين مالي مي تواند براي رفع نيازهاي فصلي يا موقت يا تامين نيازهاي دائمي مورد استفاده قرار گيرد.
سه بطن اصلي تامين مالي كوتاه مدت به ترتيب اهميت عبارتند از اعتبارات تجاري، استقراض از بانك هاي تجاري و صدور اسناد تجاري، اعتبارات تجاري و صدور اسناد تجاري معمولا شكل تضمين نشده اعطائي اعتبار است در حالي كه بانك هاي تجارت هم وام بدون تضمين و هم وام تضمين شده اعطاء مي كند. وام تضمين شده وامي است كه وام گيرنده برخي از دارايي هاي خودش را مقابل وام دريافتي به تضمين مي گذارد و واحد انتفاعي معمولا حساب هاي دريافتي يا موجودي مواد يا كالا را پشتوانه اعتبارات كوتاه مدت قرار مي دهد
مديريت مالي جلد دوم سازمان حسابرسي صفحه 42
.
2- تامين مالي ميان مدت:
تامين مالي و ساختار سرمايه:
مديران براي تامين مالي ابتدا از طريق وجوه عملياتي سازمان اقدام مي كنند. آنگاه به بازارهاي خارجي روي مي آورند و در اين مسير بدهي را بر ارزش ويژه ترجيح مي دهند. براساس اين منطق، عموم مديران مالي ابتدا به ارزيابي ظرفيت استقراض خود اقدام كرده و پس از اعمال ملاحظات خاص تا سطح ظرفيت به دست آمده بدهي ايجاد مي كنند. عمده ترين خطر افزايش بدهي، عدم توانايي پرداخت اصل و فرع در سررسيد مقرر است. لذا اينگونه پرداختهاي ثابت بدون توجه به توانايي سودآوري واحد اقتصادي بايد تسويه شود. هر گونه عدم پرداخت منجر به ورشكستگي يا اقدامات حقوقي عليه واحد اقتصادي مي شود. علاوه بر اين، حفظ انسجام مالي و موقعيت رقابتي واحد اقتصادي نيز از اهميت زيادي برخوردار است. واحد اقتصادي بايد به گونه اي عمل كند كه وجوه كافي براي سرمايه گذاريهاي راهبردي، پرداخت سود سهام، هزينه هاي تحقيق و توسعه و نظاير آن در دسترس باشد. عدم توانايي در فراهم آوردن اين وجوه سلامت مالي واحد اقتصادي را تهديد خواهد كرد.
در تعيين ظرفيت استقراض، مدير مالي بايد توازن بين جريانهاي نقدي داخلي و جريانهاي خارجي لازم را همواره مدنظر داشته باشد. براي اين منظور بايد آن مقدار جريانهاي نقدي كه مي تواند در پرداخت تعهدات مالي مورد استفاده قرار گيرد، شناسايي شود.
تصميمات مربوط به ساختار سرمايه واحد اقتصادي داراي دو جنبه ميزان سرمايه مورد نياز و تركيب تامين سرمايه استو فرايندي را كه منجر به تصميم گيري نهايي مي گردد روش تعيين ساختار سرمايه مي نامند. مطالب در مورد تعيين ساختار سرمايه حول محور روشهايي مي چرخد كه واحد اقتصادي به وسيله آن ميزان ريسك و بازده هر يك از ساختارهاي مختلف سرمايه را تعيين مي كند.
هدف از تعيين ساختار سرمايه، مشخص كردن تركيب منابع مالي به منظور به حداكثر رساندن ثروت سهامداران است اگر چه چارچوب نظري ارائه شده در مباحث مديريت مالي مآخذ خوبي براي اين كار است، اما ترديدي نيست كه در عمل ما را با مشكلات و مسائل زيادي مواجه خواهد كرد، زيرا ثروت سهامداران تحت تاثير عوامل متعددي قرار مي گيرد كه ساختار سرمايه يكي از آنها است.
ساختار سرمايه يك واحد اقتصادي، رابطه نزديكي با هزينه سرمايه دارد. ساختار سرمايه، تركيب منابع نقدي بلند مدت مورد استفاده واحد اقتصادي است و تغيير در آن موجب تغيير هزينه سرمايه واحد اقتصادي مي شود. هدف اصلي از تصميمات ساختار سرمايه، ايجاد تركيبي مناسب از منابع نقدي بلند مدت، به منظور حداقل سازي هزينه سرمايه واحد اقتصادي و از آن طريق، حداكثر كردن ارزش بازار واحد اقتصادي مي باشد. اين تركيب را ساختار سرمايه بهينه مي نامند.
هزينه تامين مالي
هزينه تامين مالي هر واحد اقتصادي، بر اساس ميانگين موزوني از هزينه هاي اوراق بهاداري محاسبه مي شود كه به منظور پشتيباني مالي سرمايه گذاريهاي آن واحد اقتصادي مورد استفاده قرار مي گيرد. در اين محاسبه، هزينه هر نوع اوراق بهادار در نسبت ارزش آن اوراق به جمع مبلغ كليه اوراق بهادار صادر شده توسط واحد اقتصادي ضرب مي گردد.
براي استفاده از هزينه تامين مالي در ارزيابي سرمايه گذاري جديد هر واحد اقتصادي دو شرط اساسي مطرح است:
...