نام فایل : خشونت-در-ورزش-49-ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 39

حجم : 266 کیلوبایت

تاريخچه خشونت در ورزش :
بسياري از فعاليتهاي امروز ريشه هاي تاريخي دارند تربيت بدني و ورزش با دلايل و نيات مختلفي در زندگي مردم کشورها و در فرهنگ هاي مختلف حضور پيدا کرده است. مردم جوامع ابتدايي درباره تربيت بدني مانند جهان معاصر فکر نمي کردند در جوامع بدوي و يا در فرهنگ باستاني مشرق زمين با وجود ضرورت فعاليتهاي جسماني متنوع براي ساکت نشستن در يک گوشه الزام و اجباري وجود نداشت و اساساً فعاليت بخش لاينفک زندگي روزمره بوده و فعاليتهاي جسماني شامل : شکار , تلاش براي غذا , برپا کردن پناهگاه و محافظت از خود مخاطره آميز بود . ماهيگيري , رقص , جنگجويي و بازي که در نتيجه اين گرايشها بروز کرده اند علل گرايش اجباري و اختياري انسانهاي نخستين و تمام افراد به فعاليتهاي حرکتي را توجيه مي کنند . در تمدنهاي باستاني نظير چين و هند خشونت در ورزش را محدود به رفع تهاجم دشمنان مي بينيم و اين با طرز فکر و نوع آموزش و تربيت مردمان اين دو کشور مرتبط است .
در چين بر اساس عقاد کنفوسيوس تأکيد بر تعالي ذهن و تأثير تالوئيسم , بودائيسم بر زندگي روحاني , ارام و اجتناب از تن پروري و لذات جهان مادي وجود دارد .
در کشورهاي واقع در حوزه خاور نزديک روح نظامي گري و جنگجويي محرک تربيت بدني و ورزش بود . بخش عمده اي از تربيت جوان مصري طريق استفاده از سلاحهاي مختلف نظير نيزه , تبر , گرز و کمان بود . در ايران نيز توسعه امپراطوري از طريق تهاجمات نظامي بعنوان هدف اصلي مدنظر بود . هر جا که اهداف و انگيزه هاي نظامي وجود داشت تربيت بدني و ورزش با اهداف توسعه طلبانه و خشونت همراه بود . در قسمت اسارت نشين يونان روحيه نظامي بسيار شديدي حاکم بودو فرزندان سرباز متولد مي شدند و در غير اينصورت بايد نابود مي گشتند اما در آتن روحيات دموکراتيکتر جلوه گرتر بود و در روم موفقيت در ميدان نبرد تأثيرات زيادي بر زندگي و آرمانهاي رومي داشت رومي ها انگيزه رقابت سالم نداشتند و حرفه اي بودن را بر غير حرفه اي بودن ترجيح مي دادند آنها بدنبال هيجان , خون و حشت و حادثه بودند و مسابقات ارابه راني و گلادياتوري را با خشونت تمام برگزار مي کردند .
جامعه و ورزش :
تعاريفي از خشونت و پرخاشگري
1- رفتاري که به قصد آسيب رساندن به اموال و اشياء ديگري يا خود انسان سر مي زند (خشونت)
2- عبارتست از استفاده غير قانوني از نيرو که ممکن است دامنه اي از برخورد ناخواسته بسيار اندک تا قتل و آدم کشي را شامل شود . ( خشونت )
3- آلورمن : پاسخ عمدي از سوي شخصي به منظور ايجاد درد يا صدمه به شخصي ديگر
( خشونت )
4- هر رفتاري که به قصد صدمه زدن به شيء يا فرد ديگري با استفاده از بدن يا کلام انجام مي گيرد را پرخاشگري مي گويند .
5- پرخاشگري اصطلاحي است بسيار کلي براي انواع گوناگوني از اعمال همراه با حماسه و خصومت و خشونت
6- پرخاشگري عمل مشهودي است که به قصد آسيب جسماني و يا رواني به خود يا ديگران انجام مي شود.
تفاوتهاي ميان جسارت و خشونت در ورزش :
بر خلاف عقيده رايج دارا بودن انديشه هاي منفي يا ابراز ميل به آسيب رساندن به کسي خشونت نيست . خشونت 4 ويژگي مهم دارد که نخستين آنها اين است که خشونت رفتار است دومين ويژگي خشونت فزون بر جنبه رفتاري آن اين است که عمدي است . خشونت گر بايد ميل به آسيب رساندن به قرباني مورد نظر را داشته باشد . سومين جنبه اين است که صدمه يا آسيب بايد واقعاً رخ دهد . اما لازم نيست که نتايج نامطبوع خشونت جسماني باشد اعمالي که کس ديگر را آشفته يا از چيزي محروم کند نيز خشونت است .
و چهارم اينکه خشونت بايد در بردارنده کنش متقابل با موجود زنده باشد . آزار رساندن به شخص يا حيواني خشونت است اما لگد زدن به صندلي خشونت نيست اما اين تعارف متقاوت از جسارند .
بطور مثال بلوکه کردن در فوتبال و يا قطع يک بازي دو نفره در بيسبال رفتاري جسارت آميز هستند در حاليکه بدون سوء نيت و بخش جدانشدني از مسابقه مي باشند.
اما اين اعمال زماني خشونت آميز مي شوند که نيت بازيکن اين است که به رقيب آسيب برساند يا به شيوه اي خصمانه تر از آنچه که براي رسيدن به اهداف عملکرد لازم عمل کند .
ورزشکاران جسور اجازه نمي دهند که رقيبان از آنها سوء استفاده کنند و به آساني تحت تسلط قرار بگيرند و به هر سو هل داده شوند با اين وجود به مهارت و سلامت شخصي رقيبان خود حترام مي گذارند .
قوي و با اطمينان هستند و پيوسته خود را چالش مي کنند تا به عملکرد مطلوب دست پيدا کنند. از سوي ديگر ورزشکاران غير جسور به خود اجازه مي دهند که ديگران آنها را در زمين به اين طرف و آن طرف هل دهند يا رقيبانشان به آساني بر آنها غلبه کنند . از آنجا که جسور نبودن در ورزش با کاهش عملکرد موثر ارتباط دارد آموزش جسارت توسط مداخله هاي شناختي يا رفتاري توصيه مي شود . جسارت مهارتي است که بايد آموخت و عمل کرد . رهبران ورزشي بايد خود را مقيد سازند که کودکان را در استفاده از مهارتهاي ذهني براي کنترل و تقويت عزت نفس ياري رسانند و در عين حال براي ايجاد روحيه ورزشکاري تلاش مي کنند تا يک ورزشکار در همه سنين پس از ابراز خشونت از جا در رفتن ناجوانمردي احساس گناه نمايد . يا بطور کلي رهبران ورزشي مسئول جدا کردن جسارت ( خشونت
وسيله اي ) از خشونت و خصومت ( هدف ) در ورزش مي باشند .
انواع پرخاشگري در حيوانات
1-
Predatory
در حضور يک شيء آسيب رساننده ايجاد مي شود.
...