نام فایل : حمل-و-نقل-36-ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 26

حجم : 225 کیلوبایت

حمل و نقل
مقدمه
به تمامي دستآوردهاي بشر براي توليد بيشتر , نظير ابزار آلات , لوازم ماشيني و تجهيزات كه به خودي خود به مصرف نرسيده و در روند توليد ساير كالاها بكار مي‌روند سرمايه , اطلاق مي‌شود. به عبارت ديگر آن قسمت از كالاهايي كه به وسيله بشر توليد شده و به مصرف نرسيده باشد سرمايه نام دارد. بنابراين سرمايه به عنوان يك عامل مؤثر در كاركرد توليدي هر فعاليت اقتصادي بشمار مي‌رود. سرمايه در نوع خود از وسايل ساده حفر زمين گرفته تادستگاههاي خودكار و وسايط نقليه در بهره‌مندي از منابع بكار مي‌آيد و با توجه به سطوح معين فعاليت فني يا سازماني توأم با نيروي كار بكار مي‌رود. سرمايه از درآمد يعني بازده حاصل از توليد در يك دوزه زماني , چه به شكل سود يا دستمز , پديد مي‌آيد و مقدار سرمايه تشكيل شده مستقيماً به پس اندازهاي منتج از درآمدي كه به مصرف نمي‌رسد مربوط مي‌شود. سرمايه‌ها را به لحاظ نوع درآمدي كه توليد مي‌كنند به سه قسمت سرمايه‌هاي مولد اقتصادي , سرمايه هاي ثابت اقتصادي و سرمايه‌هاي ثابت اجتماعي مي‌توان تفكيك كرد.
سرمايه هاي مولد اقتصادي خود مستقيماً موجب افزايش توليد مي‌گردند. در صورتي كه دو مرد اخير به طور غير مستقيم موجبات افزايش توليد را فراهم مي‌آورند و به طريق توسعه و گسترش دامنه علوم و فنون و ايجاد اوضاع مناسب اجتماعي , زمينه را براي افزايش توليد فراهم مي‌سازد.
روند تبديل پس اندازهاي حاصل از درآمد به سرمايه « نظير ترمينالها , وسايط نقليه و راهها» سرمايه گذاري ناميده مي شود. ايجاد و نگهداي هر واحد توليدي چه يك كارخانه باشد و جه تأسيسات حمل و نقل , نيازمند سرمايه گذاري است. به اين ترتيب , پس اندازهاي گردآمده كه احتمالاً به شكل پولي است به تناسب حجم سرمايه گذاري به لوازم و ماشين آلات و يا در خصوص حمل و نقل به راهها , پايانه‌ها , تأسيسات و تجهيزات تبديل مي‌شوند. اين مسئله در مورد حمل ونقل بسيار گسترده است و ابعاد فضائي وسيعي را مي پوشاند.
اساساً خصيصة خدمات حمل ونقل در سرمايه‌بر بودن آنهاست و داده‌هاي فني چنين خدماتي تا حدي متكي بر فيزيوگرافي منطقه‌اي است كه در آن ساخته شده‌اند. قبول مسئوليت دراين نوع سرمايه گذاريها , اگرچه غالباً به عهدة دولت است , ولي قدرت توليدي جامعه نيز ( بدون توسل به بازارهاي خارجي ) در بارور ساختن اين سرمايه‌ها عامل عمده‌اي به شمار مي‌رود. بعلاوه بخش خصوصي نيز مي‌تواند در بارور ساختن اينگونه سرمايه گذاريها مفيد و كارآ باشد.
به هر حال , مي‌دانيم , كه پيروي از بازار خصيصه اصلي اقتصاد سرمايه‌داري است ؛ بنابراين , محرك سرمايه گذاري در حمل و نقل نيز به وسعت و گسترش بازار مربوط مي‌شود و حجم بازار از طريق سطح كلي قدرت توليد جامعه تعيين مي شود. در اين روند , قدرت توليدي جامعه نيز در حد خود بستگي بسيار زيادي به ميزان و كيفيت بهره‌وري از سرمايه‌هايي دارد كه در كار توليد به خدمت گرفته شده‌اند. بدين سان , روند تسلسلي توليد , درآمد نقش تعيين كننده‌اي دارد و قدر مسلم آن است كه توسعة تقاضا نتيجه درآمد است. بنابراين , مشكلات اساسي شناخته شدن در خصوص توسعه نيافتگي حمل نقل در مناطق كم سرمايه و توسعه نيافته , فقط منحصر به نارساييهاي موجود در مسايل سرمايه‌گذاري نيست. بديهي است كه پايين بودن سطح درآمد حقيقي در اين گونه مناطق مانع اصلي در تشويق سرمايه گذاي و ازدياد قدرت توليدي به شمار مي‌رود و به همين دليل است كه هرگونه برنامه ريزي عمراني در جهت توسعة خطوط ارتباطي قبل از آنكه به نتيجه برسد , خنثي مي شود.
اهميت سرمايه گذاري حمل و نقل
بخش حمل و نقل اساساً اهميت حياتي و قاطع درامر توسعه كشورها دارد. حقيقت آن است كه بدون امكان دسترسي به منابع و بازارها , رشد اقتصادي متوقف مي‌شود و عدم دستيابي به تسهيلات حمل و نقل , كيفيت و سطح زندگي را متزلزل مي‌سازد. تجربيات جهاني نشان داده است كه سرمايه گذاي در حمل ونقل امر مبادله را آسان مي‌كند و توسعه تجارت هم در سطح ملي هم در سطح بين المللي موجبات يك رشد شكوفائي را براي ملتها فراهم مي‌آورد. مطالعات انجام شده , در سطح كلان اقتصادي برخي كشورهاي زراعي , كشورهايي كه وجه غالب اقتصاد آنها كشاورزي است نشان مي‌دهد كه سرمايه گذاري در حمل ونقل باعث افزايش رشد اقتصادي اين كشورها شده وبا افزودن بر بازدهي اجتماعي در سرمايه گذاريهاي خصوصي , موجبات سرمايه گذاري در زير ساختهاي حمل ونقل را فراهم آوره است. از چشم انداز اقتصاد خود نيز سرمايه گذاري در حمل و نقل مستقيماً باعث پائين آمدن قيمت داده‌هاي كشاورزي شده و بالطبع هزينه‌هاي توليد را كم كرده است. همچنين باعث افزايش امكان دسترسي به بازار , موجب تنوع ستاده‌هاي توليد و بالاخره ابزار توسعه بخشهاي غير كشاورزي مناطق روستايي را فراهم ساخته است.
سرمايه گذاري در زير ساختهاي حمل و نقل شهري و خدمات عمومي حمل و نقل نيز از طريق تجديد نظر در مكان گزيني واحدهاي توليدي و تغيير در الگوي تراكم شهري و افزايش كارآيي و بازدهي نيروي كار مؤثر واقع شده است. گزارشهاي بخش ارزيابي عمليات
(OED)
بانك جهاني در سطح پروژه , نشان مي‌دهد كه آثار اجرايي و بازده وامهاي اعطايي بانك جهاني براي سال 1986 در بخش حمل و نقل , هم از نظر ارزيابي و هم از نظر تكميلي پروژه بالاتر از مقدار متوسط پيش بيني شده بوده است. توسعه تجارت جهاني نيز مستثني از سرمايه‌گذاريهاي حمل و نقل نيست. گزارشهاي رسمي نشان مي‌دهد كه در مقطع سالهاي 92-1980 , تجارت بين المللي هم از نظر فروش و هم از نظر جابجايي كالاها , به طور متوسط 5 درصد در سال رشد داشتته است. اين مقدار در مقايسه با سطح درآمد كه تنها 3 درصد در سال رشد نشان داده است , تأييد جدي بر اهميت حمل و نقل در رشد تجارت جهاني است. به همين دليل است كه كشورهايي مانند ژاپن و كره رشد سريع خود را بر پايه صادرات كالاهاي توليدي پايه گذاري كرده‌اند و اقتصادهايي از قبيل مالزي , تايوان و تايلند بطريق مشاركت در توليد مختلط جهاني و زنجيره‌ها مونتاژ , فراوان بهره برده‌اند. پيداستت كه اين امر بدون سرمايه گذاري در حمل و نقل داخلي , منطقه‌اي و بين المللي ممكن نبوده است.
ارقام مندرج در جدول شماره 1-7 تأييد به آن دارد كه ژاپن موفقيت‌هاي اخير خود در توسعه بازرگاني را از طريق سرمايه گذاري در بخش‌هاي مختلف حمل ونقل بدست آورده است.
جدول شماره 1-7 : سرمايه گذاري در بخش‌هاي مختلف حمل ونقل كشور ژاپن 1988
بخش‌هاي حمل ونقل
ميزان سرمايه‌گذاري‌ به ميليارد ين
درصد نسبت به ساير بخشهاي اقتصادي
جاده‌ها
9/5653
69%
راه آهن
1/1472
21%
بنادر
5/571
...