نام فایل : آسيب-هاي-ورزشي-24-ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 20

حجم : 182 کیلوبایت

مــــــقدمـــــــــــــــه:
د
ر هـر ورزشـي بايد انتظار آسيب ها، جراحت ها و خطرات احتمالي آن را داشـتـه بـــاشيد، به خصوص در ورزش هاي گـروهي. هـر ورزشـي کـه طـبـق آمــار در هر 1000 ساعت بيـش از 5 آسـيـب داشته باشد، جزء ورزش هاي پرخطر بادرصـد آسيـب بـالا به شـمار مـي رود. راگــبي و لاکروس با 30 صـدمه در 1000 ساعت بالاترين حد هستند، درحاليکه بسکتبال و اسکواش هم با آمار 14 صدمه در 1000 ساعت بازي هاي پرخطري بـحـساب مي آيند. تعجب آور اسـت که بــدانيد، دو، و ايروبيک هم با 11 صدمه، زياد از قافله ورزش هاي پرخطر عقب نيستند
.
آسيب هاي ورزشي انواع مختلف دارند، اما قسمت هاي ويژه اي از بدن هستند که بيش از ساير اعضاء در خطر صدمه خوردن هستند.
آسيبهاي ورزشي در اثر ضربه هاي شديد يا کششهاي متمادي و بيش از حد در حين انجام حرکات ورزشي به وجود مي آيند. صدمات ورزشي ميتوانند استخوانها يا بافت نرم (رباط، ماهيچه و تاندون) و يا هردو را دچار مشکل نمايند. برخلاف تصور بسياري افراد، کودکان، با عکس العملهايي ناپخته، عدم توانايي در تشخيص و پرهيز از خطر و توانايي کم در ايجاد هماهنگي در حرکات، بسيار بيشتر از بزرگسالان در معرض آسيبهاي ورزشي هستند.
سالانه تعداد افراد بسياري دچار صدمات ورزشي ميشوند که نيمي از آنها با انجام معالجات خانگي و يا بدون رسيدگي خاص بهبود يافته و نيم ديگر به رسيدگي پزشکي نياز پيدا ميکنند. بر اساس محاسبات آماري در هر 1000 نفر، 26 نفر به آسيبهاي ورزشي دچار ميشوند و بالاترين ميزان اين صدمات متوجه کودکان 14-5 سال است. در اين آمارها بيشترين تعداد مصدومين را پسران 17-12 ساله تشکيل ميدهند، که ميزان اين آسيبها از نظر تعداد نفرات صدمه ديده، در ورزشهاي جمعي که امکان برخورد در آنها زياد است و از نظر وخامت، در ورزشهاي انفرادي بيشتر است
انواع آسيبهاي ورزشي
حدود 95% اين آسيبها را کوفتگي و ضرب ديدگي بافت نرم تشکيل ميدهد. کبودي رايج ترين اثر اين ضرب ديدگي هاست و دليل بروز آن زخم هاي زير پوست يا آسيب ديدگي موي رگهاي سطحي و جمع شدن خون در زير پوست است.
يک سوم تمام صدمات ورزشي را اصطلاحا رگ به رگ شدن ميگويند. اين آسيب در واقع پيچيدن يا پارگي قسمتي ازرباط است. رباط رشته محکمي است که پيوند دهنده استخوانها به يکديگر بوده و مفاصل را محکم در جاي خود نگه ميدارد.
ضرب ديدگي يا پيچ خوردگي از انواع ديگر آسيبهاي شايع در ورزش است. اين حالت پيچيدگي و کشش ماهيچه يا تاندون است که گاهي به پارگي آنها مي انجامد. تاندونها بافتهاي محکمي هستند که پيوند دهنده ماهيچه ها به استخوانها هستند.
التهاب تاندون و يا التهاب يکي از محفظه هاي کوچک پر از مايعي که موجب حرکت روان تاندون بر روي استخوان ميشوند در اثر تکرار بيش از حد حرکاتي که موجب وارد شدن فشار بر مفاصل ميشوند به وجود مي آيد.
آسيبهاي استخواني
شکستگي استخوان 5 تا 6% کل آسيبهاي ورزشي را تشکيل ميدهد. استخوانهاي بازو و پا بيش از همه در معرض شکستگي قرار دارند. شکستگي ستون فقرات يا جمجمه در حين حرکات ورزشي بسيار نادر است. استخوانهاي پا از ران تا کف آن بسيار مستعد شکستگي در اثر فشار هستند و زماني رخ ميدهند که ماهيچه ها دچار پيچيدگي شده يا در اثر انقباض بيش از حد موجب خم شدن و شکستن استخوان ميشوند. اين نوع شکستگي بخصوص در ميان رقصندگان باله، دوندگان استقامت و افرادي که استخوانهاي باريک دارند شايع است.
شکستگي ساق پا با دردناک شدن و تورم جلو، داخل و پشت ساق پا همراه است که در هنگام حرکت بسيار دردناک شده و درد آن مدام شدت پيدا ميکند. اين آسيب در اثر حرکات پر فشار يا کوبيدن هاي مداوم پا بر روي زمين در ورزشهايي چون ايروبيک، دو استقامت، بسکتبال و واليبال عارض ميشود.
آسيبهاي مغزي
آسيبهاي مغزي، دليل اصلي صدمات منجر به مرگ در حرکات ورزشي است. ضربه مغزي ممکن است حتا با ضربه اي مختصر به سر ايجاد شود و به بيهوشي يا از دست دادن تعادل، هماهنگي حرکات، قوه ادراک، شنوايي، حافظه و بينايي منجر شود.
عوامل اصلي صدمات ورزشي شامل :
• لوازم ورزشي که اشتباه به کار برده شده اند
• سقوط
• برخورد شديد دو بازيکن که بر اثر سرعت زياد (مثلا در هاکي روي يخ) يا خشونت ذاتي ورزش(مانند راگبي) ايجاد ميشود
• آسيب ديدگي سطحي يا پارگي بخشهايي از بدن که به طور مداوم تحت فشار يا کشيدگي قرار گرفته اند
علائم اين آسيبها عبارتند از :
• لقي يا از جا درآمدن يک مفصل
• تورم
...